Pelle en zijn band, bestaande uit Bram, Gijs, Kilian en Pedro, zitten met z’n vijven gepropt in de groene Berlingo van drummer Bram. Ook de achterbak van de auto zit volgepropt met de instrumenten van de groep. De mannen zijn op weg naar Arnhem waar ze s’avonds het voorprogramma van het Nederlandse pop trio WIES gaan verzorgen. Om 17:00 worden ze bij Luxor in Arnhem verwacht, maar er is een obstakel waar de groep niet aan had gedacht: de avondspits.
Links en rechts kleurt het rood door de remlichten van auto’s, die vanwege de felle zon niet al te veel opvallen. Maar wat de zon niet kan verbergen, zijn de honderden auto’s die een file creëren. Eén van de auto’s is de groene Berlingo waar Pelle en zijn band opgepropt in zitten. Er wordt nog snel een belletje gepleegd met het productieteam van Luxor om te vertellen dat de file roet in het eten heeft gegooid. Ondanks de file, het te laat komen én dat Pelle voor de een of andere reden niet lekker in zijn vel zit – en liever thuis op de bank zit – is de sfeer goed en nadert de groep Arnhem.
In Arnhem kan de Berlingo, tot iedereens verbazing, over het fietspad rijden om voor Luxor te parkeren. Het concertgebouw, wat ruim honderd jaar oud is, heeft een imposante gevel. Boven de deuren bevindt zich een boog met een groot raam in de vorm van halve cirkel. De donkerbruine houten deuren, die glimmen vanwege de lak, worden zowel rechts als links aangewezen door in totaal tien stenen sculpturen van jonge meisjes die in de muur zitten en naar de deur gericht zijn. Vanwege de indrukwekkende decoratie van het gebouw ben je niet snel uitgekeken.
Voor het monumentale concertgebouw heeft zich al een kleine rij met fanatieke WIES fans gevormd. Het aantal is op twee handen te tellen en is alternatief gekleed. Dat het juist deze type mensen zijn verbaasd de band niet. Ze hadden al verwacht dat het publiek van WIES overeen zou komen met het publiek van hun eigen band Astronaut.
De band gaat via de hoofdingang, voor de rij van trouw wachtende fans langs, het gebouw in. Bij binnenkomst wordt de groep begroet door een fascinerende hal met marmeren vloeren en hoge plafonds die sierlijk zijn gedecoreerd. De elegante houten trappen die de weg lijden naar de verschillende zalen, maken de klassieke uitstraling helemaal compleet. Het enige wat je kan doen is met bewondering de ruimte in je opnemen. Dat is precies hetgeen wat Pelle doet. Met grote ogen en een mond die nog net niet openhangt, neemt hij de ruimte in zich op. Hij bestempeld de ruimte als één van de mooiste plekken waar hij ooit mag spelen, zonder de daadwerkelijke zaal nog gezien te hebben.
De groep wordt opgevangen door het productieteam van Luxor die meteen hun hulp aanbiedt en de spullen overneemt om het naar de zaal te brengen voor de soundcheck. Omdat de soundcheck van WIES is uitgelopen, is de groep toch nog op tijd. Het voorprogramma is na het hoofdprogramma aan de beurt zodat alles klaar staat voor het concert.
Soundcheck
De concertzaal is groot genoeg voor een paar honderd man én is ook de grootste die Luxor heeft. Het plafond heeft strakke ronde bogen met mooi gedecoreerde lampen waardoor de zaal heel chique eruitziet. Het podium heeft WIES opgedeeld in drie verschillende vlakken waardoor er in het midden een driehoek overblijft aan ruimte. Dit is waar Astronaut in moet passen voor het voorprogramma. Dat er maar een beperkte ruimte is, is de band op voorbereid. Daarom is de band ook met vijf naar Arnhem afgereisd in plaats van de gebruikelijke zes. Bandlid Marcel zal het concert in Arnhem en een dag later in Hengelo daarom missen.
Vrijwel direct wordt er door de band opgemerkt dat de zaal ontzettend galmt. Het afstellen van de muziek en het oefenen wordt hierdoor een stuk lastiger. Met twijfelende blikken gaan ze één voor één de instrumenten af. Als de één voorzichtig een kort stukje het instrument bespeeld, luisteren de andere aandachtig met geconcentreerde blikken.
Omdat er bij de soundcheck geen publiek aanwezig is moet de band ook vooruitdenken en rekening houden met in hoeverre de galm verdwijnt als de zaal gevuld is. Zodra de instrumenten goed klinken, beginnen ze met de liedjes.
Ondanks dat de zalen en het gehele gebouw heel mooi, ruim en gedecoreerd zijn, is het achter de schermen een ander verhaal. Hier is het voornamelijk functioneel zodat instrumenten makkelijk te verplaatsen zijn en de productie en de artiesten elkaar niet in de weg lopen. Via een steile trap kom je bij de kleedkamers terecht. De kleedkamer zelf is klein en kaal, ongeveer vijf bij vijf meter. In de ruimte staat een tafel en een paar stoelen, wat net genoeg is voor de band.
Als de soundcheck is afgelopen gaan Pelle en de band samen met de leden van WIES eten. Dat een voorprogramma en het hoofdprogramma interactie hebben is niet altijd vanzelfsprekend, maar omdat WIES en Astronaut elkaar goed kennen, leek het ze wel gezellig om samen een hapje te eten.
Boven in het gebouw is er een grote ruimte waar de twee groepen samen kunnen eten. Bij het binnenkomen van de kamer worden Pelle en zijn band onthaald door de heerlijke geur van kip en sterke kruiden. Vanuit de kamer heb je uitzicht op de voorkant van het gebouw. Pelle kijkt door het raam naar beneden en ziet dat de rij, die bij aankomst nog betond uit zeven man, is uitgegroeid tot een rij van ruim 40 man. Er gaat een deur open en de heerlijke geur van kip is opeens nog sterker geworden. Pelle draait zich om en ziet de kok borden met heerlijke curry op tafel zetten. De twee bands nemen snel plaats aan tafel om te beginnen aan de maaltijd.
Het is nog ruim een uur tot het optreden als iedereen klaar is met eten. Graag doet Pelle op deze momenten iets actiefs om niet te veel na te denken over het optreden en om eventuele zenuwen te onderdrukken. Hij en de band besluiten om buiten te gaan voetballen. Via de backstage uitgang komen ze terecht in een soort winkelstraat waar ze genoeg ruimte hebben om een balletje te trappen. Met z’n vijven staan ze in een cirkel en trappen ze de bal naar elkaar. Het samenkomen van de bal en de voet veroorzaakt doffe klappen.
Na ongeveer een kwartier stopt Pelle omdat hij zich in zijn eentje wil gaan focussen op het optreden. Hij loopt naar binnen terwijl hij de zenuwen al langzaam voelt opbloeien.
Als ook de andere bandleden zijn gestopt met het voetballen, is het tijd om voor de laatste keer de setlist te bepreken. Er wordt overlegd over wie bij welk nummer begint, waar er stiltes kunnen vallen en wat de momenten zijn voor Pelle om het publiek toe te spreken.
Vlak voor het optreden zakken de zenuwen van Pelle weg en is er alleen nog ruimte voor volledige concentratie.
Optreden
Er klinkt geroezemoes en als Pelle het podium opstapt ziet hij dat de zaal bomvol zit. Dat er al zo veel mensen aanwezig zijn voor het voorprogramma, geeft Pelle enthousiasme. Veel tijd om hierover te blijven nadenken heeft hij niet, want de drummer telt af en de muziek begint.
Al meteen heeft Pelle veel last van de rumoerigheid en de mensen in het publiek die door zijn liedjes heen praten. Omdat de muziek van Astronaut klein is en vooral draait om de tekst, komt de muziek niet overduidelijk boven het geluid van het publiek uit. Vanwege deze geluiden raakt Pelle zelf ook afgeleid en begint hij tijdens het na te denken over of en hoe hij dit kan veranderen.
Wanneer het nummer eindigt klinkt wordt er veel geklapt. Het publiek is dus gelukkig niet helemaal afgedwaald.
Pelle laat het voor een tijdje zijn gang gaan. Hij staat met een band van vijf op het podium dus ze kunnen herrie maken en de rumoerigheid negeren.
Als afsluiter staat er alleen een heel klein liedje op het programma wat begint met alleen een gitaar en zang, en daarna langzaam opbouwt. Als Pelle niks aan de aandacht van het publiek doet, weet hij zeker dat dit nummer echt niet gaat overkomen. Hij besluit om het publiek aan te spreken en vraagt om stilte en aandacht omdat er een heel klein nummer gespeeld gaat worden. Direct is bijna de hele zaal stil. De mensen die nog blijven praten worden door andere aangestoten om in stilte te luisteren naar het liedje. Pelle pakt zijn gitaar erbij en begint zacht te spelen. Met volledige stilte en aandacht wordt er naar het nummer geluisterd. Het nummer komt over zoals Pelle dat gewild had. Dit zorgt voor een goede afsluiting van een optreden wat eigenlijk niet zo lekker is verlopen. Als de band het podium afgaat concludeert een van de bandleden dat er wat veranderd moet worden zodat het optreden van de volgende dag beter zal gaan.
Pelle loopt, met gevoel van euforie, samen met zijn band en zijn zus, die is komen kijken, naar de achterkant van de zaal om vanaf daar het optreden van WIES te bekijken. Al snel valt het euforische gevoel van Pelle compleet weg omdat hij toch wel een zware dag heeft gehad én het optreden niet is verlopen zoals hij zou willen. Gelukkig is hij omringd met vrienden en familie die meteen tegen hem zeggen dat het de volgende keer beter zal gaan en krijgt hij een biertje in zijn handen gedrukt.
Nieuwe fans
Als ook WIES klaar is gaat Pelle naar de merchandise, waar hij een plekje heeft gekregen om ook zijn muziek en merchandise te verkopen. Tot zijn verbazing komen er veel mensen op af. Omdat het tijdens zijn optreden wat rumoerig was, had hij niet het idee dat zijn liedjes goed overkwamen bij het publiek. Maar bij het zien van al die mensen, vormt er een brede glimlach op het gezicht van Pelle.
Er stappen twee meiden met krullend donkerblond haar op Pelle af, de een langer dan de ander. De langere van de twee zegt dat ze hier met de hele familie zijn en dat hun negenjarige boertje Mees helemaal fan is geworden van Astronaut. Pelle pakt een CD en een pen om deze voor het jongetje te signeren. Dan komt ook het jongetje zelf en de rest van de familie naar Pelle en de zusjes toe om met z’n allen op de foto te gaan.
Ook komt er een jonge vrouw met donker haar naar hem toe en zegt dat ze hem kent én dat ze via een datingapp (die ook kijkt naar muzieksmaak) 95% match had met iemand omdat ze beide naar Astronaut luisteren. Pelle verkoopt die avond veel platen, wat deze vervelende dag toch goed afsluit.
Reflecteren en evalueren
Dan is de avond echt afgelopen en moet de band beginnen aan het opruimen. Gelukkig hebben ze niet veel meegenomen en duurt het niet heel lang voordat ze weer met z’n allen in de auto zitten. Nu gaan ze alleen niet terug naar Amsterdam, maar is er geregeld dat ze kunnen overnachten bij de ouders van Pelle in Zutphen. De navigatie gaat aan, de sleutel wordt omgedraaid en met veel gebrul start de auto. De muur van Luxor wordt verlicht door de felle koplampen van de auto terwijl Bram de auto weer de weg op stuurt.
Na ruim drie kwartier zijn ze aangekomen bij de ouders van Pelle, waar de borrelplank al klaar staat. Ze nemen plaats en genieten van de borrelplank en het drinken. Alleen Bram ontbreekt omdat hij de volgende dag ergens anders wordt verwacht. Het is gezellig in het ouderlijk huis. Al snel gaat de helft naar bed en blijven er nog drie over. Pelle, Gijs en Kilian beginnen te discussiëren over het optreden van die avond. Het was muzikaal geen slecht optreden, maar de publieksinteractie moet beter was de gezamenlijke mening. Opeens benadrukt Pelle dat ze eigenlijk het publiek niet hebben aangesproken en dat dat misschien wel de oplossing kan zijn om meteen een band met het publiek te creëren. De mannen beginnen direct met het verschuiven van liedjes in de setlist. Niet alleen de introductie ontbreekt, maar dat ook de energie halverwege inzakte mag niet opnieuw gebeuren.
