In 1826 stierf de bever uit in Nederland maar in 1988 werd het dier opnieuw geïntroduceerd. Inmiddels komen deze bouwmeesters voor in verschillende delen van ons land. De bevers doen veel goeds voor het water maar brengen ook overlast met zich mee, in het bijzonder voor onze dijken. Het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat (IenW) werkt daarom aan een nationaal Beverprotocol.
Het probleem wordt beschreven in een rapport van de Zoogdiervereniging. Als gevolg van graafschade aan dijken en kades kan het achterland met landbouwgebieden, bebouwing en infrastructuur overstromen. Onder andere Waterschap Rivierenland geeft aan zulke schade al te hebben gezien. Zij hebben een beverpatrouille ingesteld om graafschade aan dijken tijdens hoogwater te constateren, maar verwachten alsnog dat er in de toekomst meer van deze problemen zullen ontstaan.
Negen van de 21 waterschappen in Nederland hebben een eigen beverprotocol. Toch zeggen 18 waterschappen behoefte te hebben aan het samenbrengen en delen van informatie. Acht waterschappen geven aan niet te beschikken over voldoende middelen om problemen met bevers op te lossen. Daarom heeft het Ministerie van IenW een nationaal Beverprotocol in het leven geroepen. Dit protocol moet gaan zorgen voor meer duidelijkheid voor onder andere de waterschappen en de Rijkswaterstaat.
In onderstaande audioreportage hoor je Hennie Roorda. Zij is werkzaam als strategisch adviseur waterveiligheid en zeespiegelstijging bij het Ministerie van IenW en was tot 2022 bestuurder bij Waterschap Rivierenland.
