Gemeente Utrecht wil het recreatiepark de Hampoort in Utrecht gaan gebruiken als festivalterrein. Door slechte communicatie en te kleinschalige inlichtingen zijn de omwonenden slecht geïnformeerd. Alexandra heeft in samenwerking met andere omwoners een actiegroep opgericht om dit hopelijk tegen te gaan.
In 2021 hebben we al met een aantal mensen gebrainstormd over initiatieven die georganiseerd zouden kunnen in de Hampoort en die hebben we voorgelegd aan de gemeente. Zij hebben beloofd dat ze daar naar zouden kijken en dat ze een reactie zouden geven en dat is nooit gebeurd. Van daar uit hebben we doorgebouwd. Ik had een paar maanden gelezen over dat festivalterrein, dat die in de top drie stond van mogelijke locaties. Toen kwam ik erachter dat de Dierenwijde niet was meegenomen in de briefing. Ik wilde met twee anderen een overleg doen met twee anderen die in de buurt van de Hampoort wonen over hoe we het wilden aanpakken, maar toen waren er ineens 20 mensen. Zo is de samenwerking eigenlijk begonnen. We hebben een werkgroep opgericht met allemaal mensen met verschillende invalshoeken om het over het festivalterrein te hebben. Anne (een van de mensen in de werkgroep) had al een tijdje geleden een afspraak met een wethouder van de gemeente over eventuele activiteiten in de wijk en daar had ze al een heel boekwerk aan ideeën neergelegd. Uiteindelijk heeft ze daar helemaal niks meer van gehoord, maar toen kwam dus het idee van het festivalterrein vanuit een andere wethouder. Dat zijn dus twee wethouders die een eigen pad bewandelen en op geen enkele manier samen hebben gewerkt.
Elke wijk in Utrecht heeft haar eigen wijkwethouder toegewezen gekregen. Daar kan je naartoe als er een probleem in de wijk speelt. Er worden dan spreekuren georganiseerd waar je je voor in kan schrijven. We hebben ons wel ingeschreven voor het festivalterrein, maar nog niemand wist toen dat het er was.
Qua samenwerking is het belangrijk om dezelfde lijn te volgen. We hebben nu een appgroep met 135 mensen en om die allemaal in dezelfde lijn te hebben is het dus belangrijk dat er een kerngroep is die kan laten weten van hoe alles gebeurd en hoe we alles aanpakken. Naast die kerngroep hebben wij ook subgroepen, bijvoorbeeld alternatieve en verkeer en veiligheid. Een voorbeeld van een alternatief idee is een praathuis hier in de wijk waar mensen van alle leeftijden minimaal een keer per maand bij elkaar kunnen komen.
Een van de problemen waar wij in de samenwerking met de gemeente tegenaan lopen is dat zij alles digitaal doen, maar in onze wijk wonen ook ouderen die digibeet zijn en dus daar niet aan mee kunnen doen. Zij kunnen dus alle contact die de gemeente met ons legt niet meekrijgen. Zij hebben straks een festival in hun achtertuin, terwijl ze daar helemaal geen weet van hebben. Nog een probleem wat wij hebben is dat de participatie inspraakdagen onder werktijd zijn, waardoor er veel mensen niet beschikbaar zijn. De gemeente zegt dat ze voor zulke dingen echt hun best doen, maar eigenlijk ervaren wij het tegenovergestelde. De gemeente heeft een denk-mee enquête afgenomen in Utrecht, maar ze zijn niet in Vleuten geweest, dus hoe kunnen ze dan zeggen dat ze dat goed hebben gedaan. Ze hebben ons niet gevraagd of we dat willen, want dan hadden we allemaal nee gezegd.
Waar vanuit de gemeente ook heel veel onduidelijkheid over is, is de zwaarte van het festival. Hoe meer we bij de gemeente informeerden, waardoor zij meer open kaart gingen spelen, hoe zwaarder het werd. Eerst was het 12 keer per jaar, maar uiteindelijk kwam daar ook nog op- en afbouw perioden bovenop. Ze houden rekening met zes weken hersteltijd voor het gras waar het terrein komt, maar ze houden geen rekening met onze hersteltijd. Wij moeten natuurlijk ook bijkomen van de slapeloze nachten die wij ervan hebben. We slapen al slecht bij het idee van een festival in de achtertuin, laat staan als die er daadwerkelijk is. De impact kan je niet meten. Als we daar het gesprek over aangaan krijgen we steeds als antwoord dat ze een onderzoek gaan doen, maar die metingen zijn niet de goede metingen om in beeld te brengen hoe wij het ervaren. Het zijn metingen als hoeveel vogels er wegvliegen, maar het zou over ons als mensen moeten gaan. Daarin voelen wij ons niet gehoord. Nog een voorbeeld van zo’n meting hebben ze gedaan tijdens Keti Koti in Utrecht. Ze hebben een touw achter een geitje geknoopt en op de een of andere manier hebben ze toen kunnen aantonen dat dieren er geen last van hebben, terwijl dat een kleinschalig feest is en dus niet representatief is. De conclusie die ze daar uit hebben getrokken is dat ze dan maar een groot festival naast een dierenwijde kunnen doen. Zo zijn wij in de top drie gekomen.
Wat ons ook dwars zit is dat de gemeente ons vooraf niet eens kan vertellen wat voor festival het gaat worden, bijvoorbeeld techno, hardcore of een bevrijdingsfestival. Mensen kunnen zich namelijk inschrijven aan een profiel en afhankelijk daarvan wordt er bepaalt wat voor festival het wordt.
De gemeenteraad moet een uiteindelijke beslissing gaan nemen of het festivalterrein er gaat komen. Als ze gaan besluiten dat het er wel komt moeten we het vanuit het juridische oogpunt gaan bekijken. Ook over de datum van het besluit is de gemeente niet duidelijk, maar waarschijnlijk komt die pas in januari.
