Al ruim twintig jaar bouwen Anita en Ronald uit het Soesterkwartier in Amersfoort hun woonkamer rondom de winter om tot een kerstwereld. Dit jaar staat achter hun raam de Efteling in miniatuur: verlichte huisjes, figuren en attracties, tot in detail opgebouwd. Wat begon met één klein tafeltje is uitgegroeid tot een traditie die voorbijgangers laat vertragen, kijken en even stilstaan.
‘Onze miniatuurwereld begon ooit met een behangtafeltje voor het raam. Slechts een kleine tafel met een paar huisjes erop. Elk jaar kochten we er iets bij. Langzaam maar zeker werd het groter en steeds uitgebreider. In het begin hadden we nooit gedacht dat het uiteindelijk zoiets groots zou worden. Mijn passie voor kerst komt voort uit Duitsland. Ik had een Duitse tante en die was stapelgek op kerst. Zij had altijd van die kleine huisjes als kerstversiering. Op een gegeven moment kreeg ik van haar een huisje cadeau en daardoor is de passie begonnen. Toen we in dit huis kwamen wonen, hadden we eindelijk de ruimte om het ook daadwerkelijk neer te zetten.
De mensen om ons heen reageerden zó enthousiast, dat we het steeds verder zijn gaan uitbreiden. Buurtbewoners beginnen in oktober al te vragen wanneer we beginnen. Waaronder kinderen, volwassenen, opa’s en oma’s. Voorheen startten we er pas mee na Sinterklaas. Maar kinderen uit de buurt hebben ons gevraagd of het niet eerder kon. Ook beginnen de tuincentra steeds vroeger. Dus nu starten we meestal vanaf begin november al met opbouwen.
Er zitten persoonlijke verhalen achter de items die we hebben. Zo staat er de Westertoren. Die hebben we gekocht voor een man uit de buurt omdat hij helemaal gek was op Amsterdam, vooral op de Westertoren. Elk jaar was dat het eerste wat we neerzetten. Dan kwam hij regelmatig kijken. Hij is dit jaar helaas overleden, maar de toren staat er nog steeds. Dat is een herinnering aan hem, een symbool dat we graag in ere houden. Zijn vrouw en onze buren vinden dat heel bijzonder.
We krijgen veel kaartjes door de brievenbus. Van mensen die we helemaal niet kennen. ‘Wat fijn dat de huisjes en figuren er weer zijn, dankjewel.’ Of: ‘We vinden het zo gezellig.’ Er is een meisje uit de buurt dat haar kaartjes altijd heel zachtjes door de brievenbus gooit. We weten niet eens wie het precies is. Dat mensen zeggen dat het licht brengt in de duisternis en gezelligheid geeft, motiveert ons om hiermee door te gaan. Als we ‘s avonds in onze woonkamer zitten, lijkt het soms alsof het buiten flitst, omdat mensen foto’s van het decor maken. Je ziet de mensen dan niet altijd, maar je voelt dat het iets doet. Als ik nu naar buiten loop om de hond uit te laten, blijven mensen even bij je huis staan en maken ze sneller dan anders een praatje met je. Dat is mooi.
We bouwen het meestal in één weekend op. Vrijdagavond halen we alles van zolder en zaterdag bouwen we het op. De spullen zijn gesorteerd in bakken. Anders raak je het overzicht kwijt. We wisselen namelijk ieder jaar van thema. Oostenrijk, Amersfoort, de Efteling, Engeland, Italië, noem maar op. Dit jaar is het grootste deel Efteling. De collectie daarvan hebben we jaar voor jaar opgebouwd. We kopen niet alles hoor, sommige dingen zijn veel te duur of gewoon niet mooi. We hebben elk jaar een vast bedrag in ons hoofd van wat we eraan uit kunnen geven. Mijn favoriete thema is Oostenrijk. Ik weet niet wat het is, maar het trekt me gewoon. Die houten huisjes, dat echte houtsnijwerk, dat vind ik fantastisch.’
