De tijd tikt, en tikt, en tikt. In de statenpassage van de tijdelijke Tweede Kamer, gevestigd in het voormalige ministerie van Buitenlandse Zaken in Den Haag hangt een klok. Een confronterende klok die stelt dat verbouwing van het Binnenhof al ruim 980 dagen duurt. ‘Misschien typeert dit ook wel de huidige politieke situatie’, merkt Van de Ven op terwijl hij de aangrenzende kantine inloopt.

De bunker

De rij voor koffie en een baguette is kort. Het is namelijk mei-reces voor de volksvertegenwoordiging. Enkel de vier formatiepartijen zitten ergens geïsoleerd te vergaderen op zoek naar een doorbraak. ‘Snap je nu dat dit gebouw de bunker wordt genoemd?’ vraagt Coen. Het daglicht krijgt amper de kans binnen te gluren en een gevoel van wantrouwen hangt in de wandelgangen. Het Binnenhof was een romantische plek, een plek die iets amicaals uitstraalt. Deze ‘bunker’ is een onhartelijk gebouw, met veel beton en systeemplafonds.

Evolutie

De relatie tussen politici en journalisten is de afgelopen veertig jaar veranderd van informeel naar formeel. Afgelopen verkiezingen liet zien dat het debat geleid werd door peilingen, cijfers en het gesprek grotendeels uit de weg werd gegaan. Vroeger was het gebruikelijk dat journalisten na een lange werkdag met politici een drankje dronken in het café, maar tegenwoordig lijkt dat echt ondenkbaar. ‘Het lijkt me echter geen negatieve ontwikkeling als er wat meer afstand is tussen pers en politiek’, merkt Van de Ven op. ‘Maar soms lijkt het menselijke aspect wel te ontbreken.’

Door de komst van woordvoerders en persvoorlichters krijgt de journalist steeds meer ingestudeerde antwoorden van politici. Daarmee kan de verhouding journalist en politici tegenwoordig als kil worden ervaren. Tegelijkertijd valt er ook iets te zeggen over de werkwijze van de pers die in een wereld van online alles doet aan om kijkcijfers te halen. Het vertrouwen van de politiek weer krijgen gaat volgens Coen van de Ven vooral door het gesprek weer aan te gaan. En dan niet enkel in verkiezingstijd: ‘Ik spreek bijvoorbeeld standaard iedere maand af met bepaalde partijleiders dan praten we een uur bij over de ontwikkelingen binnen hun partij.’

Belang van een gesprek

Antwoord geven op de vraag waar hij op stemt, doet Coen van de Ven niet: ‘Daarin denk ik misschien toch vrij ouderwets.’ Toch vertelt de 32-jarige journalist vrij open over de politieke grenzen die hij stelt ‘Ik zeg altijd dat ik mij ergens op het politiek spectrum bevindt tussen Bij1 en Ja21.’ Twee partijen ontbreken, namelijk Forum van Democratie en de PVV, vanwege hun ideeën over media, de rechtsstaat en democratie. De afgelopen verkiezingswinst van de partij van Geert Wilders kwam volgens Van de Ven niet geheel uit de lucht vallen. ‘De opkomst van radicaalrechts is in heel Europa te zien’, vertelt de journalist. ‘Al had ook ik volledig onderschat hoe fors dat hier zou doorbreken, daar ben ik heel eerlijk over.’

Dat Wilders geen hoge pet op heeft van journalisten is bekend. Volgens Van de Ven hebben journalisten geen rol in aanwijzen welke keuzes burgers moeten maken, maar het is wel hun taak om de democratie mee te bewaken. ‘De opkomst van radicaalrechts en populisme komt voort uit ontevredenheid en het oneens zijn met de gang van zaken. ‘Het is dan juist aan ons, journalisten de taak het gesprek met deze mensen aan te gaan, en te onderzoeken waar die onvrede vandaan komt’, vertelt de journalist afsluitend. ‘Wees streng voor hun leiders maar zacht voor hun stemmers.’