HOUTEN – Schaatsen op de plaatselijke schaatsbaan; ook in Houten wordt het dit jaar weer volop gedaan. Afgelopen week werd midden op ‘T Rond voor het tiende jaar op rij de ijsbaan opgebouwd door dezelfde vertrouwde groep vrijwilligers. Ran Schaad is ijsmeester en coördinator van de opbouw. Tijdens de opening van de schaatsbaan afgelopen woensdag vertelde hij over het werk, de uitdagingen en de voldoening die het hem geeft.
Hoe zag de afgelopen week er voor jullie uit als opbouwers?
“Het begon met de tent, die werd op vrijdag neergezet door een gespecialiseerd bedrijf. Zaterdag hebben we het café ingericht en zondag werden de verlichtingen en de spandoeken opgehangen. Maandag kwam de brandweer om de ijsvloer te vullen, waarna de pomp de hele nacht gedraaid heeft, zodat het water kon bevriezen. Dinsdag werden de puntjes op de i gezet en legden wij met de hand de stippen op het ijs; dat is echt monnikenwerk. Alles bij elkaar zijn we drie tot vier dagen intensief bezig voordat de baan klaar is.”
Zijn er onderweg ook problemen geweest?
“Ja, dit jaar hadden we een lekkage in de baan. Er liggen plastic zeilen onder die een soort bad vormen, maar maandagochtend zat er een scheur in, waardoor het water wegliep. Normaal vriest het, maar omdat de temperatuur afgelopen week zo hoog was, bleef het water wegstromen. We hebben toen met tuinslangen eerst alle golfjes uit het zeil moeten halen. Gelukkig konden we het uiteindelijk oplossen, maar dat geeft wel stress.”
Hoeveel mensen zijn er nodig om de ijsbaan draaiende te houden?
“Voor de opbouw kun je rustig rekenen op zo’n dertig man. Tijdens deze maand dat de ijsbaan open is, werken wij met ongeveer honderd vrijwilligers. Vorig jaar waren dat er om precies te zijn 104. Je hebt natuurlijk een ijsmeester nodig, iemand achter de kassa, twee mensen voor de schaatsverhuur, eentje voor de ondersteunende zeehondjes en twee mensen voor in de horeca. En dat drie keer per dag een hele maand lang.”
Dan begrijp ik dat jullie in drie shift werken, klopt dat?
“Ja, wij werken in drie shift inderdaad; ‘s ochtends, ‘s middags en ‘s avonds. Daarnaast hebben we speciale programma’s. Zo is er elke ochtend van tien tot elf een prikkelarm uur: geen knipperende verlichting en geen muziek, zodat kinderen en volwassenen die gevoelig zijn voor prikkels ook kunnen genieten. We hebben ook uren speciaal voor scholen, of voor kinderen onder de zes jaar. En we ontvangen zelfs bewoners van verzorgingshuizen in rolstoelen. We hebben de ijsbaan echt opgezet voor nul tot oneindig.”
Dat klinkt als een heel inclusief programma. Hoe zijn jullie op die ideeën gekomen?
“Veel komt voort uit ervaringen van vrijwilligers zelf. Ik heb bijvoorbeeld een kleinzoon die extra begeleiding nodig heeft. Dan merk je hoe belangrijk het is dat er rustige momenten zijn. Zo ontstaan die ideeën. We proberen altijd te kijken: hoe kan het voor iedereen leuk en veilig zijn?”
Veiligheid lijkt een belangrijk thema. Hoe houden jullie dat in de gaten?
“Er is altijd een ijsmeester aanwezig die toezicht houdt. Als iemand gevaarlijk schaatst of anderen in gevaar brengt, spreken we die persoon aan. Het gaat erom dat iedereen plezier heeft zonder ongelukken. Soms moet je streng zijn, maar meestal lost het zichzelf op. Mensen begrijpen dat het voor de veiligheid is.”
U bent al tien jaar betrokken. Wat drijft u om dit elk jaar weer te doen?
“Het is gewoon ontzettend leuk. Ik ben met pensioen en dit houdt me bezig. Je doet iets voor de samenleving, je ziet kinderen plezier maken en soms komen ze je bedanken. Dat geeft voldoening. Bovendien is het gezellig met de andere vrijwilligers. We hebben allemaal onze eigen taak, maar samen maken we er iets moois van.”
Doet u zelf ook nog aan schaatsen?
“Vroeger wel, zelfs in pyjama op het ijs toen ik klein was. Tegenwoordig niet meer. Als ijsmeester mag je eigenlijk niet schaatsen, want je moet stabiel en snel kunnen ingrijpen als er iets gebeurt. Maar misschien probeer ik het nog eens, gewoon voor de lol.”
Wat gebeurt er na 4 januari, als de baan weer weggaat?
“Dan breken we alles af en sluiten we af met een borrel. Het is altijd een mooi moment om terug te kijken op de weken die achter ons liggen. Je ziet hoeveel mensen plezier hebben gehad en dat maakt alle inspanning de moeite waard.”
Wat hoopt u dat bezoekers meenemen van hun tijd op de ijsbaan?
“Dat ze een fijne herinnering hebben. Of het nu kinderen zijn die voor het eerst schaatsen, ouderen die nog een rondje wagen, of gezinnen die samen komen, het gaat om het plezier. Als mensen zeggen: ‘Bedankt voor het schaatsen’, dan weet je dat je iets goeds hebt gedaan.”
