Wat doe je als je een vaas per ongeluk op de grond laat vallen? Waar de meeste mensen de scherven keramiek waarschijnlijk zullen weggooien, bewaarde Marlies Dinnissen (38) deze voor lange tijd in een laatje. “Zonde om weg te gooien, misschien kan ik er nog wel wat mee,” dacht ze.
Hoewel de Arnhemmer inmiddels niet meer weg te denken is uit het Modekwartier, de creatiefste wijk van de stad, was dit niet altijd haar droom. Sterker nog: in het begin kon ze zich absoluut niet voorstellen om voor zichzelf te beginnen. Maar tien jaar later wil ze niets anders meer en heeft ze haar grote passie gevonden.
Creatief kind
Al van kleins af aan wilde Marlies niets anders dan knutselen. Ze spendeerde haar dagen met het maken van allerlei dingen. “Ik weet nog dat ik me uren kon vermaken,” vertelt ze lachend terwijl ze terugdenkt aan haar kindertijd. Haar moeder Janette weet dit ook nog als de dag van gisteren: “Ja, zeker, ze was als kind al dol op tekenen en knutselen. Dat creatieve heeft ze van haar oma,” zegt ze vol trots.
De 10-jarige Marlies droomde niet van een toekomst in het ontwerpen. Op de basisschool was er wel af en toe ruimte voor haar creatieve uitspattingen, maar een carrière als kunstenaar leek nooit echt een optie. Toch zag haar moeder veel potentie in haar dochter. “Als kind was Marlies ook een doorzetter, gemotiveerd om dingen op haar eigen manier te doen.”
“Ik wil het zelf maken”
Het is voor haar moeder dan ook geen verrassing als Marlies jaren later begint aan de opleiding Interieur Design & Styling in Deventer. De liefde voor het maken blijft kriebelen. Tijdens de opleiding gaat ze hard aan de slag met het ontwerpen van meubels. Ze maakt schetsen en zet inspirerende moodboards in elkaar. Vervolgens zetten de makers haar ontwerpen om in werkelijkheid. Dit vindt ze maar niks. “Ik dacht echt: wacht eens even, ik wil niet de hele dag achter de computer dingen ontwerpen. Ik wil het zelf gaan maken!”
De kredietcrisis
Haar motivatie om weer creatief aan de slag te gaan wordt steeds sterker tijdens haar jaren op het Saxion. Maar de kredietcrisis van 2009 gooit roet in het eten. Als gevolg ontstaat er tijdens haar studie een bouwcrisis. In vier jaar tijd gaan 5000 bouwbedrijven failliet en staan er ruim 80.000 bouwvakkers op straat.
Het werk in de bouw ligt stil. De effecten van de crisis zijn ook duidelijk merkbaar in de hallen van het Saxion. Op dat moment zit Marlies met haar handen in het haar. Er is geen vraag naar interieurstyling en door de bouwcrisis heeft ze geen portfolio kunnen opbouwen. Wat nu? Ondanks de ingrijpende crisis wil Marlies niet stilzitten. In haar vrije tijd maakt ze sieraden van kraaltjes en krimplastic, een soort plastic dat smelt in de oven. “Dit was erg knutselig, maar ik vond het op dat moment gewoon erg leuk om te doen.”
Ook al is het in het Arnhemse centrum drukker en zal ze daar meer binnenloop krijgen, wil Marlies voor geen ‘zilver’ het Modekwartier verlaten.
Juwelen met edelstenen
Na het afronden van haar opleiding loopt Marlies op een vrije dag over de markt. Haar oog valt op een kraampje met zelfgemaakte sieraden van metaal. Dit trekt meteen haar aandacht. Terwijl ze de juwelen met edelstenen aandachtig bestudeert, maakt ze een praatje met de vrouw achter het kraampje. De vrouw blijkt lid te zijn van een creatieve werkplaats waar verschillende cursussen werden gegeven.
Het gesprek met de vrouw laat Marlies niet los, en daarom besluit ze zich aan te melden voor een cursus edelsmeden. Tijdens de cursus leert ze de kunst van het edelsmeden en werkt ze met edele metalen zoals goud en zilver. Door het bewerken van het zilver weet ze er een sieraad van te maken. Dit geeft haar een gevoel van voldoening. Na een tijdje wordt ze hier steeds beter in en laat ze het vertrouwde krimplastic achter zich.
Zoeken naar wat ze wilt
Toch merkt Marlies al snel dat een zilveren ring op zichzelf vrij kleurloos is. Tijdens de cursus leert ze ook te werken met een nieuw soort materiaal: edelstenen. Dit trekt haar aandacht, omdat de verschillende stenen een mooie kleur aan het zilver toevoegen. Bij het bewerken van de edelstenen past ze de snijtechnieken toe die ze heeft geleerd, maar al snel merkt ze dat het bewerken van de stenen een vak apart is. Het is niet helemaal haar ding, maar ze besluit er wel een tijdje mee te experimenteren.
Scherven brengen geluk
Een half jaar later is Marlies aan het opruimen in huis. Per ongeluk laat ze een vaas vallen die haar zeer dierbaar is. Deze vaas heeft ze gekregen als erfstuk van haar oma. De vaas spat uiteen en de scherven liggen verspreid over de vloer. Voorzichtig raapt ze de stukjes op en bergt ze op in een lade. Ze weet nog niet precies wat ze ermee wil gaan doen. “Misschien ga ik er wel mee mozaïeken of zo,” vertelt ze. Eén ding is voor haar op dat moment echter zeker: de scherven worden niet weggegooid.
Persoonlijke touch gevonden
Wanneer ze een stuk scherf van de keramiek tegen de slijpmachine houdt, krijgt ze ineens een creatieve ingeving. Ja! Dit is het materiaal waar ze naar op zoek was om haar zilveren sieraden de juiste kleur en persoonlijke touch te geven.
Haar oog valt op een stukje patroon op de scherf, en dit snijdt ze eruit. Het snijden van de keramiek bevalt zo goed, dat ze meerdere stukken uit de vaas weet te halen. “Ik heb voor al mijn tantes een sieraad met een element uit de vaas gegeven. Zo dragen we allemaal een stukje van oma bij ons. Dit vind ik echt heel mooi.”
Asymmetrische vormen
Haar moeder draagt een ander stukje van de vaas. Ze kijkt vol trots naar hoe haar dochter aan het werk is. “De asymmetrische vormen, in combinatie met het kleurrijke en het simpele zilver, maken haar sieraden écht uniek. Haar creaties zijn prachtig, maar ik bewonder vooral haar gedrevenheid in het zoeken naar nieuwe uitdagingen.”
Hier is haar vriend Erik het mee eens. In de afgelopen jaren heeft hij meer ontwikkeling bij Marlies gezien. “Ze neemt haar dromen serieus, en dat vind ik juist zo inspirerend.”
Inspiratie uit de dagelijkse dingen
Samen wonen ze boven het atelier. Als haar werkdag voorbij is, gaat Marlies naar boven om haar vriend te halen voor een avondwandeling. Tijdens hun wandeling is Marlies altijd erg oplettend. “Marlies raakt geïnspireerd door de dagelijkse dingen die ze tegenkomt,” vertelt hij. “Nou ja, ik kan er gewoon enorm van genieten om losse scherven te vinden op straat,” vult Marlies aan met een glimlach.
Of het tweetal voor altijd boven het atelier willen blijven wonen, weten ze niet. Maar een ding weet Marlies wel: “Wat de toekomst ook brengt, ik wil met mijn atelier in het Modekwartier blijven.”
