Denkend aan Holland… Een artikel, een pitch, een video- of audioproductie: ze kunnen niet zonder sterke opening. Dat geldt ook voor een column en gedicht. Een van Nederlands bekendste gedichten en Gedicht van de Eeuw, is Herinnering aan Holland van Hendrik Marsman. Dat begint met de openingszin van deze column. Als redactie van SvJmedia.nl maken we daar samen een zomervariant op, maar dan zonder te dichten. 

Rechten afbeelding: Pepijn van der Putten

Denkend aan deze zomer… ervaar ik (Suzanne Borsboom) blijdschap en veel positiviteit. De zonnestralen die mijn huid verwarmen en de mensen die net iets vriendelijker lijken te zijn. Het moment dat mijn zonnebril weer op kan en ik met een brede glimlach naar de wolkenvelden tuur. Met Coldplay in mijn oortjes fiets ik door de straten, een klein briesje in mijn gezicht. De melodieën van ‘Hymn for the Weekend’ en ‘A Sky Full of Stars’ begeleiden mijn rit en brengen zoveel positieve energie. De heerlijke zomeravonden waarop ik buiten gitaar speel met vrienden en familie zijn onvergetelijk. Ik geniet van de natuur en alles dat volop in bloei staat: de geur van verse bloemen en het vrolijke gefluit van vogels. De zomer is een tijd waarin ik de wereld ontdek; hiken in de bergen, nieuwe culturen ontdekken, en open staan voor al het moois dat de wereld te bieden heeft. 

Denkend aan deze zomer proef ik… (Amber Weeber) al de rijke en diverse smaken van het prachtige land Marokko, waar ik naartoe op vakantie ga. Ik zie mezelf al door de levendige markten van Marrakech wandelen, omringd door de geur van versgebakken brood en exotische kruiden. Ik kijk ernaar uit om te genieten van sappige olijven, smaakvolle tajines en lekkere couscous. De gedachte aan deze gerechten doet mijn mond al wateren. Ook verheug ik me op de zoete sinaasappelsap en de verfrissende smaak van traditionele muntthee. Het vooruitzicht om ‘s avonds in een sfeervol Riad te eten onder de sterrenhemel maakt me nu al gelukkig. Deze zomer in Marokko wordt een groot feest voor mijn smaakpapillen en een onvergetelijk avontuur vol nieuwe ervaringen. 

Denkend aan deze zomer voel ik… (Laura Cuppen) zand. In de zomer ben ik het liefst op het strand. Het maakt niet uit of dit bij de Maarsseveense Plassen is of het echte strand in Scheveningen. Vroeg in de ochtend ga ik met mijn man en zoontjes op pad voor het beste plekje. We bouwen zandkastelen, eten ‘s middags onze meegebrachte boterhammen (die natuurlijk nooit zandvrij blijven) en ik sla nog een balletje op het beachvolleybalveldje. Als we aan het einde van de dag moe maar voldaan thuiskomen, spoelen we ons schoon in de badkamer. De volgende ochtend vind ik toch wat zand in mijn bed, in het putje van de douche en tussen de blonde krullen van mijn zoontje. Maar dat geeft niet, we gaan vandaag toch weer naar het strand.  

Denkend aan deze zomer verlang ik… (Nick Vink) naar een warme zomeravond met mijn vrienden op het strand. Oost west, thuis best. Waar ik in mijn achterhoofd altijd bezig ben met de volgende reis, geniet ik het meest van een avond met mijn beste vrienden op het Noordwijkse strand. Met de wind door onze haren en een biertje in de hand bekijken we iedere zonsondergang alsof we het verschijnsel voor het eerst zien. Niets dat dit gevoel van zomer kan overtreffen. 

Denkend aan deze zomer ruik ik… (Hella van der Wijst) vers gemaaid gras gemengd met zonnebrandmelk. ‘Niets is meer memorabel dan een geur. Eén geur kan jeugdherinneringen oproepen van een zomervakantie aan een bergmeer.’ Zo beschrijft wetenschapper Diane Ackerman het vrij vertaald in haar boek ‘Een natuurlijke geschiedenis van de zintuigen’. Dat dat zo werkt komt vast doordat emotie, geur en herinnering in hetzelfde limbisch systeem van onze hersenen wonen. Bij genoemde geurenzomermix ben ik dan ook in één klap terug bij de vrijgezelle boer Koos in Noord-Holland. Als gezin logeerden wij jarenlang elke zomervakantie in zijn voorhuis. Zelf sliep hij dan in het achterhuis, in de stal tussen de koeien. Was ik als jongste kind kwijt, dan was ik ‘aan het werk’ met Koos. Koeien melken, grasmaaien, slootjespringen. Om de dag gingen we naar het strand. Schepje, emmertje, lekkere dingen, én Niveau zonnemelk mee in de tas: wat vond ik dát lekker ruiken. Zo zomer. Bij vertrek naar huis zorgde mijn moeder ervoor dat het voorhuis van Koos er weer spik en span eruitzag. Tot de volgende zomer het ritueel zich weer herhaalde. Dit moet zijn wat Dr. Jasper de Groot in zijn onderzoekrapport over de relatie tussen geur en emoties zo mooi verwoordt: een ‘A sniff of happiness’.  

Denkend aan deze zomer zie ik… (Sil Moison) als een kans om mezelf weer opnieuw te vinden. Soms raken we verdwaald in het patroon dat ons leven staande houdt. Vroeg opstaan, ontbijten, naar school of werk, zeuren over het OV en dan na een dag weer moe naar huis, avondeten en slapen. In de zomer is alles anders, je bent vrij van dit ritmische leven. Je kan losgaan, zonder oordeel van anderen genieten van je vrijetijd. Geen knagend geweten dat jou vertelt dat je eigenlijk aan het werk moet zijn. Ga rennen, vliegen, duiken, vallen en weer opstaan. Niks moet en alles mag. Denkend aan deze zomer ervaar ik innerlijke rust, voordat het allemaal weer opnieuw begint…  

Denkend aan deze zomer weet ik… (Zoë Neeft) dat vrije tijd snel gevuld raakt. Wat begint met een lege agenda, verandert al snel in een mix van spontane uitjes, werk en heel veel door de hele dag heen slapen. Mijn plannen om mijn leesdoel in de vakantie te halen, raken denk ik een beetje op de achtergrond. Gelukkig krijg ik daar wel leuke herinneringen voor terug. 

Denkend aan deze zomer, hoor ik… (Wessel In den Bosch) het gezoem van een mug die mij meer aandacht geeft dan DUO, een meeuw op het strand die vecht voor mijn patat alsof het Constantinopel is, een commentator van een voetbalwedstrijd die terloops het weerbericht meegeeft, en mijn buurman die in twintig nieuwe talen scheldt na het verbranden van zijn barbecue-vlees. Het is als een podcast waar ik uren naar kan luisteren. Het is uiteindelijk het seizoen waar je naar kan luisteren en van kan genieten. De zomer is een symfonie van geluiden, elk met zijn eigen verhaal en karakter. Het gezoem van muggen, het geschreeuw van meeuwen, het geroezemoes van studenten en het gelach van spelende kinderen vormen samen een chaotisch maar prachtig geheel. Het is een seizoen dat je niet alleen kan ervaren met je ogen, maar ook met je oren. En in die ogenschijnlijke chaos van klanken, ligt de echte magie van de zomer: een podcast die je alleen live kunt beluisteren. Deze zomer kan je alleen deze zomer horen. 

Denkend aan deze zomer zwijg ik… (Ben Krewinkel) niet over de hedendaagse politiek, maar zal er hier in de tuin, voor de tent, in de bossen, in de bergen en aan het water gesprekken over blijven voeren met mijn vriendin, kinderen, familie en vrienden.