Toen

‘’Ik stap nu in de auto, rij naar ze toe en ram ze helemaal in elkaar’’. Zijn broer kijkt hem indringend aan, hij is rood aangelopen. Wielie Elhorst heeft net de telefoon neergelegd, zijn jongere broer heeft de boodschap, die aan de andere kant verteld werd, duidelijk mee gekregen. Wielie, zoon van twee heils-officieren. Wielie van het Leger des Heils, die op mannen valt. Zijn neven uit Kampen zijn het blijkbaar ook te weten gekomen. Het telefoongesprek was allesbehalve gezellig. ‘’We kunnen het er wel uitrammen’’ was het veelbelovende commentaar uit Kampen. Wielie kijkt zijn broer aan, zijn herinneringen nemen hem mee naar een tijd geleden, naar de ruzie die ze toen hadden. Zijn broer was hem aan het uittesten, riep alle pijnlijke clichés over homo’s. Hij herinnert zich dat hij woest werd. Dat hij terug schreeuwde naar zijn broer. Nu kijkt hij naar diezelfde broer, die zijn autosleutels van de ene naar de andere hand laat gaan om zijn dreigement kracht bij te zetten. Wielie weet dat zijn broer achter hem staat en ondanks het nare telefoongesprek, kan hij een kleine glimlach niet onderdrukken.

Heden

Ping, het Messenger bericht laat het scherm oplichten. ‘’Ik ben opzoek naar een kerk waar een memorial gehouden kan worden. Kan jij iets regelen?’’ luidt de vraag. Het blijkt voor een overleden trans vrouw te zijn. Ze is in Hongarije vermoord. Vermoord omdat ze trans was. Zijn gezicht vertrekt, het is walgelijk dat mensen trans personen objectiveren als een ding waar ze maar mee kunnen doen wat ze willen. Hij probeert zich in te houden als hij bedenkt hoe hij de man die Louisa (de trans vrouw) vermoord heeft, een pak rammel zou willen geven. Wat denkt hij wel niet? Dat hij zomaar over het leven van een ander kan beschikken? Hij hoeft er geen seconde over na te denken, natuurlijk helpt hij mee een kerk zoeken. De vraag of ze ook iemand zoeken die de herdenking begeleidt, hoeft niet lang op een antwoord te wachten. Wielie zal in de dienst voorgaan.

Toen

Zijn ouders zijn gestopt bij het Leger des Heils. De manier waarop het Leger met hun zoon omgaat vinden ze niet oké. Wielie kan het Leger nog niet achter zich laten. Hij wil nog niet opgeven. Het is 1997 als hij met een bevriende heilsoldaat, ook gay, naar het Nationaal Hoofdkwartier in Almere gaat. Hij is soldaat in ruste, maar toch gaat hij in vol uniform. Een paar jaar eerder heeft hij een rapport ingeleverd als secretaris van een subcommissie van de Comissie Ethische en Maatschappelijke vragen. Het rapport gaat over homoseksuele en lesbische mensen en het Leger des Heils. In Almere aangekomen blijkt er niks met het rapport gedaan te zijn. Dit was voor Wielie de druppel. Hij mag in het Leger namelijk ook al geen functies bekleden. Hoewel hij jongsoldatenles geeft, een model heilssoldaat is en ook af en toe spreekt, mag hij niet eens Assistent Jong soldaten Sergeant worden. Een hele lage rang binnen het Leger. Hij ziet zijn droom uiteen spatten. Hij wilde namelijk theologie studeren om daarna als heilsofficier in de voetsporen van zijn ouders te treden. Het was toen zeker niet gebruikelijk om theologie te studeren als heilssoldaat. De meeste gaan twee jaar naar de Kweekschool en daarna het werkveld in. Wielie vindt zichzelf te jong. Als hij naar de Kweekschool zou gaan, zou hij 21 zijn als hij het werkveld in gaat. Dus gaat hij theologie studeren, maar met het doel om officier te worden net als zijn ouders. Als tijdens zijn studie blijkt dat dit allemaal niet mogelijk is, laat hij eindelijk in januari 1998 het Leger des Heils voor goed achter zich. Een maand later is hij gereformeerd.

Heden

Het is zondag 16 oktober, een normale herfstige zondag. Toch staat er voor Wielie iets bijzonders op het programma. Vandaag wordt hij LHBTI+ predikant in dienst van de PKA (Protestantse Kerk Amsterdam). Hij is al sinds 2015 dominee en vanaf nu gaat hij zich namens de PKA inzetten voor LHBTI’ers in de kerk. Vooral het ‘namens’ is belangrijk want Wielie zet zich al vanaf jonge leeftijd in voor homo’s en lesbische mensen in de kerk. Eerst binnen het Leger des Heils en later binnen de Protestantse Kerk en de voorlopers daarvan. En nu voor de Protestantse Kerk Amsterdam vanuit een eigen betaalde functie. Het is een feestelijke intrede, zoals dat heet. Er is veel muziek. Er zingt zelfs een dragqueen. Maar toch, de eerste officiële taak die Wielie gaat vervullen is een droevige. Over een week begeleid hij een memorial voor een trans vrouw die is vermoord in Hongarije, maar haar leven in Amsterdam had opgebouwd. ‘’En daarom is deze functie nog hard nodig’’ laat Wielie weten.

Toen

‘’Wielie, hoe kun je dit nou doen, zo vlak voor een inzameling!’’ Het is de eerste keer dat een officier van het Leger contact zoekt met hem in plaats van andersom en het zal ook bij deze ene keer blijven. De brieven die hij tot nu toe heeft geschreven over hoe het Leger des Heils met homoseksuele en lesbische heilssoldaten omgaat, konden allemaal slechts op een beperkte reactie rekenen. Maar nu hij samen met een bevriende homoseksuele heilssoldaat een open brief heeft geschreven, een brief die ook nog eens door meerdere kranten is opgepakt, weet het Leger Wielie wél te bereiken. Sommige gemeenten trekken namelijk de vergunning voor collecte van het Leger in. ‘’Fijn dat we, nu het over geld gaat, wel kunnen praten,’’ smaalt Wielie. Niet veel later richt hij de Roze Brigade op. Het Leger was hier eigenlijk nog niet aan toe, maar Wielie wel, die is strijdbaarder dan ooit.

Heden

‘’Dit is wat ik moet doen,’’ hij weet zeker dat dit iets voor hem is. Hij wil graag de ´gekozen´ familie van Louisa een stukje begeleiden in hun rouwproces. Dit houdt LHBTI+ dominee zijn in. Hij vindt het ook spannend omdat het om een Caribische community gaat en die doen dit soort dingen toch heel anders. Het weerhoudt hem er toch niet van, want in wat mensen waar vandaan ook meemaken, zijn ook genoeg overeenkomsten. Twee keer zien ze elkaar om elkaar te leren kennen en te praten over hoe de dienst er uit moet zien. Het is een bont gezelschap in de Friendshiproom van de Keizersgrachtkerk. En Wielie kan zich alleen maar dankbaar voelen omdat hij wat kan betekenen voor deze mensen.

Toen

Wielie kijkt naar het bord met de posters en de folders. Hij zucht, hij weet honderd procent zeker dat hij de flyers van de Homo Kring niet op zijn kop op het bord heeft gehangen. Hij baalt een beetje van dit weliswaar kleine verzet van de conservatieve studenten theologie. Toch weet hij zich gesterkt door de mensen om hem heen. De mensen met wie hij de Homo Kring oprichtte en de groep die de oprichting van harte ondersteund. Als er dan zo nodig een groepje moet zijn die zo flauw zijn om de flyers op hun kop te hangen, dan doen ze dat  maar. De Homo Kring heeft hem ontzettend geholpen. De vele discussies op ethisch en maatschappelijk vlak waren belangrijk. De Homo Kring heeft hem als mens gevormd.

Heden  

Het is zaterdag 22 oktober. Vandaag is de memorial waar Wielie voorgaat. Het is de eerste officiële taak die hij uitvoert als LHBTI+ predikant. In de Keizersgrachtkerk staat hij in zijn witte albe met regenboogstol. Ondanks de droevige omstandigheden heeft hij er ook zin in. Dit is de reden dat hij LHBTI+ dominee is geworden. Omdat de mensen, die nu in de zaal zitten, iemand nodig hebben die hen begrijpt en steunt in hun geloof, maar ook als lid van de LHBTI+ community. Precies dit is Wielie’s roeping.