Marco is voor zijn vriend met ALS drie keer de Mont Ventoux op gefietst. Dit doet hij samen met een grote groep, Franks pedals, om geld in te zamelen voor research naar de ziekte ALS. Franks Pedals was de allergrootste groep ooit die mee heeft gedaan aan de Tour du ALS en samen hebben ze bijna een half miljoen euro weten in te zamelen.

Voor de 1^e keer de Mont Ventoux op

De lucht is nog koel, de zon komt net op, en er hangt een stille spanning in de ochtend. Vandaag is de dag. Drie keer de Mont Ventoux beklimmen voor de Tour du ALS. Het klinkt als iets waarvan hij niet snel had verwacht dat hij het zou doen, toch staat hij hier voor Frank. Marco heeft al wel vaker op de fiets gezeten, al zou hij zichzelf niet ervaren willen noemen. Hij is meer een schaatser eigenlijk. Terwijl hij zijn helm vastklikt en zijn fiets controleert, voelt hij dat hij er klaar voor is.

Tijdens de eerste paar kilometer denkt Marco terug aan het moment dat hij Frank heeft leren kennen. Dat is alweer jaren geleden. Marco’s toenmalige vriendin zat bij de roeiclub Orca in Utrecht, waar ze trainde met een vaste groep vrouwen. Een van hen was Franks vriendin. De twee meiden konden het goed met elkaar vinden en zagen elkaar ook regelmatig buiten de trainingen om. Op een gegeven moment vonden ze dat hun vriendjes elkaar ook maar eens moesten ontmoeten. En inderdaad, ook de twee jongens konden het goed met elkaar vinden. Ze begrepen elkaars humor en deelden dezelfde interesses. Maar, denkt Marco, met Frank kan iedereen goed omgaan. Vanaf dat moment groeide de vriendschap en werden ze steeds hechter.

Nog een paar kilometer te gaan en dan bereikt hij voor de eerste keer de top van de Mont Ventoux. De klim is stevig, dat zeker, maar tot nu toe valt het hem eigenlijk best mee. Overal om hem heen ziet hij andere fietsers, sommigen hijgend, sommigen stil doortrappend met de blik strak vooruit. Misschien dat dat het makkelijker maakt, dat hij niet in zijn eentje fietst. Het frisse ochtendbriesje maakt langzaam plaats voor een warmere zon. De groep beweegt als een zwerm vogels, om de beurt fietsen ze voorop om de meeste wind te vangen.

Frank fietst zo ook de berg op, met zijn broer op de tandem. Voor hem komt het geld dat naar de research gaat voor een medicijn tegen ALS waarschijnlijk te laat. Maar toch zet hij zich flink in om geld in te zamelen. De Mount Ventoux op fietsen is maar één van zijn acties. In zijn dorp, Bunnik, worden allerlei acties van klein tot groot georganiseerd. Zo wassen de lokale buurtkinderen auto’s om geld in te zamelen en wordt er ook een groot feest georganiseerd waar iedereen zijn steentje aan bijdraagt om zoveel mogelijk mensen een kaartje te laten kopen. Hoe één man zoveel mensen op de been kan krijgen om geld in te zamelen voor ALS bewonderd Marco enorm.

Bunnik is het dorp waar Marco woont, het dorp waar Frank woont en het dorp waar veel van de fietsers wonen. Het is een verbindende factor voor de groep. Marco herkent veel gezichten van bijvoorbeeld het schoolplein. Veel mensen had hij nog nooit mee gepraat tot op de fiets op de Mont Ventoux. Naast Bunnik hebben ze nog een andere verbindende factor, Frank. Het maakt het fietsen een stuk makkelijker.

Voor de 2^e keer de Mont Ventoux op

De zon wordt heter en brand op Marco’s huid. Het zweet staat al flink op zijn voorhoofd als hij als weer dezelfde bomen, dezelfde paden en dezelfde bordjes voor een tweede keer ziet voorbijkomen. In het groepje waar Marco fietst hangt een goede sfeer, ze hebben het over hun eerdere fietstochten. Marco dwaalt in zijn gedachtes af naar het moment dat hij voor het eerst te horen kreeg dat Frank ALS had.

Het begon als een gewone dag, eentje zoals zovelen, waarop alles zijn vertrouwde gangetje ging. Maar dat veranderde op het moment dat de telefoon ging, hij nam op. De woorden die hij hoorde drongen maar half door, Frank vertelde hem dat hij de diagnose ALS had gekregen.

Hoewel Marco wel van de ziekte afwist, hij had ten slotte de ice bucket challenge gedaan, wist hij toch niet helemaal wat het hebben van ALS inhield. Gelijk aan de telefoon vertelde Frank het al. Dit kan betekenen dat hij misschien nog maar vijf jaar te leven heeft. Daar moest Marco van slikken. In de dagen na het telefoontje drong het pas echt tot hem door. Misschien heeft Frank dan nog maar één, twee, drie of vijf keer zijn verjaardag kan vieren, of oud en nieuw, of een zomervakantie, en zo door.

Marco is in de dagen die volgde research gaan doen over wat de ziekte nou precies inhoudt en wat zijn vriend te wachten staat. Toen realiseerde hij zich pas echt hoe heftig ALS hebben is en hoe snel de gezondheid van Frank zou gaan aftakelen. Het zou zomaar kunnen dat Frank binnen drie jaar gewoon al aan de zuurstof moet.

Een al wat verder gevorderde ALS patiënt staat net voor een bocht op de Mont Ventoux de fietsers high fives te geven. De patiënt komt zichtbaar adem te kort en het is duidelijk te zien dat het niet goed met hem gaat. Marco’s gedachten schieten gelijk naar dat de patiënt misschien wel met Stichting ambulance wens op die plek is gekomen. Ondanks zijn moeite om adem te halen en ondanks zijn ziekte sprankelen de ogen van de man toch een bepaald soort vreugde.

Marco stopt, stapt van zijn fiets af en geeft de man een knuffel en een high five. De zieke man glimlacht naar hem. Marco stapt weer op zijn fiets om nog geen 100 meter later af te stappen. Hij breekt. Marco huilt in die bocht, het hele evenement, alle impressies, het komt allemaal in een keer binnen. Dat die man, maar ook Frank, zich tot op het laatste moment willen inzetten om aandacht voor deze ziekte te generen. Maar ook om geld op te halen voor onderzoek, ondanks dat ze weten dat het voor hun waarschijnlijk te laat zou komen. Het doet Marco veel.

Voor de 3^e keer de Mont Ventoux op

Marco ziet Frank in de verte voorbijfietsen. Hij fiets liggend voorop op een tandem en hij lijkt ervan te genieten. Via via heeft Marco al gehoord dat Frank de top van de Mont Ventoux heeft gehaald, mooi dat was zijn doel. Hij zal nu dan wel op op de terugweg zijn.

De broer van Frank kwam met het idee om met een groep mee te doen aan de Tour du ALS. Frank houdt immers van fietsen. Zodra dit idee bij Marco terechtkwam wist hij meteen dat hij mee moest fietsen. Marco weet nog dat hij in het begin dacht dat er misschien een paar familieleden en een paar vrienden mee zouden rijden. Wat hij nooit had gedacht was dat de whatsappgroep van Franks Pedal’s zou uitbreiden naar 150 man die allemaal stuk voor stuk naar de Mont Ventoux zouden afreizen om de berg op te klimmen voor ALS. Hij weet dat Frank dit allemaal fantastisch vindt, hoeveel mensen hij zo gek krijgt om een berg op te fietsen is ongelofelijk.

Op het gele bordje op de berg stond ooit het woord ‘Mont Ventoux’. Ondertussen is het geen geel bordje meer en kan je er al helemaal geen Mont Ventoux meer op lezen. Het is de derde keer dat hij dit bordje kan bewonderen vandaag. Terwijl hij kijkt naar de vele fietsers en hardlopers die een foto met het bordje maken bedenkt hij dat hij toch spijt heeft van één ding. Dat hij Frank niet heeft kunnen zien aankomen op deze plek. Het was logistiek onmogelijk, dat weet hij ook wel, maar hij had het toch graag gezien omdat het Franks doel was om de top van de berg te halen. Inmiddels heeft Marco al gehoord dat Frank alweer beneden is aangekomen.

Een glimlach op zijn uitgeputte gezicht. Hij gaat al een stuk langzamer dan vanochtend maar het einde is in zicht. De zon begint zich als een deken over het landschap te leggen, terwijl de fietsers om hem heen zich een peloton van vastberadenheid vormen, ieder in zijn eigen strijd om de laatste kilometers af te leggen. Nog een paar meter en dan is het hem gelukt. Drie keer de Mont Ventoux op en af. Samen met het hele team 441 duizend euro ophalen. Meer dan dat de tour du ALS ooit van een team heeft gezien. Wat een prestatie.