De verhalen over striphelden Asterix en Obelix in het Gallische dorp* vormen voor velen een belangrijk onderdeel van hun jeugd. Bedenk hier passende muziekdeuntjes bij en je denkt waarschijnlijk al snel aan ouderwets klinkende Keltische muziek, met fluiten, doedelzakken en gitaren. Niks is echter minder waar. In de allereerste Gallische musical C’est du Délire! (Dit is idioot/krankzinnig), die te zien is in het Franse attractiepark Parc Astérix, komt een wel erg moderne versie, met twee andere helden, van het bekende fictieve dorp naar voren.  

‘Le jour se lève enfin sur mon village’ (‘De dag breekt aan in mijn dorp’), begint hoofdpersonage Groupidupianix rustig bij het horen van de eerste noten. Niet wetende dat het vervolgens alsmaar drukker en onrustiger wordt in zijn vertrouwde dorp. Groupidupianix, ook wel Groupi afgekort, is schapenherder, maar droomt ervan om de bekendste bard van het dorp te zijn. Op zijn reis richting de verwezenlijking van zijn droom ontmoet hij Sérotonine, een jonge vrouw die op haar beurt ervan droomt om de eerste vrouwelijke druïde te worden. Het duo besluit samen op te trekken om elkaars dromen waar te maken. Met een toverdrank met een net iets ander resultaat dan verwacht; tappende zwijnen; bange Romeinen en veel snorren en baarden, belooft het een reis vol avontuur te worden. Dit met de nodige herkenbaarheden en referenties naar andere verhalen over het Gallische dorp, bekende Disneyfilms en andere musicals.

Gouden formule

Die (muzikale) referenties zijn zo gek nog niet wanneer je het verantwoordelijke bekende Franse schrijversduo in de ogen kijkt. De muziek, inclusief songteksten, zijn namelijk gecomponeerd en geschreven door Julien Salvia en Ludovic-Alexandre Vidal. Met een groot hart voor het musicalgenre hebben beide heren al meerdere, voornamelijk Franse, musicals op de planken gebracht, inclusief de bijbehorende muziek. Kijk naar Les Adventures de Tom Sawyer (De avonturen van Tom Sawyer) en Le Tour du Monde en 80 Jours (De wereld rond in 80 dagen). Het duo is al meerdere malen genomineerd voor een Molière Award, de belangrijkste Franse musicalprijs, en heeft deze ook al meer dan eens in ontvangst mogen nemen.

Ook apart van elkaar hebben de mannen succes in de Franse musicalindustrie en breiden ze hun werkgebied steeds meer uit naar het buitenland. Salvia is bijvoorbeeld ook de regisseur van het Gallische verhaal en staat zelf vaak genoeg op het podium in verscheidene shows. Zijn companion Vidal levert een creatieve bijdrage aan veel shows als schrijver van zowel het daadwerkelijke verhaal als de songteksten. Veel shows die te zien zijn in Disneyland Parijs komen bijvoorbeeld van zijn hand. De mannen zijn vrienden sinds het eerste uur en werken nu al ruim meer dan vijftien jaar samen in het vakgebied.

Modern vermengt met typisch musical

Die passie voor het musicalgenre is dan ook terug te vinden in de allereerste Gallische musicalvoorstelling. De nummers zijn speciaal voor de show geschreven en gecomponeerd en vormen de bouwstenen voor het uiteindelijke verhaal. Vergeleken met concurrerende voorstellingen in andere attractieparken zorgen deze liedjes echt voor een musicalgevoel. Het album wordt dus niet gevuld door het zingen van bekende (thema)liedjes van films en series, zoals bij bijvoorbeeld grote buur Disneyland Parijs gebeurt; aan de lopende band komen daar bekende nummers uit Disneyfilms voorbij.

De liedjes vertellen kortgezegd het verhaal en spelen daarmee in op opkomende trends in het musicalgenre, zoals het gebruik van pop- en rapmuziek. Dit is geïntroduceerd door de Amerikaan Lin-Manuel Miranda in de musical Hamilton. Er ontstaat zo een mix tussen de moderne en klassieke elementen van het muziekgenre. Zoals in de meeste musicalnummers wordt zang afgewisseld met gesproken dialogen. Ook wordt er veelvuldig meerstemmig gezongen. 

Een ander klassiek element wordt ook niet vergeten: het, soms onopvallend, refereren naar andere musicalnummers. In het nummer C’est Du Délire ! wordt zo verwezen naar bekende musicals, waaronder Singin’ in the Rain en West Side Story. Genoeg referenties naar bepaalde Disneynummers, zoals Let It Go van Frozen en Belle uit Belle en het Beest zijn ook te horen. ‘Het is leuk als de toeschouwers doorhebben dat zulke verwijzingen er zijn, maar mochten mensen het niet horen of die andere nummers niet kennen, is het verhaal gewoon te volgen. Het lijkt dan alsof die referentie daadwerkelijk onderdeel is van het nummer, terwijl het natuurlijk gewoon afkomstig is uit iets anders’, verduidelijkt componist en regisseur Julien Salvia.

‘Gezongen beeld’

Een ander opvallend iets is dat de muziek de lijn van het verhaal volgt. Het muziekalbum is een paar dagen eerder uitgekomen dan dat de voorstelling zelf in première ging. Als grote liefhebber van musical, attractieparken en het werk van het verantwoordelijke schrijversduo, ben ik gelijk het album van voor naar achter gaan luisteren. Wat blijkt: na het luisteren van het gehele album ontvouwde het verhaal zich al volledig voor mij, zonder dat ik ook maar iets van de daadwerkelijke voorstelling had gezien of vernomen. De gezongen en gesproken tekst past goed bij elkaar en ontvouwt dus al enorm veel. In het nummer C’est Du Délire ! wordt bijvoorbeeld de gehele scène al duidelijk aan de hand van de dialogen in het nummer en de verdere songtekst. Er wordt dan ook letterlijk vermeld dat er een toverdrank is en dat die voor ongeplande effecten zorgt. Zelf vind ik dit fijn werken; het album staat constant op ‘repeat’.

‘Het is leuk als toeschouwers de verwijzingen doorhebben. Mocht dit niet zo zijn, is het verhaal gewoon te volgen’

componist en regisseur Julien Salvia

‘À Chacun Son Pouvoir!’

Het muziekalbum met een goede mix van klassiek musicalrepertoire en moderne muziekstijlen is wederom weer fantastisch geleverd werk door het Franse duo Vidal en Salvia. De nummers zijn als het ware een toneelstuk op zichzelf; al is het wel noodzakelijk om enigszins wat kennis van de Franse taal te hebben om het te kunnen verstaan, aangezien alles volledig in het Frans is. De nummers bevatten leuke verwijzingen naar andere musicals en de verhalen van Asterix en Obelix. De boodschap blijft echter gewoon duidelijk wanneer je die verwijzingen niet doorhebt. Dat neemt niet weg dat je toch een soort diepere muzikale laag mist. Daarentegen is de uiteindelijke kernboodschap zo duidelijk als wat: ‘À Chacun Son Pouvoir!’ (‘Aan ieder zijn kracht!’).  

* In de Romeinse tijd werd een deel van West-Europa, waaronder een groot deel van het huidige Frankrijk, Gallië genoemd.