Na tien jaar keert de Zeeuwse band Bløf terug naar Tivoli Vredenburg in Utrecht. De laatste keer dat de band in Utrecht stond, was in 2014. Hun langverwachte comeback belooft een avond vol onvergetelijke momenten.
De band Bløf bestaat uit zanger Paskal Jakobsen, gitarist en toetsenist Bas Kennis, drummer Norman Bonink en bassist Peter Slager. Na tien jaar staan ze weer in Tivoli als voorbereiding voor de grotere shows die later dit jaar te zien zijn in Ahoy. Het concert wordt in een kleine zaal gespeeld om zo de intieme sfeer te behouden. De zaal zit propvol en iedereen probeert op voorhand een blik van de bandleden op te vangen.
Begin van de show
Hetgeen wat opvalt, is het moment voordat de show begint. De setlist, een lijst met liedjes die deze avond gespeeld worden, wordt op de grond gelegd voor de band. De crew verdwijnt en de band komt op. Het verassende element van de show is al vroeg te aanschouwen. De band weet pas welke liedjes ze deze avond speelt, wanneer ze het podium betreden. De lichten dempen en het eerste applaus verwelkomt de band. Jakobsen, de leadzanger van de band, zet de eerste noten in en er klinkt een oorverdovend applaus. Jonge en oudere fans van de band staan vanavond verdeeld over de gehele zaal. Het concert geeft de band tussen oud en jong publiek weer. Ook de bandleden weten dit en spelen hier met humor op in. Waar de verwelkoming van het publiek bij de meeste artiesten al voor het eerste nummer begint, is dit bij Bløf een ander verhaal. Het publiek wordt pas na het tweede nummer verwelkomd door de band. Hierdoor creëert de band een soort afstandelijkheid in het begin van de show. Dit wordt later ingehaald door meer interactie tussen band en publiek.
Opvallende elementen
Er is veel variatie binnen de setlist te vinden. Zo worden aan het begin van de show een aantal van de wat onbekendere nummers gespeeld, maar naar mate het concert vordert, komen de publieksfavorieten naar voren zoals ‘Aan de kust’ en ‘Zoutelande’. Het is een opvallende en gewaagde keus om als band niet te beginnen met een publieksfavoriet, aangezien dit de toon voor het concert weergeeft. Echter zijn deze nummers wel een opbouw van spanning, maar dit stelt het geduld van het publiek op de proef. Zo zaten een paar mensen uit het publiek op hun telefoon, wat misschien anders was geweest als de band begon met de favoriete nummers.
De passie van de band is tijdens dit concert in elk deel van de show terug te zien. Het plezier spat van het podium af en dit is aanstekelijk voor het publiek. Vooral de drummer van de band, Norman, heeft het hele concert de breedste lach op zijn gezicht.
De interactie tussen band en publiek staat de hele avond centraal. De band speelt op een slimme manier in op het publiek in de zaal. Zo laat de leadzanger stiltes horen wanneer het publiek geacht wordt om mee te zingen. Daarnaast wordt het publiek hartelijk gecomplimenteerd om haar zangkunsten en hierdoor klinkt er luid gelach door de zaal. De nummers worden aan elkaar gepraat wat zorgt voor een fijne afwisseling tussen muziek en interactie. Hoewel dit zorgt voor goede interactie tussen de band en het publiek, kan dit storend zijn voor de mensen die puur voor muziek komen.
Een legendarisch slot
Naar mate het concert vordert, begint het publiek pas echt laaiend enthousiast te worden. De stiltes die de band laat vallen, worden volledig opgevuld door het harde gezang van het publiek. Vanuit elke hoek van de zaal in Utrecht is de band te horen. Dit komt doordat de bandleden alles geven en dit is terug te horen in de manier waarop de instrumenten tekeergaan.
Jakobsen speelt tijdens de meeste liedjes op zijn elektrische gitaar samen met Bas Kennis, die deze avond de gitaar en toetsen bespeeld. De twee muzikanten lopen te dollen en de lol tijdens het concert gaat als een soort cupidopijl de zaal door. Dit is in mijn ogen dan ook één van de magische eigenschappen van de band: lol staat voorop. Deze cupidopijl van lol heeft dan ook een aanstekelijk effect op het publiek en het publiek wordt in extase gebracht. Door de combinatie van humor, maar ook doordat je de liefde van het vak ziet, maakt dit concert tot een succes. De mannen kondigen hun laatste nummer aan en stappen van het podium. Nadat het publiek hard ‘we want more’ roept, komen de bandleden een laatste keer terug voor deze avond. Ter afsluiting spelen ze nog drie nummers waarvan één nummer een cover is. Dit is opvallend, omdat de rest van de setlist eigen nummers bevat. Het nummer ‘iedereen is van de wereld’ van The Scene wordt op handen gedragen door het publiek. Het refrein wordt hard meegeschreeuwd en wordt luid gelachen. De avond wordt afgesloten met het nummer “Omarm”. Dit nummer gaat over verbinding tussen mensen en tijdens dit concert zie je de verbinding tussen het publiek terug. De mensen pakken elkaar beet en leunen op elkaar. Door dit nummer als laatste van de gehele set te spelen, blijkt een slimme zet. De sfeer in de zaal van Tivoli blijft tot in de laatste minuten gemoedelijk en vredig. De laatste noten klinken en de mannen nemen plaats vooraan het podium. Het publiek is wild enthousiast en de band krijgt een daverend applaus.
Eindoordeel
Hoewel niet iedere muziekliefhebber van Nederlandse muziek houdt, is dit zeker een concert om te bezoeken zelfs als je niet van Nederlandstalige muziek houdt. De sfeer van het concert staat als een voetstuk op zichzelf. Door de humor van de band, krijg je automatische een lach op je gezicht. Dit is dan ook de magie van de Zeeuwen, de nuchterheid zelfs tijdens prestatiedruk.
Door de afwisseling van de intieme liedjes naar energieke rocknummers, zit er voor iedere muziekliefhebber wel iets tussen wat hen interesseert. Dit is wederom waar de kracht van de band ligt. Het is een concert, waarbij je je hart kunt storten in de bekende, maar ook snel op te pakken, onbekende nummers. Met hun humor, energie en onmiskenbare passie voor muziek levert Bløf een show die je niet snel zult vergeten. De concerten zijn een aanrader, zelfs voor wie normaal niet van Nederlandstalige muziek houdt.
