Terwijl Suriname op 25 november feestviert, blijft het niet alleen bij vlaggen, muziek en nationale trots. De media werpt opnieuw blik op belangrijk economisch nieuws. Grote nieuwe bauxietreserves die wellicht het land kunnen versterken. maar leggen tegelijkertijd de nadruk op duurzaamheid en maatschappelijke impact. 

Suriname staat na jaren van stilstand opnieuw voor belangrijke beslissingen over de toekomst van zijn bauxietsector. Terwijl de regering gesprekken hervat met internationale bedrijven, groeit ook de aandacht voor duurzame restauratie van gebieden die door decennialange mijnbouw zijn aangetast. In het Financieel Jaarplan 2026 wordt voor het eerst uitgebreid verwezen naar een “revegetatie-index”, een maat voor hoeveel voormalig mijngebied jaarlijks hersteld wordt. Dit toont dat het milieubeleid zich langzaam verschuift van schadebeperking naar actief herstel.

De uitdagingen zijn groot. Veel gebieden in onder andere Moengo, Onverdacht en Paranam kampen met ontbossing en verslechterde  bodemstructuren. Voor lokale gemeenschappen betekent dit verlies van landbouwgrond, biodiversiteit en leef kwaliteit. Diverse milieuactivisten, inheemse leiders en ngo’s zoals Tropenbos pleiten ervoor dat nieuwe bauxietovereenkomsten duidelijke voorwaarden bevatten voor landschapsherstel en sociale compensatie.

In november 2025 werd bekend dat de Surinaamse regering opnieuw onderhandelt met het Chinese bedrijf Chinalco. Volgens Starnieuws wil de regering meer voordelen voor het land, waaronder strengere milieuafspraken en investeringen in herstelprojecten. Deze ontwikkeling biedt kansen om internationale expertise te koppelen aan Surinaamse ecologische noden. Herbebossing, bodemsanering en monitoringprogramma’s kunnen hierbij centraal staan.

Vicepresident Gregory Rusland stelde eerder dat bauxiet niet alleen gewonnen moet worden, maar ook in Suriname verwerkt moet worden tot halffabricaten. Dit zou niet alleen meer economische waarde genereren, maar ook extra middelen vrijmaken voor duurzaam beheer van mijngebieden. Door de inkomstenstroom te verbreden, ontstaat ruimte om te investeren in landschapsherstel en wetenschappelijke begeleiding.

Duurzame restauratie vraagt echter meer dan financiële investeringen. Het vergt samenwerking tussen overheid, bedrijven, universiteiten en lokale gemeenschappen. Als Suriname erin slaagt om economische herstart te koppelen aan ecologisch herstel, kan het een voorbeeld worden voor verantwoorde mijnbouw in de regio. De komende jaren bepalen of deze visie werkelijkheid wordt.

Meer weten over wederkeer van de bauxiet sector in Suriname? Bekijk hier een explainer samen met Herman Alendy.