‘’Laten we het doen vandaag laat in de avond. Dan hebben we hebben we wat geld bij elkaar gevist.’’ verklaard Sebastiaan in de rechtszaal van Haarlem onder eden als hem wordt gevraagd naar wat Siem hem gevraagd heeft om tot het moment te komen hem zover te krijgen om een man te vermoorden. Hier start het verhaal van Sebastiaan en Siem.
Ze kwamen samen op een oud vervallen speelpleintje. Sebastiaan zit daar op een bank met zijn benen over elkaar te wachten op Siem, zijn beste vriend. Siem komt al gauw aan nadat Sebastiaan zijn plek op het oude houten bankje inneemt. Terwijl Sebastiaan ziet dat Siem naar hem toe loopt is het tot zover een normale dag en begroeting, zoals zovele dat denken ze beide.
Siem en Sebastiaan praten over over geldzaken. ‘’Ik zit wat krap bij kas, mag ik wat geld lenen? Ik zorg zodra ik weer werk heb dat ik je kan terug betalen.’’ Siem vertelde Sebastiaan al eerder dat door een stomme ruzie met zijn baas hij zijn baan kwijt is geraakt. ‘’Helaas gaat dat niet Siem, ben sinds vandaag ook werkloos.’’ Terwijl hij dat wat lacherig zegt opent hij zijn tas met de daarin de laatste flesjes drinken die hij heeft gekocht. ‘’Op leven op een budget!’’ Sebastiaan gooit al gauw de helft van het flesje achterover. Ze hebben amper geld in hun zak om nog maar amper een brood te kunnen kopen. Veel geld om te besteden hebben ze niet. Beide zijn ze hun baan kwijt geraakt.
Terwijl het koud buiten wordt besluiten ze om naar binnen te gaan bij Sebastiaan. Het is midden december en er ligt voor het eerst sinds jaren sneeuw. Ze drinken warme chocolademelk met slagroom om op te warmen. Voor de rest is niemand thuis. Ze zitten op de bank en besluiten om een film te gaan kijken, Home Alone.
Uiteindelijk komen ze aan bij de scène waarbij het kind helemaal alleen thuis en twee mannen het huis willen gaan overvallen. ‘’Dat is wel gaaf, maar die dieven zijn wel echt heel dom hoor! Dat zal ik veel beter kunnen.’’ zegt Sebastiaan terwijl onderuit op de bank met z’n hand in een bak chips graait. ‘’Of wij dat beter zouden kunnen? Kom op Sebastiaan wat denk je wel niet? Je weet hoe oud deze film is hé? Het is ook niet echt gebeurd, het is maar een film.’’ reageert Siem terwijl hij onderuit op de bak zit en de chipsbak uit Sebastiaan zijn handen trekt. Hij begint ondertussen om Sebastiaan te lachen en kan bijna niet stoppen. Het is zo een grote grap. Een huis overvallen, dat kunnen ze toch niet? Ondertussen terwijl Siem Sebastiaan aan het uitlachen is en hij er genoeg van heeft gaat hij opzoek in keukenkastjes naar iets. Uiteindelijk vindt hij iets wat lijkt op chocolade cake en begint hij daarvan te eten. Siem is ook wel klaar met chips en eet cake mee met Sebastiaan, ze leggen het dan ook weer bij. ‘’Weet je een huis beroven is te veel van het goede maar wat als we een bank zoek zouden beroven? Dat zou toch niet zo moeilijk zijn?’’ terwijl Sebastiaan het zegt lijkt hij nog meer onderuit te zakken. Hij lijkt in slaap te willen vallen, maar dat gebeurd niet. Hij kijkt naar Siem en wacht op een reactie terug. ‘’Siem?’’ ‘’’Ehm..nou… weet je wat het is? Een bank is moeilijk, want daar is constant camera beveiliging. Als we dan gepakt worden dan wordt gelijk de politie gebeld.’’ zegt Siem terwijl hij niet echt kan denken. Z’n hoofd voelt druk, iets wat hij nog nooit gevoeld heeft. Een raar gevoel wat hij niet beschrijven kan. ‘’Dat is waar. Wat dacht je van een pinmachine? Helemaal in zwart met een bivakmuts op. Messen en al!’’ Sebastiaan zegt het met een enthousiaste stem. Ondertussen is Home Alone nog steeds bezig, ze luisteren al een tijd niet meer naar. Sebastiaan fantaseert alleen maar over hoe een overval zou kunnen zijn. Uiteindelijk praat Siem daar ook mee. Hij voelt zich vrij.
‘’Laten het doen vandaag laat in de avond. Dan hebben we hebben we wat geld bij elkaar gevist.’’ gooit Siem er opeens uit. Sebastiaan verbaast zich een beetje, Siem is normaal gesproken nooit de man met een plan, hij doet ook nooit strafbare dingen. Hij introvert en veel te zacht. ‘’Siem waar heb je het over? Wij overvallen? Wil je echt je leven verliezen ofzo?’’ zegt Sebastiaan. Hij kan gewoonweg niet verklaren wat er nu omgaat in Siem zijn brein. ‘’Het zou toch de oplossing zijn? We overvallen gewoon een oud persoon met een mes, dwingen de persoon om het maximale te pinnen en gaan daarna er zo vandoor op de scooter. Eitje’’ Dit zegt hij allemaal terwijl hij ijsberend door de woonkamer loopt. Ondertussen zet hij ook de tv uit, want kijken naar de film deden ze toch al niet meer en hij heeft het nodig dat hij zichzelf kan horen denken. ‘’Zeg dan wat Sebas? Jij was degene die allerlei plannen bereiden voor een mogelijke overal en nu kom ik met iets concreets dat kan werken en dan reageer je niet? Wat een watje ben je zeg.’’
Sebastiaan kijkt weg en staart in diepte. Opeens komt hij terug bij zinnen. Hij kijkt naar Siem en reageert. ‘’Het zal inderdaad wel wat oplossen…’’ Hij kijkt weg maar ook snel weer terug naar Siem. ‘’Maar hoe doen we de overval dan? Hoe zorgen we dat we niet gepakt worden? Mensen gaan ons toch herkennen?’’ ‘’Sebastiaan, natuurlijk heb ik hier aan gedacht, je zag toch net dat ze bivakmutsen op hadden? Heb je trouwens net geluisterd toen ik je het plan uitlegde? Oké, luister nu want ik ga het geen derde keer uitleggen.’’
Siem geeft Sebastiaan even een klap in zijn gezicht om hem te laten focussen. ‘’We doen zwarte kleren en een grote jas aan zodat niemand ons herkend. Die we uiteindelijk beide laten verdwijnen zodat het niet naar ons getraceerd kan worden. Ik heb nog wel twee bivakmutsen liggen, die doen we over onze hoofden.’’ Sebastiaan wil ze had opsteken en ondertussen probeert hij een vraag te stellen. ‘’ Hand omlaag. Vraag mij niet waarom ik bivakmutsen heb, want anders kom je te veel over mij te weten. We gebruiken een leenscooter en rijden alleen over de gepekelde wegen weg van de overval. Want anders kunnen ze ons volgen.’’
Ondertussen pakt Sebastiaan de noties van z’n telefoon erbij en schrijft hij mee. Siem is al een lange tijd aan het ratelen en hij is bang om raar over te komen als hij iets vergeet van Siem zijn plan. ‘’We gaan wachten op een afstand om zo de juiste persoon te spotten bij de geldautomaat, want dit gaat namelijk maar één keer lukken. We binden de persoon wel ergens vast zodat wij dan op de leenscooter kunnen ontsnappen. Duidelijk? Haal jij voor ons maar zwarte kleren uit je kast en dan loop ik even naar huis om de bivakmutsen op te halen.‘’
Siem staat op om te vertrekken om zijn bivakmutsen op te gaan halen en wil bijna de deur uit rennen totdat Sebastiaan hem aan zijn arm vast pakt. ‘’En waar doen we die overval nou? Waar en hoe laat wil je afspreken om naar de locatie toe te gaan? Bro je moet wel even duidelijk zijn.’’ Siem kijkt Sebastiaan aan en probeert goed na te denken. Er komt niks zinnigs uit zijn mond. ‘’Oke, laat ik nu maar de leiding nemen dan. Ik denk dat een overval in de avond beter is, vallen we ook niet zo op. ik ben rond 7 uur bij jou en dan breng ik ons met de leenscooter, deal?’’ ‘’Deal! Dan kan ik kleding zoeken en mijn roes nog even uitslapen, tot straks dan maar’’ zegt Sebastiaan terwijl hij ondertussen de deur dicht doet terwijl Siem naar buiten gaat.
Siem loopt naar huis. terwijl hij de deur open doet ziet hij zijn ouders op de bank zitten. ‘’Hoi Siem, kom je er ook bij zitten?’’ Siem probeert hen zo snel mogelijk te ontwijken en loopt gauw naar boven. ‘’Nee mam en pap, ik heb nog wat dingen doen voor school, zie jullie later wel weer.’’
Ondertussen loopt Sebastiaan nog meer te eten van die cake. De cake is erg machtig en valt zwaar, maar het gekke is dat Sebastiaan zich erg licht voelt en beetje, bij beetje veel meer zin krijgt in die cake en hem helemaal op eet. Hij loopt uiteindelijk naar z’n slaapkamer toe en zoekt voor Siem en hem wat zwarte kleren. ‘’Ik ben blij dat mijn ouders niet thuis zijn, zij zien mij alleen zwarte kleren dragen met kerst, crematies of begrafenissen. Als ze mij hadden gezien met zwarte kleren hadden ze vast geweten dat er wat mis wat.’’
Siem wordt ondertussen wakker en het is nog een uur tot hij met Sebastiaan heeft afgesproken. Hij piekert, hoe komt hij hier weg zonder gepakt te worden door zijn ouder? Door het raam? Nee dat is niet een goed idee want dat hij eerder al eens geprobeerd en toen hoorde z’n ouders hem ook. ‘’Ik kan eigenlijk net zo goed een list verzinnen dat ik naar Sebas ga, want dat klopt namelijk ook nog. Ik zeg wel gewoon dat we aan school gaan zitten en dat we gaan logeren. Moet goed komen.’’ Hij vindt ondertussen in een rommelbak van spullen in z’n kast die bivakmutsen. Op z’n telefoon kijkt hij waar de dichtstbijzijnde leenscooter staat en daar loopt hij naar toe.
Sebastiaan ligt op bed, ondertussen gaat z’n telefoon af. ‘’In slaap gevallen bro? Ook echt iets voor jou haha. Kom naar beneden, dan kunnen we gaan omkleden en gaan.’’ Siem hangt daarna gelijk op. Sebastiaan gaat naar beneden met de zwarte kleding en pakt op de gang twee van z’n oude jassen. Hij doet het tuinhek open voor Sebastiaan en laat hem binnen. Ze kleden zich ondertussen om onder het afdakje in een tuin die vol sneeuw ligt. Zodra ze beide zijn omgekleed stappen op de leenscooter. ‘’Siem, waar gaan we nu heen?’’ ‘’Naar het kleine winkelcentrum, daar zit een steegje bij de pinautomaat waar ze zich kunnen verstoppen. Ze rijden samen naar het winkelcentrum. Het is er vrij leeg. Ze stellen zich vast onverdacht op. Ze kijken er een uur naar de pinautomaat, helemaal niemand, ze staan op het punt om weg te gaan tot er een auto aankomt rijden. Een oude man en vrouw stappen uit. ‘’BINGO!’’ zegt Siem op een enthousiaste manier zachtjes. De man begint te pinnen en ze komen uit het steegje met beide een steekmes. ‘’Geef ons het geld, pin ook meer!’’ De oudere man probeert met de jongens op de vuist te gaan terwijl de vrouw toekijkt.’’Ik bel 112’’ Terwijl de jongens in paniek zijn proberen ze nu de vrouw vast te pakken. De man probeert haar los te krijgen en plotseling steken beide jongens hem twee keer met een mens en rennen ze er vandoor en gaan weg op de leenscooter. De man valt neer in de vrouw probeert hem op te vangen. Hij sterft uiteindelijk aan de messteken in z’n vrouws armen.
De jongens worden drie dagen erna gevonden met behulp van de camerabeelden van camera’s die ze hadden gemist bij een winkel waar ze langsreden.
Nadat de jongens aan het woord zijn geweest vraagt de moeder van Sebastiaan het woord. ‘’Edelachtbare, ik ben bang dat ik medeverantwoordelijk ben aan deze zaak. De cake waar ze over hadden was geen chocolade keek, het was een cake vol drugs…’’ De jongens kijken verbaast naar Sebastiaans moeder. Al verandert dit de duur van de straf niet.. In de rechtszaal is het doodstil, nu is een nabestaande aan het woord. Zijn ogen tranen de hele tijd en hij probeert uiteindelijk een zinnig woord uit z’n mond te krijgen. ‘’Ik zag mijn vader sterven voor mijn eigen ogen in een paar seconde en ik kon er niks aan doen. Waarom moest hij sterven? Omdat paar middelbare scholiertjes van 16 en 17 geen geld hadden?’’ Wat bleek was is dat de zoon tijdens de overval achter was gebleven in de auto, hij had alles zien gebeuren.
De twee jongens moeten de vrouw ruim 100.000 euro schadevergoeding betalen. Aan de zoon van het echtpaar, die vlak na het voorval ter plaatse kwam en moest toezien hoe de reanimatiepogingen op zijn vader niet slaagden, moeten zij ruim 40.000 euro betalen.
*Dit is een verzonnen mogelijke scenario op basis van een nieuwsartikel, het precieze verhaal is niet echt gebeurd*
