De oliebollenkraam van Etienne Keuzenkamp is sinds woensdag acht oktober weer open. Nu staat hij voor het derde jaar op rij voor de Intratuin Leidsche Rijn. Na negen maanden door het land toeren met zijn kermisattractie mag hij nu weer drie maanden lang oliebollen bakken.
Kermis
Negen maanden per jaar sta ik op de kermis. Ik heb een suikerspintentje, daar kan ik niet mee werken, dus die heb ik aan mijn dochter gegeven. Ik heb zelf een zweefmolen voor de kinderen. Er zijn veel kermisorganisatoren, ik sta vaak op kermissen van dezelfde organisator, dan sta je met veel dezelfde mensen. Niet iedereen heeft dezelfde route, dus je staat niet altijd samen op de kermis.
Ik vind oliebollen bakken toch wel het leukste. Ik sta drie maanden op een vaste plek met vaste tijden. Op de kermis ga je vaak tot een uur of elf door, dan moet je nog afbreken en rijden, dus dan ben je uiteindelijk pas om half twee, drie uur thuis. De volgende dag staan de kinderen aan mijn bed. Kermis vind ik qua reuring het leukste, maar ik vind dit toch het prettigste. Ik kijk eigenlijk het meest uit naar deze drie maanden van het jaar.
Drukte
Ik sta hier nu drie jaar en wat me opvalt is dat mensen speciaal voor mij hierheen komen. Ik heb uitzicht op de parkeerplaats, mensen parkeren hun auto, komen naar mij, bestellen wat en gaan weer weg. Dat vind ik goede reclame, daar ben ik echt heel blij mee.
Nu is het nog rustig, maar na Sinterklaas is het hier het drukst, want dan gaan mensen hier bij de Intratuin kerstspullen en aan het einde van het jaar hebben ze nog vuurwerk binnen. Dan heb ik dranghekken staan. Die beginnen achter het zebrapad, dan gaan ze de hoek om en ze komen uiteindelijk hier uit. Ik heb meegemaakt dat de rij een uur lang wachten was.
Op dertig december begin ik met een normale dag, dan ga ik ‘s avonds om 18:00 uur dicht. Dan ga ik eten, de olie verversen en dan begin ik aan de volgende dag. Ik ben dus eigenlijk de hele avond, nacht en dag alleen maar bezig met oliebollen bakken.
Dat doe ik niet alleen ik heb mensen die me komen helpen. Dat moet ook wel, want anders is het niet te doen. Mijn vrouw en mijn dochter die helpen me hier ook. Mijn zoon is twaalf, die wil nu ook komen helpen en mijn andere zoontje is net acht geworden, die wil ook helpen. Dat vind ik te gevaarlijk met de hete olie.
Familie
Mijn vrouw doet de boekhouding en helpt me ook met versieren. De suikerwafels dip ik in de chocola en dan doet mijn vrouw er versiersels op. Karamelblokjes, kitkat, smarties, spikkels van alles en nog wat. Als je nog geen suikerziekte hebt, kan je het hier wel krijgen. Mijn zoons helpen me met beslag maken. Het is een echt familiebedrijf. Mijn dochter van veertien neem ik overal mee. Van bestellen tot het eindresultaat, dat doe ik natuurlijk niet met personeel.
Ik heb drie kinderen dus, ik moet ze alle drie wat geven. Die vinden, hoe jong ze ook zijn, het hartstikke leuk om te helpen. Mijn dochter zit nu in het derde jaar gymnasium, ze weet nog niet wat ze wil doen, maar ze vindt dit hartstikke leuk. Als ze kiest om dit te doen met een gymnasiumdiploma is dat haar keuze, ik ga haar niet tegenhouden. Ik hoop alleen wel dat ze iets kan doen waar ze iets meer mee kan verdienen, waar ze iets meer aan heeft.
Hieronder is de reportage van Seal Dekker op de eerste dag van de opening.
