De taxatiedag voor munten en biljetten bij het eetcafé Van Miltenburg, gehouden op donderdag 16 oktober, was voor sommige bezoekers niet zomaar een dag. Wie weet bleek dat ene muntje op zolder opeens veel meer waard dan gedacht. Het café stroomde vol met mensen die hun stukken kwamen laten beoordelen. Alles werd nauwkeurig onder de loep genomen door experts op het gebied van munten en biljetten: de taxateurs.

Tussen al deze bezoekers bevond zich ook mevrouw Ramkisoensing. Zij had niet zomaar een munt, maar een waardevolle Amerikaanse gouden munt uit 1902. Wat volgde was een bijzondere taxatie én een nog bijzonderder verhaal.

“Mijn naam is Sila Ramkisoensing, ik ben 75 jaar oud en woon al jarenlang in Bilthoven. Vandaag ben ik hier naartoe gekomen, omdat ik een bijzondere munt in mijn bezit heb waarvan ik graag de echte waarde wilde laten vaststellen. Het gaat om een Amerikaanse munt uit het jaar 1902. Deze munt is volledig van goud en heeft een gewicht van maar liefst 360 gram. Dat is best zwaar voor een munt. Ik heb deze munt ooit gekregen van mijn ex-man en heb hem daarna altijd bewaard.

Ik besloot op een gegeven moment te gaan kijken wat de waarde is van de munt. Eerst ben ik langs een grenswisselkantoor gegaan. Daar boden ze mij duizend euro. Ik vond dit een vreemd bod, aangezien ik wist uit eerder online onderzoek dat de echte waarde van de munt een stuk hoger ligt. Ik had op internet gevonden dat deze munt uit 1902 en volledig van goud, misschien wel vierduizend euro waard kon zijn. Ik wees het bod van het grenswisselkantoor meteen af. Zodra ik aangaf dat ik niet akkoord ging, verhoogden ze het bod ineens met vijfhonderd euro. Natuurlijk ben ik hier niet ingetrapt en wist ik dat ik beter verder kon zoeken naar een wél eerlijk en deskundiger persoon.

Ik kwam uit bij een goudhandelaar. Ik verwachtte dat deze man veel ervaring en verstand heeft als het gaat om gouden stukken. De man leek vriendelijk en begon de munt de bekijken. Ik lette niet helemaal goed op en voordat ik het doorhad had de goudhandelaar met een steen een kras op de munt gemaakt. Ik was compleet verbijsterd en achteraf baalde ik er ontzettend van. Het drong tot mij door dat de kras de waarde van de munt weleens naar beneden kon halen. Ik was boos, op de goudhandelaar, maar ook op mezelf. Ik had niet goed opgelet en had hem te veel vertrouwen gegeven.

Na deze ervaringen besloot ik het anders aan te pakken en voorzichtiger te zijn. Ik wilde een eerlijke, deskundige beoordeling van mijn munt. Door mensen die echt weten waar ze het over hebben. Ik hoorde over de taxatiedag die in Bilthoven werd georganiseerd, met echte taxateurs die verstand hebben op het gebied van oude munten en biljetten. Dit voelde als een kans om een eerlijke beoordeling te krijgen.

Toen ik binnenkwam voelde het meteen goed. Er werd met veel aandacht naar de munt gekeken en er werd de tijd genomen om een goede beoordeling te krijgen. Ik vertelde mijn verhaal over de goudhandelaar en de beschadiging. Ik was benieuwd of de beschadiging veel invloed zou hebben op de waarde van de munt. De taxateurs vertelde mij dat handelaren en verzamelaars ook kijken naar de achtergrond van de munt en niet alleen de geschatte marktwaarde. Het voelde goed om mijn munt hier op de taxatiedag te laten beoordelen. Alleen nu nog de vraag: wat zou de munt nu écht waard zijn?

Ondanks de kras schatte de taxateur de waarde op zo’n drieduizend euro. En hij vertelde erbij dat als de munt op een veiling zou komen, dat er waarschijnlijk verzamelaars of handelaren zijn die tegen elkaar op gaan bieden, waardoor de prijs misschien nog verder zou kunnen oplopen richting de vierduizend euro. Dit is wat ik online ook gelezen had en het voelde fijn om dat nu bevestigd te krijgen door echte kenners. Daarnaast werd mij verteld dat het grenswisselkantoor inderdaad oplichters zijn en dat het een goede keus is geweest om de munt daar niet te verkopen.

Ik was tevreden met deze taxatie en ben benieuwd hoeveel het uiteindelijk gaat opleveren. Tegenwoordig kijken volwassen mensen niet meer echt om naar oude munten. Vandaar dat ik het wil gaan verkopen en niet wil laten overerven naar mijn kinderen en kleinkinderen. Het zou zonde zijn als de munt blijft liggen, terwijl niemand er echt naar omkijkt. Het opgeleverde geld wil ik gaan schenken aan een van mijn kleinzonen, die kan het geld vast goed gebruiken.

Al met al was de taxatiedag voor mij een succes. Ik heb veel geleerd. Niet alleen over de waarde van de munt zelf, maar ook over hoe de markt echt werkt, wat de risico’s zijn en hoe belangrijk het is om het op een goede manier te laten taxateren. Het voelt goed dat ik nu meer zekerheid heb en ben benieuwd naar de volgende stappen.”