Na twee lange relaties zag Sophie het weer zitten om te gaan daten. Maar dat liep niet zo soepel als ze gehoopt had. Telkens als er een serieuze relatie op de loer lag, werd ze uit die droom gehaald door opeens geblokkeerd te zijn of nog erger: haar date op een Facebook-groep tegen te komen waarbij vreemdgangers exposed worden. Sophie zegt: ‘’Ik ben er op deze manier achter gekomen dat een jongen die ik datete, getrouwd was.’’

Het kostte haar een paar afspraakjes en wat verdacht gedrag van haar toenmalige lover, toen Sophie het internet indook om eens wat speurwerk uit te voeren. Wat ze ontdekte was niet voor tere zieltjes. Een bericht op Facebook van een voor Sophie onbekende vrouw, liet een foto zien van haar date met de tekst: ‘Deze man is getrouwd, pas op!’.
Sophie trekt haar schouders op en kijkt omlaag: ‘’Ik heb wel eens erger meegemaakt, gelukkig kwam ik er op tijd achter.’’

Maar Sophie, die 24 lentes jong is, fronst en zucht om haar vreselijkste dateverhaal te kiezen. ‘’Mijn ervaringen zijn moeilijk met elkaar te vergelijken, en juist sommige bizarre gevallen zijn het niet waard om te vermelden omdat het maar om één afspraakje ging.’’ Desalniettemin vertelt Sophie over haar meest opzienbarende date, en dit verhaal kent zijn einde zelfs nog niet.

Het was januari vorig jaar en Sophie kreeg een nieuwe buurman. In het huis aan het einde van haar rij, zo’n 8 huizen verderop, werd al een lange tijd geklust. ‘’Ik zag hem al een tijdje ronddwalen in de buurt, en vanaf die zomer begon hij mij op te vallen. Op de eerste oogopslag werd ik aangetrokken tot zijn uiterlijk. Hij is een lange, groot gebouwde man met donker haar, donkere ogen en een baardje. Precies mijn type qua uiterlijk.’’ En ook over zijn aantrekkingskracht valt niet te zwichten: ‘’Ik werd overdonderd van hoe verleidelijk ik hem vond.’’

Voor een lange tijd tastte Sophie in het donker over de identiteit van haar aantrekkelijke nieuwe buur. ‘’Ik wist niet hoe hij heette, hoe oud hij was of waar wij werkte.’’ Of dat irritant was? Sophie schudt met haar hoofd uit frustratie: ‘’Ik vond hem woest aantrekkelijk en hij woonde zó dichtbij, dan maak je me heel nieuwsgierig.’’ Op een paar burgerlijke begroetingen na, had Sophie nog geen contact met de mysterieuze man gelegd.

Toen, op een dag, ging Sophie zoals vanouds naar de sportschool in haar buurt. Ze herinnert zich het moment: ‘’Het was augustus vorig jaar. Ik was gewoon mijn ding aan het doen en wie zie ik daar? De buurman. Hij was helemaal bezweet van het sporten zoals je ziet in afgezaagde romcoms. Ik zag het voor me in slowmotion.’’ Wat was haar move? Moet ze doen alsof ze hem niet heeft gezien om eventuele gênante situaties te voorkomen? Gaat ze als een moderne jonge vrouw zélf op hem af, in plaats van afwachten tot de man het doet? Of kan ze via een sportschoolmedewerker achter zijn identiteit komen om het contact tot een nader moment te bewaren?

Geen van deze mogelijkheden komen uit. De buurman begint uit zichzelf naar haar te zwaaien. ‘’Hij begint opeens met een enorme grijns van oor tot oor naar me zwaaien.’’ Sophie blijft verstijft staan tussen alle loopbanden en gewichten. ‘’Ik wist niet wat ik moest doen. Al vond ik het wel heel leuk dat hij me herkende.’’ Pas als Sophie de sportschool wil verlaten en haar weg maakt naar haar stalen ros heeft ze de moed om hem aan te spreken. ‘’Ik stond bij de fietsen en hij ook, hij zei gedag tegen een vriend.’’ Toen besloot Sophie om eens wat tegen hem te zeggen. ‘’Volgens mij kennen wij elkaar, woon jij niet op de hoek?’’ Klonk het toen.

De buurman zag er niet uit alsof hij in de stemming was voor een uitgebreid theekransje. Het werd geen lang gesprek. ‘’Het was een beetje awkward eigenlijk,’’ blikt Sophie terug. Maar na dat moment besluit ze om toch eens verder te zoeken naar haar buurman, nu wilde ze het écht weten.

Op zo’n moment is Google je beste vriend. Sophie zoekt zijn adres op en na wat intensief speurwerk stuit ze op een bedrijf. Dat bedrijf stond op zijn adres en ging ook gepaard met een naam. Voor het gemak noemen we de buurman Nico, zijn eigen naam is te uniek, vindt Sophie. Dan zou iemand gelijk weten over wie het gaat.

Maar wat doet menig mens als ze iemand willen natrekken? Juist, even via Facebook opzoeken. ‘’Toen wist ik zeker dat dit de juiste man was, ik had Nico ein-de-lijk gevonden.’’ Sophie blaast lucht uit haar neus en haar schouders zakken. ‘’Dat moment was een opluchting.’’ De volgende stap volgde: een vriendschapsverzoek. ‘’Ik ging er niet vanuit dat hij mijn vriendschapsverzoek zou accepteren, ik vond hem zó out of my league.’’

Toch gebeurde wat Sophie niet voor ogen had, Nico begon haar via de chatfunctie van Facebook berichten te sturen. Ze raakten aan de praat en na een tijd stond zelfs een afspraakje op de planning. Een kille vrijdagavond in oktober moest voldoen. Sophie legt de neuslengte afstand af naar het huis van de man waar ze al die tijd zo benieuwd naar was. ‘’Ik ben die avond lang gebleven, het was gezellig.’’ Sophie wist duidelijk wat haar intenties waren: ‘’Het leek mij gewoon leuk om een fijne buur te hebben waar je leuk mee kunt omgaan. Ja, ik vond hem super aantrekkelijk en natuurlijk wil ik meer, maar in eerste instantie leek een leuk contact mij genoeg. Dat kwam ook omdat ik dacht dat hij mij toch niet interessant zou vinden voor meer dan een vriendschap, ik was daar bij hem onzeker over.’’ Maar Nico had wél die ideeën. ‘’We hadden wat gedronken en hij leunde zich naar me toe. Voor ik het wist wilde hij verder, maar daar had ik geen trek in op de eerste afspraak.’’

Nadien hoorde Sophie niks meer van Nico. Dit had ze vaker meegemaakt. Geen seks op de eerste date en er is gelijk geen ruimte meer voor een vervolgdate. ‘’Dat vond ik halfslachtig. Een paar dagen later besloot ik om toch maar een berichtje te sturen. Daarop werd ik afgewezen. Hij wilde me niet meer zien.’’ Sophie liet het hier niet bij zitten: ‘’Het was mij duidelijk dat hij zo reageerde omdat ik niet toehapte tot wat hij wilde op het eerste afspraakje. Maar daar wilde ik niet mee blijven zitten, en uit naïviteit nam ik later toch weer contact met hem op.’’

Sophie was weer welkom bij Nico, en deze keer werd het wél steamy. Beide partijen hadden hierop ingestemd. Maar echt gezellig was het naderhand niet. ‘’Ik had nog wel zin in een drankje en een praatje, ik hoef niet gelijk weggebonjourd te worden. Maar daar dacht hij anders over.’’ Nico’s telefoonscherm licht op. Er zijn een aantal gemiste oproepen te zien. ‘’Zijn moeder probeerde hem te bereiken. Ik moest dus weg, maar als wantrouwig als ik ben, wilde ik zeker weten of ik niet gebruikt werd.’’ Sophie blijft verderop in de straat staan, verstopt achter haar auto, kijken of Nico’s moeder wel écht aankomt. Bukkend zie je haar bruine haren en blauwgroene ogen boven een kleine, zwarte auto uitsteken. En ja hoor, zijn ouders stappen uit een net aangereden auto. ‘’Het was in ieder geval geen andere meid.’’

Maar het riedeltje begint weer opnieuw. Sophie hoort niks van Nico, en dat accepteert ze niet. Nadat er wéér wat tijd overheen gaat, krijgt Sophie van Nico te horen dat hij haar weer wil zien. ‘’De reden dat ik er telkens aan toe gaf was omdat ik hem simpelweg zó aantrekkelijk vond.’’ Ze zwijmelt weg bij het idee van hem. ‘’Ik hoopte telkens dat we een normale verstandshouding konden krijgen, ik wilde niet eens per se een relatie met hem.’’

Hierna zagen Sophie en Nico elkaar met enige regelmaat, eerst wekelijks, toen maandelijks en daarna stopte het contact weer.

Sophie had geen zin om op Nico te wachten, ze trok er weer op uit en ging weer daten. Maar tussen Sophie’s vaak vluchtige nieuwe liefdes door, eindigde ze telkens weer bij Nico thuis. ‘’Zo ging dat elke keer. Maar er kwam een moment dat het voor mij ook klaar was, en toen kreeg ik een relatie.’’ In de hoop dat Nico het ook wel voor gezien wilde houden, bleef híj dit keer achter Sophie aan gaan. Onrustbarende berichten met vragen als ‘waar ben je’ volgde.

‘’Dit soort gedrag vind ik niet kunnen. We wonen ook praktisch naast elkaar en ik heb geen zin in gênante situaties in mijn eigen straat,’’ zegt Sophie. ‘’Dat wilde ik met hem bespreken, en dus ging ik langs zijn huis.’’ Nico vertelde dat hij óok andere mensen had gezien in de tussentijd. ‘’Maar hij was boos op míj, omdat ik hetzelfde had gedaan.’’ In een poging om Sophie voor zich te winnen, uitte Nico zijn gevoelens voor haar. Nu was ze opeens wél het perfecte relatiemateriaal voor hem, maar het mocht niet baten. Hier liep het contact tussen de twee weer stuk.

Sophie’s relatie ging uit, niet omdat ze zich nog eens had bemoeid met Nico maar gewoon, omdat dat soort dingen gebeuren. ‘’En toen had ik niks meer, dus wat deed ik? Ik nam weer contact op met Nico na vier maanden.’’ Er leek een andere wind te zijn gaan waaien. Nico was opeens kristalhelder over zijn verwachtingen van Sophie. Een relatie was van de baan, maar Nico zag zinnelijke ontmoetingen wel zitten. ‘’Dat heb ik nog één keer gedaan voor ik definitief besloot om ook daar niet mee verder te gaan.’’ Zegt Sophie.

Toen Sophie dacht dat het dit keer écht gedaan was, had ze het mis. Sophie’s beste vriendin begon allerlei berichten te ontvangen van de dubieuze casanova. ‘’Hij wist dat zij mijn beste vriendin was,’’ antwoordt Sophie op de vraag of Nico zou weten wie het meisje is die hij probeert te ritselen.

En laat haar vriendin nou nét geen interesse hebben in Nico. Ze heeft al jaren een relatie en woont samen met haar vriend. Een verloren zaak voor Nico. Maar opgeven, dat kent hij niet. ‘’Op een zeker moment wist hij dat ze geen interesse zou hebben. Hij heeft haar ook nog nooit kunnen spreken, maar hij bleef maar proberen. Ik denk dat hij dat deed om mij te stangen.’’ Vertelt Sophie.

De twee vriendinnen besluiten om te reageren op de berichtjes van Nico naar Sophie’s beste vriendin. Om voor eens en altijd duidelijk te maken dat Nico geen partij is voor één van de twee vrouwen.

Fast forward naar een paar weken terug. Of Sophie zin heeft om langs te komen. Om 23.26 uur. ‘’We weten allemaal waar dit weer naar toe zal leiden. Dat ga ik niet doen.’’ Sophie’s ogen rollen en haar stem verheft zich: ‘’Ik wil weten waar ik aan toe ben, friends with benefits of helemaal niks. Allemaal prima, maar zeg het gewoon.’’ Stilte. Nico liet niks meer van zich horen. ‘Je kan me vergeten’, klinkt het nog aan Sophie’s kant.

Na meer dan een week trilt haar telefoon van een melding:

‘Elke keer als ik met iemand wil praten, krijg jij dat dan te horen?’
‘Hoe bedoel je?’
‘Je weet vast wat ik bedoel, maar goed…’
‘Ik heb geen idee.’
‘Maakt niet uit…’
‘Ben je geïrriteerd?’
‘Nee.’

Met gefronste wenkbrauwen vraagt Sophie zich af waar dit over gaat. Dan snapt ze het:

‘Ik weet al wat je bedoelt, mijn vriendin zeker?’
Stilte.

Hierna viel alles op z’n plek: ‘’Nico wist al die tijd wie mijn vriendin was, en heeft via mij geprobeerd om bij haar te komen. Het is pijnlijk dat dat de situatie is, maar gelukkig weet ik inmiddels wel beter.’’ Hoe nu verder? Sophie zucht: ‘’Iets zegt me dat dit nog niet klaar is. Als Nico zover is, dan hoor ik nog wel van hem.’’ In de tussentijd is de rust voor Sophie gelukkig wedergekeerd.