Het is dé nieuwste rage in de fitnesswereld: de Hyrox, een combinatie van hardlopen en krachttraining die wereldwijd steeds populairder wordt. Van 27 februari tot en met 2 maart was het grote Ahoy gevuld met professionele atleten, grote spierbundels en één opvallende deelnemer: de 17-jarige Leonard Vlooswijk. Geen ervaren crossfitter of marathonloper, maar een sportieve en gedisciplineerde tiener die de strijd met de grote jongens aangaat.

‘Waar is mijn pufje?’, vraagt Leonard twee minuten totdat het moment aanbreekt waar hij maandenlang voor getraind heeft. Hoewel hij normaal de zenuwen de baas blijft, valt er nu een spanning van zijn gezicht af te lezen.

‘Die ligt bij papa. Helemaal aan de andere kant van de zaal’, antwoordt zijn moeder Hanh. ‘Shit dat ga ik niet meer redden. Het lukt me wel zonder denk ik. Nou ja dat hoop ik’, reageert hij snel.

Als zeventienjarig broekie neemt hij het op tegen de grote jongens in de nieuwste sport-hype van dit moment: de Hyrox. Een Hyrox is een fitnesscompetitie met een vast format: acht rondes waarin hardlopen en fitness elkaar afwisselen. Elke ronde start met één kilometer hardlopen, gevolgd door een kracht- of conditieoefening. Dit patroon herhaalt zich acht keer, wat betekent dat deelnemers in totaal 8 kilometer rennen naast de verschillende workouts. Hoewel de meeste mensen al bijna omvallen na het lezen van dit format, werd Leonard razend enthousiast. En nee, dit is geen grap.

Leonard en zijn vriendin

Terwijl hij zijn armen strekt, loopt hij richting de start. Leonard is niet erg lang, maar wel gespierd voor zijn leeftijd. Hij heeft kuiten waar je u tegen zegt en schouders waar zijn leeftijdsgenootjes jaloers op zijn. De zaal is enorm en staat vol met allerlei ingewikkelde fitnessapparaten. Daar omheen is een route uitgestippeld van 1 km. Hoewel het startschot nog niet eens gevuurd is, ruikt de zaal al naar zweet. Misschien ook niet heel gek aangezien het testosterongehalte hier een aanzienlijk stuk hoger ligt dan in de meeste ruimtes.

‘Kijk daar staat hij!’, zegt zijn vriendin Flo wijzend. Haar mondhoeken bewegen omhoog. Hoewel Leonard volledig in het zwart gekleed is, valt hij toch op tussen de menigte. Hoewel je misschien zou denken dat het dragen van een shirt normaal is, is dat bij een Hyrox namelijk vrij uitzonderlijk. Het aantal blote bovenlijven laten je bijna denken dat je per ongeluk bij een casting voor een Calvin Klein-reclame terecht bent gekomen. Geen interesse in sport? Geen probleem. Hyrox biedt ook meer dan genoeg entertainment.

Leonard staat een beetje in het midden van de grote groep mannen. Hoewel Leonard gespierd is voor zijn leeftijd, is hij nog maar een jochie tussen deze kerels. De mannen om hem heen hebben armen zo dik als zijn bovenbenen en kijken hem aan alsof hij per ongeluk de verkeerde kleedkamer is binnengewandeld. Hij begint een gesprek met een blonde man naast hem. De man is zo’n twee koppen groter en heeft een atletische bouw, maar niet overdreven opgepompt. ‘Hij vroeg me hoe oud ik was en toen ik antwoorde, was hij onder de indruk. Hij wenste me veel succes’, vertelt hij achteraf. Waar voorheen een hoop geroezemoes te horen was, werden de toeschouwers nu een stuk stiller. Het nummer Fireball van Pitbull is opeens heel goed te horen.

De start

Gezamenlijk loopt de groep mannen de startzone in. De startsetting van een Hyrox-wedstrijd is, in tegenstelling tot de rest van het parcours, een afgebakende ruimte. Twee schermen blokkeren het zicht op de deelnemers. Boven hen hangt een groot scherm waarop een digitale klok genadeloos de seconden aftelt.

Nog tien seconden. Mensen in het publiek pakken hun telefoon tevoorschijn om hun vriend, zoon, familielid of kennis vast te leggen, want heb je wel echt een Hyrox gedaan als het niet op beeld staat?

Nog vijf. In het publiek worden de laatste aanmoedigingen geroepen. ‘Kom op Leo, je kan dit!’, roept moeder Hanh die zich ondertussen op de eerste rang heeft zien te plaatsen.

Nog drie, twee, één…

En dan gaat het moment van start waar Leonard vele feestjes, lekkernijen en leuke afspraakjes voor af heeft moeten zeggen. ‘Ik houd van sporten. Het is mijn hobby en passie. Ik wilde een doel hebben. Ik zag dat ik net oud genoeg was om mee te doen aan een Hyrox en ik dacht: waarom ook niet? Daar heb ik wel mijn leefstijl voor moeten veranderen.’ Terwijl de meeste zeventienjarige zich om vijf uur ’s ochtends nog een keer omrollen in bed, had Leonard zijn eerste push-ups er al op zitten. ‘Daarna ging ik snel naar huis, at ik een groot ontbijt met veel eieren om vervolgens op de fiets naar school te gaan.’ Tijdens de pauze at hij geen broodje hagelslag, maar haalde hij een bakje kip en rijst uit zijn zwarte rugzak tevoorschijn. ‘Ik moest sommige dingen laten, ja. Maar ik vond dat eigenlijk niet echt erg, omdat ik een duidelijk doel had.’

Nu, na maanden van trainen en plannen, is hij eindelijk begonnen aan de eerste kilometer van zijn Hyrox. ‘Hardlopen is niet zijn sterkste kant. Hij moet het van zijn spierkracht hebben’, vertelt Hanh. Op haar telefoon heeft ze de plattegrond van Ahoy openstaan. ‘Zo kan ik zien waar hij elke oefening moet uitvoeren’, legt ze uit. Nog voordat Leonard aankomt bij zijn eerste stop, staat Hanh aan klaar met een grote blauwe bidon. Wanneer ook Leonard aan komt bij de eerste oefening, heeft hij echter totaal geen oog voor zijn supporters en al helemaal niet voor het water waar zijn moeder hem mee opwacht.

De SkiErg

Als eerste moet hij de skiErg uitvoeren. Dat is een staand fitnessapparaat waarmee je twee handvatten naar beneden trekt. Op deze manier maak je een skiënde beweging. Hier moet je 1000 meter mee afleggen voordat je verder mag. ‘Haal het uit je benen en heupen Leo!’, roept Hanh. Misschien was het al wel duidelijk, maar Hanh is de ultieme supporter: coach, waterdrager en persoonlijke fanclub in één. ‘Kijk, ik heb een lijstje in mijn notities met tips van zijn trainer. Dan voert hij de oefeningen optimaal uit’, licht ze toe. Naast haar luistert een jongvolwassen vrouw, genaamd Sara, mee. Ze draagt een rode sport-bh en een bijpassend kort broekje. In haar linkerhand heeft ze een grote doorzichtbare beker vast. Het drankje is oranje en heeft een mierzoete geur, duidelijk perzik, waar zelfs een kind na één slokje wel genoeg van heeft gehad. Het is pre-workout legt ze uit. ‘Ik moet zo ook starten en hierdoor heb ik straks extra veel energie.’

Ook als supporter moet je scherp blijven. Doordat Leonards supporters druk met elkaar in gesprek zijn, hebben ze niet door dat hij ondertussen al op weg is naar de volgende oefening: de sled push. Hierbij duw je een slee van 125 kilogram voor 50 meter vooruit. Met toeval wordt hij geplaatst op de baan naast de blonde man die hij voor de start ontmoette. Hoewel Leonard het relatief snel doet, weet hij de man niet in te halen.

Daarna volgen de sled-pull, waarbij je voor 50 meter lang een gewicht van 125 kilogram naar je toe moet trekken aan een touw, en de burpee broad jump, een combinatie van een burpee en een brede sprong. ‘Ik moet eerlijk toegeven dat hij het beter doet dan ik had verwacht’, zegt Flo. ‘Ik denk dat hij probeert mee te gaan in het niveau van al die grote mannen en dat hij het daardoor nog sneller doet’, legt ze uit.

Het lied Fireball is óf erg geliefd onder de atleten óf de hele playlist is ondertussen al een keertje afgespeeld, want het lied is ondertussen alweer voor de tweede keer te horen. Pittbull zal wel blij zijn met deze nieuwe sporttrend.

Na de burpees gaat Leonard niet meteen door. Hij plaatst zijn handen op zijn heupen en ademt diep in via zijn mond. Voor het eerst in de wedstrijd loopt hij in een kleine looppas richting zijn supporters. Van dichtbij zijn de zweetdruppels op zijn gezicht goed te zien. En opeens ook iets té goed te ruiken. ‘Mag ik snel een slokje water?’, vraagt hij tussen het harde ademhalen door. Nog voordat hij zijn zin af heeft kunnen maken, reikt Hanh hem zijn bidon aan. ‘Tuurlijk Leo. Je doet het super goed!’, zegt ze. Leonard weet een kleine glimlach op zijn gezicht te toveren. ‘Thanks mam’, reageert hij snel. Na een paar grote slokken begint hij weer aan zijn volgende kilometer. Rust staat namelijk niet op het programma.

Leonard tijdens het roeien

Hij sleept zich naar de volgende uitdagingen. Als eerst moet hij 1000 meter roeien om vervolgens 200 meter met gewichten van 24 kilogram in beide handen vast te houden. ‘Het lijkt een beetje alsof hij twee hele zware tassen met boodschappen tilt’, zegt zijn zusje Laura. ‘Nou, deed hij maar wat vaker de boodschappen’, grapt Hanh terug.

Terwijl Leonard zich door zijn sandbag lunges, de een-na-laatste oefening, heen worstelt, begint het publiek opeens te juichen en schreeuwen. Hij kijkt op en ziet hoe de eerste atleten de finish bereiken. Grote, bezwete kerels sprinten hun laatste meters, uiteraard zonder shirt. Sommigen zien er uit alsof ze alleen nog maar de warming-up hebben gedaan, anderen komen nog net niet kruipend de streep over. Terwijl hij kijkt naar de mannen, neemt zijn snelheid af. Hoewel Leonard van tevoren aangaf dat hij absoluut niet verwachtte er met de winst vandoor te gaan, valt er een kleine teleurstelling van zijn gezicht af te lezen. ‘Kom op Leo, je bent er ook bijna. Nog 1 oefening hierna!’, roept Flo.

Wanneer Leonard begint aan het rennen van zijn laatste kilometer, zetten zijn supporters ook snel een sprintje in om vooraan bij het hek te staan voor bij de laatste oefening. Omdat de organisatie van de Hyrox er zeker van wil zijn dat ze deelnemers de volgende dag niet meer kunnen lopen, sluiten ze de dag af met 100 keer wall balls. Hierbij moet je een bal van 6 kilogram 3 meter omhoog gooien. Wanneer je de bal opvangt, moet je 90 graden squatten. Ga je niet 90 graden door de knietjes? Dan moet je de squat opnieuw uitvoeren. Precies wanneer Leonards supporters helemaal vooraan staan, krijgt hij een plek aangewezen aan de andere kant van de zaal. Binnen een paar seconden staan ze op en zetten ze hun tweede sprint van de dag in. Zelden zie je mensen in een spijkerbroek zo snel rennen. Maar het was niet voor niks. Ook aan de overkant weten ze zich naar voren te plaatsen.

Een meisje van de organisatie telt het aantal squats dat Leondard uitvoert. ’24, 25, 26’, gaat ze verder. Nummer 27 keurt ze af en moet hij opnieuw doen. Nog maar 73 te gaan. ’42, 43 en nee sorry opnieuw’, zegt ze. Als blikken konden doden, was ze nu al minimaal twee keer begraven. Maar na zo’n 7 minuten zegt ze eindelijk het getal 100. Leonard laat de bal vallen en zet zijn laatste sprint in. 1:22:53, roept een man door de microfoon wanneer hij over de finish rent. Er verschijnt een grote glimlach op zijn gezicht. Hanh pakt haar telefoon tevoorschijn en legt elke seconden vast. ‘Jaaaaaa zo goed!’, roept ze. Dit is het moment dat ook Leonard zwicht onder de groepsdruk en zijn shirt toch echt uitrekt.

Leonard na de Hyrox en Hanh met camera

Na een applaus loopt hij het podium af en ploft hij in een stoel. ‘Dit was zo vet. Niet normaal!’, zegt hij terwijl hij een mierzoete RedBull in zijn hand gedrukt krijgt door zijn zusje. ‘Het was zo zwaar, maar zo leuk om te doen. Deze ervaring was al het trainen en gezond leven meer dan waard.’ De grote man die hij eerder twee keer tegen kwam, komt ook nog even naar hem toe. ‘Echt respect hoe jij je staande hebt weten te houden tussen deze mannen’, zegt hij. Leonard bedankt hem en zegt: ‘je was me wel voor.’ ‘Dat mag ook wel voor iemand van 27 die al jaren traint’, antwoordt de man die Luuk blijkt te heten met een glimlach op zijn gezicht. ‘Het is dat ik mijn pufje niet heb kunnen gebruiken. Anders had ik je zeker ingehaald’, reageert Leonard met een knipoog.