JA21 en SGP willen een landelijk verbod op versterkte gebedsoproepen vanuit moskeeën. Volgens hen is het tijd om grenzen te stellen aan religieuze geluiden in de openbare ruimte. Dat voorstel roept vragen op, want in de huidige wet vallen zowel kerkklokken als gebedsoproepen onder hetzelfde juridische kader: beide zijn religieuze geluiden die in de publieke ruimte klinken.
‘De openbare ruimte moet van iedereen zijn, ongeacht geloof of achtergrond,’ stelt politieke partij JA21. Volgens hen is er een fundamenteel verschil tussen het luiden van kerkklokken en de gebedsoproep van een moskee. “Een klokgelui is een neutrale klank, zonder inhoudelijke boodschap. De adzan is dat niet: het is een gesproken religieuze uitspraak in het Arabisch, zoals ‘er is geen god dan Allah’. Aldus Dennis van ’t Wel, Persvoorlichter van Joost Eerdmans.
De partij vindt dat zulke inhoudelijke geloofsboodschappen, zeker als ze via luidsprekers de wijk in klinken, te dominant aanwezig zijn in de publieke ruimte. ’Omdat het hier om een gesproken en inhoudelijke boodschap gaat, vinden wij dat dit een onevenredig dominant beslag legt op de openbare ruimte. Als een dominee via luidsprekers vanaf de kerktoren Bijbelteksten zou voorlezen, zou ook dat wat ons betreft niet wenselijk zijn.’ JA21 benadrukt dat het voorstel geen bredere gevolgen hoeft te hebben voor andere religieuze uitingen. ‘We voegen specifiek het woord ‘onversterkt’ toe aan de wet. Demonstraties of religieuze bijeenkomsten vallen hier niet onder.’
Het oproepen tot gebed is geregeld in de Wet openbare manifestaties die in de jaren 80 werd ingevoerd. Daarin staat dat ‘klokgelui ter gelegenheid van godsdienstige en levensbeschouwelijke plechtigheden en lijkplechtigheden, en ook oproepen tot het belijden van godsdienst of levensovertuiging, zijn toegestaan’. In de grondwet staat dat iedereen in Nederland vrij is om zijn godsdienst of levensovertuiging te belijden.
Het lijkt er echter op dat het de partijen hier niet echt gaat om geluidsoverlast, maar om culturele herkenning, men soort zich niet aan volume, maar aan taal en associatie ziet Leon van den Broeke, hoogleraar Rechtstheologie en kerkrecht.
