AMERSFOORT — Met het uitgestelde parkeerbeleid is de discussie over inspraak en vertrouwen in de lokale politiek opnieuw opgelaaid. De nieuwe partij KeiHart voor Amersfoort doet in 2026 voor het eerst mee aan de gemeenteraadsverkiezingen. Secretaris en lijsttrekker Thom Kraanen vertelt welke signalen hij opvangt uit de stad en waarom hij vindt dat het anders moet.
Uw partij heeft het verkiezingsprogramma recent afgerond ter voorbereiding op de gemeenteraadsverkiezingen. Welke overwegingen stonden daarbij voor u centraal?
‘Het belangrijkste voor ons is dat er weer geluisterd gaat worden naar de inwoners van Amersfoort. In die zin is het parkeerbeleid slechts een gevolg van het niet luisteren. Maar er speelt veel meer, zoals windmolens, AZC’s, houtstook en de veiligheid van wegen, bijvoorbeeld de Hamseweg, of de veiligheid voor vrouwen, zoals in de Hoolesteeg in Park Schothorst. Daarnaast willen wij absoluut een partij zijn met alternatieven en eigen ideeën. Niet alleen tegen, tegen, tegen, maar vooral: wat dan wél? Daarom hebben we verspreid over vijftien thema’s concrete plannen gemaakt, zodat kiezers weten waar ze bij ons aan toe zijn.’
Een van de actuele thema’s in de stad is het uitgestelde parkeerbeleid. Welke reacties of vragen komt u hierover tegen?
‘Heel af en toe hoor je een positieve reactie, zoals: ‘ik kan weer parkeren in mijn straat’. Maar het grote merendeel is zeer uitgesproken negatief. Daarnaast is er een kleinere groep die ook negatief is, maar vooral dingen anders wil. Wat vaak wordt vergeten, is dat die auto’s niet verdwenen zijn. Ze zijn nu iemand anders probleem geworden. Het beleid is nodeloos complex, met te veel handhaving tijden, en alles is bekeken vanuit gemak voor handhaving en zo min mogelijk auto’s. Dat is niet realistisch. Inwoners willen dit niet en zij herhalen dat ook. Kortom: terugdraaien en opnieuw beginnen. Er zijn plekken waar problemen zijn, maar de consensus van de meerderheid is duidelijk dat dit niet de oplossing is.’
Als u kijkt naar het verloop van deze discussie de afgelopen tijd, wat valt u dan vooral op?
‘Deze discussie heeft geleid tot verdere polarisatie, wantrouwen richting de politiek en woede bij inwoners. Dat wethouder Bijlholt dat persoonlijk moet verduren, stemt mij zwaar. Ik ben het zeer oneens met zijn beleid en beslissingen, maar het fundament van de democratie is dat we geschillen en besluiten nemen op een geweldloze manier, via discussie en consensus. Zodra geweld of dreiging daarvan zijn intrede doet, ondermijn je het fundament van de democratie. Dat is zeer slecht en moet niet gebeuren. Tegelijkertijd begrijp ik die woede en dat wantrouwen wel. De frustratie is begrijpelijk, maar de manier van uiten niet goed.’
In hoeverre vindt u dat inwoners nu voldoende worden meegenomen in beslissingen over mobiliteit en andere grote onderwerpen in de stad?
‘Dat is nu zwaar onvoldoende. Als een meerderheid van een straat, buurt of wijk voor een bepaalde aanpak is, zal er ook geen woede of ophef ontstaan. Misschien wel bij 51 tegen 49, maar bij brede steun, zoals 70-30 of 80-20, accepteren mensen dat ze een keer aan het kortste eind trekken. Nu hebben mensen het gevoel dat het niet uitmaakt in welke groep ze zitten. Voor hun gevoel doen die 39 mensen op het stadhuis vooral wat zij zelf goed vinden, maar daar zijn ze niet voor op aarde.’
Hoe zou u het bredere gesprek omschrijven dat in Amersfoort wordt gevoerd over de relatie tussen inwoners en de lokale politiek?
‘Ik denk dat het gesprek wel op gang komt. Ook de recente discussie rondom AZC’s zorgt ervoor dat de politiek zich realiseert dat inwoners eerder en serieuzer betrokken moeten worden. Tegelijkertijd lijken ze niet goed te weten hoe ze dat moeten doen. Ik heb soms het gevoel dat participatie wordt gezien als een aantasting van macht of bevoegdheid. Dat zou niet zo hoeven zijn, maar dat gevoel bekruipt mij wel als je sommige antwoorden hoort, bijvoorbeeld van landelijke partijen die niet zo happig zijn op referenda.’
Nu het parkeerbeleid opnieuw wordt bekeken, welke voorwaarden zijn volgens u belangrijk om tot besluiten te komen die goed aansluiten bij wat er in de stad leeft?
‘Je moet eerder en breder discussies voeren in de stad, en ook echt met veel mensen. Met 160.000 inwoners is dat niet op één fysieke locatie te doen, dus dat moet digitaal én fysiek. Maak vaker gebruik van enquêtes en vragenlijsten. Als je meerdere plannen voorlegt en opnieuw vraagt wat inwoners vinden, kom je bij beleid dat draagvlak kent en waar mensen zich mede-eigenaar van voelen. Dat lukt niet met twintig of dertig willekeurig gelote mensen.’
Tot slot: welke zorgen of vragen die u de laatste tijd hoort, geven u het beste beeld van hoe Amersfoort er op dit moment voor staat?
‘We krijgen regelmatig mails van inwoners. Nu het weer donkerder wordt, gaat dat bijvoorbeeld over verlichting op belangrijke fietsroutes. Dat draagt bij aan veiligheid en een gevoel van veiligheid. Het beeld dat veel inwoners hebben, is dat het stadsbestuur zijn prioriteiten verkeerd heeft. Dat versterkt het wantrouwen. De belangrijkste taak voor een volgende gemeenteraad is het herstel van vertrouwen in de lokale overheid. Dat gesprek zal continu en intensief moeten zijn. Onze partij staat klaar om daar een keitje aan bij te dragen.’
