HOUTEN – Aan het plein bij winkelcentrum Het Rond, zit al twintig jaar restaurant het Eetatelier. Dit is een restaurant waar mensen met een verstandelijke beperking werken en zo een plek hebben voor dagbesteding. René Bloemink (40 jaar) werkt nu zeven jaar bij het eetatelier en is sinds een jaar de bedrijfsleider. Hij noemt het Eetatelier een combinatie van dagbesteding en Horeca. In dit interview vertelt Bloemink hoe het er dagelijks aan toe gaat en wat hij als bedrijfsleider als toekomst van het restaurant ziet.
Hoe bent u begonnen als werknemer bij het eetatelier?
‘Ik heb Kunstmatige Intelligentie gestudeerd. Tijdens deze studie hadden ook vakken over filosofie en dat vond ik eigenlijk altijd al interessanter dan de techniek. Na mijn studie heb ik een tijd in de ICT gewerkt, maar dat paste echt niet bij mij, ik vond er niks aan. Toen ging ik nadenken wat ik écht leuk vond, kwam ik erachter dat ik mensen wil helpen. Daarnaast was koken altijd mijn grote hobby. Met die combinatie heb ik hier gesolliciteerd en nu zeven jaar later ben ik bedrijfsleider.’
U werkt er nu dus zeven jaar, hoe is het eetatelier eigenlijk ontstaan?
‘Het eetatelier is opgezet vanuit zorginstelling Reinaerde, zij wilde het welzijn van de cliënten vergroten. De cliënten van Reinaerde hebben vaak afstand tot de arbeidsmarkt, maar verdienen wel een zinvolle dagbesteding. In een restaurant als het eetatelier is plek voor deze mensen om te werken.’
Wat vindt u zelf het mooiste aan het Eetatelier?
‘Je hebt hier echt een teamgevoel. We runnen niet alleen een restaurant, maar tegelijk ook dagbesteding en daar komt veel bij kijken. Het allerleukst vind ik de momenten waarop het druk is. Dat gevoel dat alles stroomlijnt en je merkt dat het lukt, ook al is er veel drukte, dat geeft echt een kick. Wanneer we daarna samen een drankje drinken met een bittergarnituurtje erbij, zijn dat gewoon de beste avonden.’
Jullie drinken dus altijd nog wat na, hoe ziet dan de rest van een gemiddelde werkdag eruit?
‘In de ochtend komen we eerst met de dag-verantwoordelijken samen om de dag door te nemen. Daarna komen ook de cliënten binnen en checken we even bij elkaar in, zodat we goed weten hoe iedereen erbij zit. Tijdens dit overleg verdelen we de taken: bar, keuken of bediening. Vanaf tien uur gaan we open en starten we met de voorbereiding van de lunch. De echte lunchrush begint rond twaalf uur en duurt tot ongeveer twee uur. Dagelijks zijn we open tot vier uur. Als we helemaal klaar zijn, drinken we nog wat samen en bespreken we de dag.’
Wat zijn de plannen voor de toekomst?
‘We zijn nu bezig met de overgang naar een nieuwe menukaart. Ik kijk of er meer ruimte is om vegan gerechten op te nemen. Zo’n overgang kost best wat werk, want we moeten rekening houden met de cliënten maar ook met alle benodigdheden in de keuken. We hadden al een tijdje vegan kroketten en op het nieuwe menu willen we misschien ook falafel en vegan shoarma. Tegelijkertijd blijven we wel vlees- en visopties aanbieden. Ik vind vegan heel belangrijk, maar we moeten ook kijken naar de gasten die komen. Zo is er straks voor iedereen wat wils.’
