De 28-jarige Jayant Soekhoe is de afgelopen maanden op reis gegaan door heel de wereld. Reizen is zijn passie maar dat was in zijn situatie even onmogelijk. Over India is hem van alles verteld en dus gaat hij er naar toe, waarbij we dus even een kijk terug nemen naar wat Jayant heeft meegemaakt en ervaren.
Rotterdam, Nederland, 9 juli 2023
Na een tijdje voor mijn zieke zus te hebben gezorgd, is het een keer tijd voor mij om te gaan backpacken. Naar India, waar mijn grootouders vandaan komen.
Als kind ben ik er geweest, maar ik kan me er niets meer van herinneren. Ik mag alles op eigen voeten leren kennen en onderzoeken daar. Shalini, mijn zus, begint te huilen als ik haar vertel dat het tijd is om de koffers in te pakken. ‘Die twee grote?’, vraagt Shalini. Nee, ik neem een backpack mee. Die heeft niet heel veel ruimte, maar het is makkelijker om op mijn rug te dragen voor tijdens het reizen, een koffer is voor op vakantie, en eigenlijk ga ik niet op vakantie maar op een avontuur, zeg ik tegen haar terwijl ze me aankijkt met een sombere uitdrukking.
Amsterdam Nederland, 11 juli 2023
Voorlopig de laatste keer dat ik de natuur van hier zie. Zo groen en geregeld. We rijden naar Schiphol en op de achterbank naast mij zit Shalini vol enthousiasme te vertellen over wat ik daar allemaal zou kunnen eten. ‘Biryani, Gulab Jamun, Burfi en…. wat nog meer?’. We moeten samen lachen en op dat moment begint er een gevoel van verdriet te komen. Ik ga haar missen. Shalini heeft een spierziekte en er moet eigenlijk altijd wel voor haar gezorgd worden. Na deze jaren heb ik anderzijds eindelijk de tijd om zelf op pad te gaan. Een dikke laatste knuffel aan Shalini en mijn ouders. Op het moment dat ik mijn eerste stappen zet in het vliegtuig begint het gevoel echt te komen. Je hoort de motoren draaien, de airconditioning blazen en het gepraat van de andere mensen in het vliegtuig. Uit het raam is te zien hoe we steeds dichterbij de wolken komen, en hoe Nederland steeds kleiner wordt, en hoe de zon fel aan het schijnen is.
Delhi, India, 12 juli 2023
De lucht boven Delhi was een dikke, grijze deken die de stad goed omhelsde. Schrikken was het namelijk zeker. De geur van kruiden en uitlaatgassen, je kan er geen onderscheid in maken. Honderden, maar echt honderden auto’s en vervoerders rijden hier in het verkeer: Ik had het never nooit gekund. De gebouwen zijn hoog en er lijkt geen eind aan te komen. De auto die mij naar mijn hotel bracht hobbelde over de hobbelige wegen hier, als een klein houten schip op een grote oceaan. Ik dacht om even een luchtje te scheppen door te vragen of het raam open kan, maar dat was geen goed idee. Koeien, apen, kippen, geiten, je ziet ze en ruikt ze overal. Maar het lijkt wel normaal hier. En dat is het ook, want je ziet dat ze gevoerd worden en niet worden mishandeld, wauw. Ik ben uitgestapt en het voelt alsof ik net uit een achtbaan kom, waar ik me nergens aan kon vasthouden. Ik zie een pleintje waar ik even kan zitten, het is druk en je hoort allerlei mensen om je heen. Ik doe mijn ogen voor een paar seconden dicht en als ik ze weer open doe zie ik een oude man zitten. Hij kijkt naar mij met een vriendelijke lach, en groet mij. Ik groet hem terug vroeg of hij wat wilde eten. ‘Nee, mijn kind. God is je dankbaar’, zegt hij tegen mij. Op dat moment voel je die fijne connectie weer. Het is een oude bazaar, een plek waar je nooit de route uit je hoofd leert kennen omdat het te ingewikkeld is. Door de straatjes zie je kinderen spelen, mensen die eten maken en mensen die hun producten verkopen. Je ziet bakken met kruiden, bergen met fruit en handgemaakte sieraden. Hier en daar zie je mensen bidden, ongelofelijk hoe mensen, ook al hebben ze het niet breed, toch elke dag bidden naar hun god. Dat Delhi druk was, wist ik. Dat het me zou overweldigen, wist ik niet. De toeters van de auto’s en scooters hier klinken inmiddels als een liedje. De mensen die hun spullen verkopen blijven maar door praten en terwijl ik dwaal door de smalle straten in Delhi, voel ik me verbonden met alles om me heen.
Rishikesh, India, 13 juli 2023
Na de drukte en spanning in Delhi, ben ik nu in Rishikesh en het voelt als een opluchting. De druk op mijn borst is weg en ik kan mijn rust hier opzoeken langs de Gangesrivier, die ze hier heilig vinden. De lucht bleek hier een stuk beter te zijn en zo voelde het ook aan. Ik liep langs de ghats, dat zijn trappen die naar de rivier leidden. Hier baden mensen, met name hindoes, in het water en er zijn mensen, die heten Sadhu’s, en zij mediteren op de oever van de rivier. De mensen hier zingen mantra’s, en het is geen getoeter van auto’s of tuktuk’s, maar het stromende geluid van de Gangesrivier brengt je helemaal in je element. In de Ashram hier, word je aangeleerd om te verbinden met de Ganges en om je innerlijke zelf te vinden. In de Ashram is de lucht gevuld met prachtige mantra’s en word je begeleid door de bellen die klinken. De Ashram voelt als een plek van rust, terwijl je je bevindt in een hele drukke omgeving. Tijdens de puja die in de avond werd gehouden, voelde ik ontroering. De pandits zongen schitterende bhajans, terwijl de volgelingen van hier tranen moesten wegvegen. Op het moment dat ik mijn ogen sluit, voel ik me weer zo verbonden. Verbonden met India, verbonden met mijn familie thuis, verbonden met mijn mensen.
Mijn laatste dag in Rishikesh, was een schitterende maar ook confronterende dag. Ik zat langs de over van de Ganges, waar je de zon langzaam ziet zakken, de lucht prachtig is gekleurd met roze en oranje en waar je ook andere mensen ziet die op hun eigen manier ontspannen. Terwijl de trein langzaam wegreed uit Rishikesh, kon ik de Gangesrivier zien. Rishikesh is een plek van stilte en rust. De kalmte van de Ganges leert je hoe je een dieper inzicht krijgt in jezelf en waardering krijgt voor de eenvoudige dingen in het leven.
Mumbai, India, 15 juli 2023
Mumbai was weer een hele andere ervaring dan Delhi of Rishikesh. Terwijl je in Delhi te maken hebt met een overvloed van kleuren en geluiden, en Rishikesh een plek voor innerlijke rust, was Mumbai een soort trillende metropool. De stad heeft een collectie van culturen, een enorme smeltkroes van mensen en dat de gebouwen hier nog hoger staan dan in Delhi, dat geloof ik best. Er is een bizarre combinatie van wolkenkrabbers en oude koloniale gebouwen. Op de straten zie je dure en grote auto’s, terwijl je ondertussen ziet dat de heilige koeien dwars door het drukke verkeer komen. Ik ben naar een restaurant gegaan in Mumbai om Biryani te eten. Een heerlijk gerecht waar mijn zus jaloers van zou worden.
Met een hart vol herinneringen en mijn backpack vol met ervaringen, zit mijn reis er straks zo weer op. Ik heb verschillende werelden ontdekt, een die chaotisch is, zoals hoe de overvolle straten in Delhi en Mumbai zijn. Maar ook een spirituele wereld, die ik in Rishikesh heb gevonden, terwijl ik luisterde naar de zachte waterstromingen van de Ganges. Een behoorlijk, maar super enthousiast avontuur, waar ik in de toekomst naar uit kijk.
