Audiodocumentaire

Mijn familiegeschiedenis, zoals die van veel andere Nederlandse staatsburgers, is geworteld in Nederlands-Indië. Drie eeuwen lang was er intensief migratieverkeer tussen Nederland en Nederlands-Indië. Door gemengde huwelijken ontstond een bijzondere bevolkingsgroep: de Indische Nederlanders. Na de Tweede Wereldoorlog en de onafhankelijkheid van Indonesië migreerde het merendeel van deze groep naar Nederland.

Dit geldt ook voor mijn oma, Inge Emilie Heijnen, de moeder van mijn moeder. Zij werd geboren op 15 mei 1936 in Bandoeng, Nederlands-Indië. Tijdens de Japanse bezetting in 1942, werden mijn oma, haar drie jaar jongere broertje Ernst, haar moeder Emmy en haar oma Milie (beiden genaamd Emilie) geïnterneerd in drie verschillende kampen. De capitulatie van Japan is uiteindelijk de redding geweest voor velen. Op 15 augustus 1945 was Nederlands-Indië bevrijd na de Amerikaanse atoombommen op Hiroshima en Nagasaki. Mijn oma vertrok samen met haar gezin op de Johan van Oldenbarnevelt naar Nederland.

Auteur Maddy Stolk behoord tot de tweede generatie van ouders met een kampverleden in Nederlands-Indië. In 2023 debuteerde zij met de roman Soedah, laat maar. Aan de hand van waargebeurde verhalen vertelt zij de geschiedenis van haar Indische familie en belicht ze het zwijgen van haar moeder over de kampjaren.

Als kleinkind en behorend tot de derde generatie dook ik in dit deel van de geschiedenis, waarmee ik verbonden ben. Wat betekent dit verleden voor mij? En hoe kan ik, als vrouw, het zwijgen van zoveel vrouwen over hun kampverleden doorbreken?

Oma Inge met haar moeder Emmy

Johan van Oldenbarnevelt richting Holland, 1946

Inge, moeder Emmy en broertje Ernst. (Op de achtergrond waarschijnlijk de Njai, de Indische huishoudster.)

Links: Emilie (Milie), oma van mijn oma.
Midden: Emmy, moeder van mijn oma. Nederlands-Indië.

Bandoeng, Nederlands-Indië