Op sociale media circuleert de claim dat mensen die regelmatig water uit plastic wegwerpflesjes drinken 90.000 microplasticdeeltjes meer binnenkrijgen dan mensen die uitsluitend kraanwater drinken. Het getal wordt vaak gepresenteerd als een harde, wetenschappelijke waarheid. Maar hoewel het cijfer indrukwekkend klinkt, is het niet gebaseerd op directe metingen. Het gaat om een ruime schatting, gebaseerd op verschillende onderzoeken met uiteenlopende methoden. Daarom valt deze precieze bewering niet te beschouwen als een bewezen feit.

Virale X-post met deze claim.

Claim: Mensen die vooral water uit plastic flesjes drinken krijgen 90.000 meer deeltjes microplastic binnen dan mensen die uitsluitend kraanwater drinken.

Oordeel: Onvoldoende onderbouwd. 

Oorsprong van de claim

De bewering vindt zijn oorsprong in een reviewstudie van Concordia University, die in september 2025 wereldwijde media-aandacht kreeg. In het bijbehorende persbericht presenteren promovenda Sarah Sajedi en collega’s hun analyse van meer dan 140 wetenschappelijke artikelen over de aanwezigheid van micro- en nanoplastics in drinkwater. In die verzamelde literatuur troffen zij aanwijzingen dat water uit wegwerpflesjes doorgaans meer microplastics bevat dan kraanwater. Volgens het onderzoek krijgen mensen gemiddeld tussen 39.000 en 52.000 deeltjes microplastic binnen. Op basis van de data uit de bestudeerde onderzoeken schatten de auteurs dat het drinken van fleswater kan zorgen voor een aanvullende inname van ongeveer 90.000 deeltjes per jaar.

Het onderzoek gaat specifiek over single-use flesjes; de goedkope, dunne plastic flessen die bedoeld zijn om één keer te gebruiken. Hervulbare flessen, zoals hardere flessen van polycarbonaat, vallen dus buiten deze schatting.

De onderzoekers benadrukken ook zelf dat zij geen eigen metingen hebben verricht. Het getal van 90.000 is het resultaat van een herberekening van uiteenlopende studies, die elk andere methoden hanteren en andere soorten microplastics tellen.

Hoe worden microplastics onderzocht?

Microplastics in water meten is technisch uitdagend. Hoogleraar en onderzoeker Wiebe de Vos legt uit dat er momenteel geen gestandaardiseerde, betrouwbare en laagdrempelige meetmethode bestaat. Dat is een fundamenteel probleem: ‘Op dit moment is er geen goede en makkelijke meetmethode beschikbaar om de concentraties microplastics in water op grote schaal te meten. Dat maakt dit soort schattingen minder betrouwbaar.’

De gangbare methode voor het vinden van de hoeveelheid individuele deeltjes bestaat uit het filtreren van water en het handmatig tellen van de achtergebleven deeltjes onder de microscoop, of het tellen via infrarood imaging. Dat proces is erg tijdrovend en dus niet grootschalig inzetbaar. Daarnaast is het bovendien gevoelig voor interpretatieverschillen. Eén onderzoek kan microplastics definiëren als deeltjes groter dan 10 micrometer, terwijl een ander ook veel kleinere nanoplastics meerekent. Dat kan leiden tot schattingen die tientallen tot honderden keren van elkaar afwijken. De Vos benadrukt dan dus ook dat precieze aantallen voorzichtig geïnterpreteerd moeten worden: ‘Hoewel ik het gevoel heb dat het brede verhaal betrouwbaar is, lijken de exacte getallen mij lastig in te schatten.’ 

Waarom wegwerpflesjes microplastics kunnen afgeven

Hoewel dat het exacte getal van 90.000 deeltjes dus niet concreet is, vindt de Vos het wel logisch dat wegwerpflesjes veel microplastics afgeven. ‘Single-use flesjes worden zo goedkoop mogelijk geproduceerd en hebben veel te verduren, van productie tot opslag tot transport,’ zegt hij. Flesjes kunnen dus slijten of microdeeltjes afgeven, zeker als ze in warme omstandigheden worden bewaard of wanneer ze worden ingedrukt of vervormd. 

Conclusie

De claim dat mensen die vooral water uit plastic wegwerpflesjes drinken 90.000 microplasticdeeltjes meer per jaar binnenkrijgen dan mensen die uitsluitend kraanwater drinken is onvoldoende onderbouwd. Het getal is een schatting op basis van zeer uiteenlopende onderzoeken met verschillende meetmethoden.

Wat wel aannemelijk is: fleswater bevat hoogstwaarschijnlijk gemiddeld meer microplastics dan kraanwater, en wie veel fleswater drinkt, krijgt daardoor waarschijnlijk ook meer deeltjes binnen. Maar de exacte omvang van dat verschil is momenteel onzeker en met de huidige meetmethoden niet nauwkeurig vast te stellen.