Vorige week vrijdag bracht Bon Iver zijn vijfde studio album uit. Volgens hemzelf zijn meest persoonlijke album sinds zijn debuutalbum For Emma, Forever Ago. Hij heeft eindelijk weer door dat hij muziek maakt voor zijn eigen gemoedstoestand, wat resulteert in een verbluffend album met uitzonderlijke features.

Sinds 2009 is Bon Iver al een van de grote namen in de destijds opkomende alternatieve indie folk-scene. Toch als ik met mensen over Bon Iver begin en vertel wat zijn grootste hit is (Skinny Love), hoor ik vrijwel altijd: ‘Dat is toch van Birdy?’ In 2011 coverde de Vlaamse zangeres Birdy, Bon Iver’s Skinny Love. Hiermee stond ze 27 weken in de top40 en werd ook de naam van Bon Iver ietwat bekender. Maat nog steeds is zijn naam ondergesneeuwd en wordt hij weinig gedraaid op Nederlandse radiostations. En dat is zonde. Heel zonde.

De frontman van Bon Iver, Justin Vernon, zegt in interviews de laatste jaren erg vermoeid te zijn geraakt van het vele toeren. De pandemie was voor hem een periode om zijn muziek te reorganiseren en na te denken voor wie hij nou eigenlijk muziek maakt. Zijn nieuwe album is, net als zijn debuutalbum, een geluid van verwerking.

Voor zijn debuutalbum For Emma, Forever Ago sloot hij zichzelf op in het jagershutje van zijn vader, midden in de bossen van Wisconsin. Met als resultaat: het eerste album van Bon Iver, een geluid van verwerking metRe:stacks als slotnummer vol hoop. In het eerste gedeelte van zijn nieuwe werk, de EP SABLE waar het album mee begint, gaat hij terug naar het jagershutje. Deze plek is voor de frontman Justin Vernon een terugkomend fenomeen in zijn leven. Hier verwerkte hij zijn sombere gedachtes met een succesvol debuutalbum als resultaat.

De SABLE EP deelt dezelfde sfeer als het debuutalbum van Vernon. De eerste twee songs voelen aan als een regenachtige herfstdag, maar met het nummer AWARD SEASON breekt toch de zon nog even door. Na AWARD SEASON begint fABLE, de rest van het album. Hier worden we bij het eerste nummer al gelijk in een vrolijkere stemming gebracht. Met een grote ontknoping halverwege het nummer Short Story laat Bon Iver weten dat het beter gaat en er hoop is.

De sound van fABLE is goed op elkaar afgestemd. Elk nummer is uniek, maar samen brengen ze een coherent geluid. Voor Bon Iver’s principes zijn de nummers lekker up-tempo. Vernon laat zien dat hij niet alleen zielige muziek kan maken, maar ook mensen kan verblijden met zijn unieke sounds en creatieve perspectief op muziek als kunstvorm.

Waar hij bij zijn vorige albums redelijk experimenteel was, horen we nu een Bon Iver terug die meer gebruik maakt van traditionele instrumenten en metaforen in zijn teksten achter zich laat. Zo klinkt zijn muziek een stuk toegankelijker en begint het bijna op pop te lijken. Op deze manier lijkt Vernon ervoor te kiezen iets meer de commerciële kant op te gaan. Hij heeft immers kunnen zien hoe goed zijn samenwerkingen met Taylor Swift het doen op Spotify; exile afkomstig van Swift’s album folkore, is momenteel zijn meest gestreamde nummer op de streamingsdienst. Met bijna 900 miljoen streams, laat hij een geheel nieuw publiek kennis maken met enkel zijn stem. Exile komt namelijk lang niet in de buurt van Bon Iver’s eigen repertoire.

De unieke sound combineert hij met die van andere artiesten. De features op From zijn namelijk niet misselijk. Gitarist Mk.Gee neemt de gitaarpartijen op zich en niemand minder dan Jacob Collier heeft de achtergrondzang ingevuld. De samenwerkingen toont de kansen die Bon Iver biedt aan jong talent. Verder werkt hij samen met Dijon, een zanger die in 2022 nog in het voorprogramma stond van Bon Iver.

Het laatste nummer met vocals is There’s A Rythmn, wat mij betreft het lekkerste nummer op het album. De speelse sound van de Fender Rhodes, de slide gitaar en de strijkers laten het als een moderne alternatieve motown klinken. Een ideaal nummer om een lang stuk op te gaan wandelen. Opnieuw is het nummer een hoopvolle afsluiter. ‘Er is altijd een nieuwe kans, ik ben er vaker geweest’, herhaalt Vernon in zijn teksten. Hij ziet zichzelf weer zitten in het jachthuisje, eenzaam met een oude gitaar. In There’s A Rythmn herinnert hij zichzelf dat hij sterker is dan zijn gedachtes en levensgebeurtenissen.

Dit thema sluit prachtig aan bij de gedachte achter de cover. Het zwarte vierkant staat voor duisternis, een referentie naar de heraldische kleur sabel, dat wordt gebruikt in de wapenkunde. Sabel staat voor gevaar en kracht. De zalmkleur die erom heen hangt staat volgens Vernon voor verlichting en bij jezelf blijven. Het een versterkt het ander niet, maar maakt samen een balans op.

Bon Iver laat een veel vrolijkere kant van zich zien, dan dat we van hem gewend zijn. Om in Bon Iver’s wereld te stappen, is dit een goed begin. De muziek staat echt als een huis en kan als een kunstvorm op zichzelf worden gezien. SABLE, fABLE is zeker het luisteren waard.