De straten in Utrecht vullen zich met het geluid van de klokken van de domtoren en van rinkelende fietsbelletjes. In de deuropening van de kleedkamer van The Streetfood Club in Utrecht verschijnt Sederginne, al hoewel, zonder een dikke laag make-up en een hele pot glitter: Serge Quik. Nog een klein uurtje en dan flaneert hij door het restaurant als drag presentatrice tijdens de Bottomless Boozy Drag Disco Brunch!
Serge Quik, bekend onder de artiestennaam Sederginne, is een Belgische dragqueen, acteur en komiek. Een giga-gantische koffer in de ene hand en een fles cava in de andere. Na een stuk of drie trappen te hebben gelopen, laat Serge zijn loodzware koffer vol met make-up, kleding en GLAM op de grond vallen. Hij neemt een hap adem en ritst zijn koffer open. Hij vliegt van de ene naar de andere kant van de kamer, waarna hij zijn tafelspiegel positioneert. ‘Ik drink wel elke dag zeven bakken koffie, en rook een sigaret voordat ik echt aan mijn dag begin, maar vanaf daar is elke dag anders,’ vertelt hij lachend, terwijl het felle witte licht van de spiegel over zijn gezicht valt. ‘Dat vind ik zo leuk aan mijn job, dat houdt het spannend’. Hij klapt zijn make-up tas open, waar een wolk van poeder uit ontsnapt. ‘Dagen die niet zo nieuw meer zijn, zoals vandaag, zijn ook leuk. I just know what to do.’
Het begin
Serge pakt gehaast zijn eerste kwast erbij. ‘Number one is echt mezelf helemaal klaarmaken nu’, zegt hij, zittend in zijn houthakkers blouse, terwijl zijn handen een eerste laag foundation over zijn gezicht smeren. ‘In mijn jeugd gingen mijn ouders uit elkaar, destijds hadden we weinig geld’, zegt Sederginne, ‘ik wou een studenten job, en er was een gaybar in Antwerpen waar ik wel eens kwam en die zochten een toiletjuffrouw’, vertelt hij terwijl zijn huid steeds verder onder de plamuur laag verdwijnt. ‘Ze hebben mij altijd gezegd dat toiletjuffrouwen meer verdienen dan de obers, dus ik dacht dan doe ik da,’ zegt hij z’n Vlaams, ‘maar ze zochten een meer moederlijk figuur. Toen had ik al een keer een soort drag rolletje gedaan in het theater, dus ik zei: ik kom wel als type’tje, als dragqueen’. Dit deed Serge maar liefs een jaar lang. ‘Mensen die dronken zijn en zeker gays zijn big spenders, dus dat was goed voor mij’, vertelt hij. Terwijl Serge met een grote, pluizige kwast over zijn gezicht veegt, stijgt er een wolk van poeder op, een nevel die zich langzaam om hem heen vouwt. De poeder zweeft als een sluier van rook, dansend rond zijn hoofd voordat het zachtjes neerdaalt op zijn schouders en de tafel vol met zijn make-up spullen. Elke beweging van zijn hand wakkert de wolk weer aan.
Een groot succes
General manager, Noami Hoogenboom, is druk in voorbereiding van de drag brunch. ‘We hebben nu meerdere edities gedaan van de brunches en elke keer is het opnieuw een groot succes.’ Noami is in een gehaaste bui, over niet al te lange tijd gaan de deuren open en worden er aan de lopende bank cocktails besteld. ‘Ik heb er zeker zin in, het is altijd een feestje zo’n zondag.’ Waarna ze naar beneden racet om alles van haar to-do-lijst af te vinken, waarna ze de gasten kan verwelkomen.
Buiten hoor je de mensen met elkaar kletsen, in de rij die slingert langs het gebouw. De mensen zijn als vlinders die ongeduldig wachten om hun cocon te verlaten, klaar om op te stijgen naar een wereld vol flamboyante pracht. ‘Sommige mensen in het publiek zijn los, sommige zijn terughoudend. Maar dan is het ook aan mij om die los te krijgen. Het is hier met muziek en met onbeperkt drank dus iedereen gaat straks gewoon lam naar huis om vier uur s’middags’, lacht Serge.
Een leven buiten de showbizz
‘Ik vind drag een vorm van entertainment wat alles biedt: glamour, revu, comedy. Ik denk wel dat ik een all-round dragqueen ben’, zegt hij met een ontspannen toon. Zo’n vier en een half jaar geleden kreeg hij hét telefoontje wat zijn leven op z’n kop zette. Drag Race Holland. ‘Vanaf daar is de bal echt gaan rollen’, vertelt Serge.
Hij vindt dat hij een fantastisch leven heeft. ‘Ik ben een rustig mens van mezelf, omdat ik altijd in de hysterie sta, vooral met die andere dragqueens allemaal. Yappa yappa yappa, de hele tijd’, schreeuwt hij, terwijl hij een klein penseeltje in de hand pakt. Hij begint met een vleugje oogprimer op zijn oogleden, die hij zachtjes in de huid drukt met zijn vingertoppen — de perfecte, onzichtbare basis waarop de kleuren van zijn ogenschaduw kunnen dansen. Dan pakt hij zijn palet. Het deksel klapt open, en zijn penseel zoekt de heldergele tint die lijkt te gloeien als de ochtendzon. Met een fluffy blendingkwast dept hij het geel in zijn binnenste ooghoek, voorzichtig opbouwend in lagen tot het haast licht lijkt te geven. De randjes verzacht hij met kleine ronddraaiende bewegingen. De kleur loopt over in de volgende tint: oranje. Terwijl hij blendt, schuiven de kleuren in elkaar. ‘Naast drag heb ik best wel een gewoon rustig leventje, met familie en vrienden’. Nu hij bekender wordt, word hij wel eens aangesproken op straat. ‘Soms op een positieve en soms op een negatieve manier. Maar ik ga niet liegen: het is een droom geweest om bekend te worden in de showbizz’, zegt hij opgewekt, terwijl hij aan de buitenste ooghoek het rood aanbrengt — diep, intens, met de gloed van een vurige avond. Serge werkt nauwkeurig, laagje op laagje. De kleuren vloeien in elkaar over als een zonsopgang: geel naar oranje naar rood. Hij pakt een klein potje glitter, waarna hij de glinstering voorzichtig op zijn ooglid drukt.
Twijfels
‘Jaren terug waren het mijn ouders, en vrienden, maar ook dragvrienden die vroegen van ‘het is allemaal leuk, maar wanneer ga je een echte baan vinden?’. Maar dit is mijn professionele job. Een paar keer heb ik mij door hen laten vangen. ‘Misschien hebben ze gelijk?’, dacht ik. Maar ik bleef eraan volhouden, ik heb het ook echt gemanifesteerd,’ zegt hij, terwijl die een scherpe winged eyeliner in diepzwart langs zijn bovenste wimperrand trekt, ‘ja, ik geloof echt in manifesting: durven dromen. Ik zie mezelf daar, ik wil dat heel graag, et cetera. Je moet er natuurlijk ook keihard voor werken. Dat ben ik blijven doen, maar ook echt blijven dromen’. Even glanst de lijm op de rand van zijn ooglid, een zucht van spanning in de geurige, poederige lucht. Met precisie plaatst hij de wimper tegen zijn ooglid; zijn adem stokt, zijn hand beweegt niet. En dan: een zachte druk, een knipoog, en het oog verandert — van Serge lijkt steeds minder zichtbaar, Sedergine doet haar entree. Haar nepwimpers waaieren dramatisch uit. ‘Ik heb nogsteeds geen vriendje in mijn leven. Wat ik ook 100% snap, door mijn nachtleven. Vijf à zes jaar geleden dacht ik echt ‘ik ga alleen sterven’,’ en Serge lacht uitbundig, ‘the dramaqueen that i am’. Hij zet de lipliner aan bij zijn cupidoboog en trekt de lijn rustig door langs de randen van zijn lippen, geconcentreerd en precies. Daarna pakt hij de lippengloss en strijkt die met een zachte beweging over zijn lippen — eerst het midden, dan de hoeken.
It’s show time!
‘Kostuums veranderen altijd, maar mijn make-up houd ik hetzelfde.’ Manager Noami flitst de kleedkamer binnen, en peilt daarmee hoever Sederginne is, voordat de show kan beginnen. ‘Het zit al helemaal vol beneden’, zegt ze in volle enthousiasme. ‘Fantastisch schat’, Serge schiet uit zijn stoel. Hij pakt een haarnetje en trekt deze over zijn hoofd – zijn gezicht nu een strak canvas, klaar voor de kroon. Dan tilt hij de pruik op: een weelderige waterval van blonde krullen. Met één vloeiende beweging zet hij haar op, even in de spiegel een dubbele check en door naar de jurk. Eerst een huidkleurig pak, waaronder hij zijn siliconen neptieten positioneert. Hij hijst zichzelf in de rood zwarte glitterjurk – en daar staat ze: getransformeerd tot drag. ‘It’s show time!’, roept the one and only: Sederginne. Ze duwt de kleedkamerdeur open, en wacht tot ze haar entree mag maken.
En dan – plots – valt de gewone muziek weg. Een spotlight schiet aan, en de muziek knalt uit de boxen. Daar gaat ze. Ze paradeert door het restaurant en het publiek klapt luidt mee, met elegante bewegingen baant ze zich een weg door het restaurant. Haar lip-sync is perfect getimed – elk woord, elke ademhaling, elke beweging. ‘Zijn jullie klaar voor een middag vol glamour?’, zegt ze luidt door de microfoon. In het restaurant hangt een mengeling van opwinding, nieuwigheid en verwachtingen. Het publiek zitten met hun ogen vastgeplakt aan Sederginne die op het podium haar plek inneemt, waarna de music bingo van start gaat.
Een hele ervaring
Tussen de tafels zit een vrouw in een strakke, glinsterende jurk, haar ogen groot en fonkelend van plezier. Ze leunt naar haar vriendin, haar stem licht en opgewonden, alsof ze een geheim deelt. “Ik had geen idee wat ik hier zou vinden,” zegt ze, haar handen zwierend in de lucht. “Maar dit, dit is magisch. Het is alsof ik in een andere wereld ben gestapt. Kijk naar die dragqueen! Ze draait het hele restaurant om. De muziek, de energie — ik voel me hier levend. Het is niet zomaar een show, het is een ervaring. Even niet nadenken en jezelf laten gaan.’ Haar lach is aanstekelijk, een mengeling van verwondering en pure vreugde. Samen met haar vriendin danst ze verder.
Een jongeman verderop in het restaurant is voor het eerste in het bijzijn van een dragqueen. ‘Maar heb je wel in de gaten dat ik eigenlijk gewoon een man ben ik vrouwenkleding?’, grapt Sederginne. Zo, nippend aan de cocktails, zet de avond zich voort.
Een hele tijd later, keert Sederginne terug naar de kleedkamer, nog strak van adrenaline. ‘Het publiek moest even inkomen, maar ze waren zojuist helemaal aan’, zegt Sederginne voldaan, ‘heerlijk’. Rustig maar zeker gaat het kostuum uit en komt de laag make-up af, Serge is weer zichtbaar. En zo vervolgt hij zijn dag, in zijn soms chaotische maar ook doodnormale leven.
