Nog nooit eerder waren er zoveel stakingen in het streekvervoer dan in het afgelopen half jaar en daarbij is mij iets opgevallen. Niet iedere student heeft dezelfde dosis motivatie om naar school te gaan. Zelf woon ik in Utrecht, dus ik had gelukkig niet heel veel last van de overvolle bussen en lege tramperrons. Maar de rest van mijn klas moest een eind reizen om op de SvJ te komen, sommigen wel 90 kilometer! Een groot deel van mijn klasgenoten kwamen dan ook niet naar school. Wat zegt dit eigenlijk over hoe gemotiveerd je bent om een journalist te worden? 

In mijn omgeving hoor ik vaak dat studenten vroeger veel meer motivatie hadden dan de studenten van nu. Of zoals Mijn vader altijd zegt: ‘Als je ergens aan begint, maak je het ook af. Ook als het even niet leuk is of tegenzit.’ Mijn ouders vinden het bijvoorbeeld gek dat studenten van nu eerst meerdere studies uitproberen voordat ze er eentje afmaken. Misschien is dat ook wel zo. Maar ja, wie neemt de studenten het kwalijk? Er zijn alleen op het HBO al 1129 verschillende studies om uit te kiezen. In de studententijd van mijn ouders kon je, bij wijze van spreken kiezen uit: onderwijzer, dokter of metselaar. Tegenwoordig is de keuze natuurlijk reuze REUZE.  

Maar is het wel zo dat de studenten van nu minder motivatie hebben dan de studenten van vroeger? Neem bijvoorbeeld mijn klas. Er zitten studenten tussen die wel héél erg hun best hebben gedaan om op school te komen tijdens de stakingen. Zo namen Victor Schipper, Denise Ipema en Matthew van de Water een dure taxi vanaf centraal station Utrecht naar de campus om maar op tijd op school te komen. Deze rit kostte al gauw 25 euro; daar kan je heel wat biertjes voor bestellen. Na een uur wachten op een eventuele bus hadden ze geen andere keus. Andere klasgenoten bleven wel op de bus wachten. Andere studenten stonden dan anderhalf uur te wachten op een bus op een overvolle bushalte. Om vervolgens als een sardientje in een overvolle bus te staan. Als je al in de bus past. Hoezo zijn studenten van nu minder gemotiveerd dan vroeger?  

Maar wat ís die motivatie dan? Volgens Schunk, Pintrich en Meese (Motivation in Education) is de definitie van motivatie: “een proces waarbij doelgerichte activiteit wordt gestart en volgehouden.”  

Niet onverwacht, liep die motivatie een deuk op tijdens de coronapandemie, zo blijkt ook uit onderzoek van de Vrije Universiteit Amsterdam. Vooral het online lesgeven hielp niet. Nu de coronapandemie weer voorbij is, komt de motivatie van studenten steeds weer een beetje bij beetje meer terug.  

Gelukkig heeft mij de ‘doelgerichte activiteit’ volhouden als eerstejaars student op de SvJ tot op heden geen enkele moeite gekost. Want ik vind het niet alleen leuk maar ik merk dat dit vak ook echt bij mij past. En ik weet hoe het voelt om de verkeerde keuze uit 1129 HBO-studies te maken. Ik heb twee jaar ongelukkig op de pabo gezeten. Hoe ik ook heb geprobeerd om het in lijn van mijn vader af te maken, ik kon de motivatie niet vinden. Maar dat ik wel gemotiveerd en enthousiast kan zijn over een studie, weet ik nu. Nog nooit ging ik met zoveel plezier naar school. Wat mij dus gemotiveerd houdt, is de studie zelf. Ik geniet van deze plek en de kansen die ik tot nu toe al heb gekregen, zoals een allereerste column schrijven voor SvJmedia. 

Wat ik dus kan concluderen, is dat studenten nog altijd even gemotiveerd zijn voor hun studie. Mits ze, net als ik, op de juiste opleiding zitten. En hopelijk nooit meer online lessen hoeven te volgen.