MAARSSEN – Waar anderen zomaar voorbijlopen, ziet fotografe Anneke Van Leersum juist de schoonheid in kleine details: een druppel op een blad, het licht tussen takken of een schaduw op de muur. Met haar camera legt ze de wereld op een bijzondere manier vast. Onlangs exposeerde ze haar werk in het buurthuis in Maarssen, waar buurtbewoners konden kennismaken met haar blik op de natuur en het alledaagse leven.
Van kiekjes naar exposities
‘Ik was iemand die kiekjes maakte, zoals veel mensen op vakantie. Op een gegeven moment merkte ik dat ik dat prettig vond, omdat je anders gaat kijken. En ook door opmerkingen van anderen ben ik ermee doorgegaan.
Toen kwam het digitale tijdperk. Ik ben ook nog van het analoge tijdperk, maar digitaal vond ik meteen geweldig, omdat je in no time ontzettend veel foto’s kunt maken. Via een kunstenares die stopte met haar galerie in Utrecht mocht ik daar exposeren. Dat was mijn eerste expositie en dat vond ik ontzettend leuk.’
Vertrouwen en rust
‘Ik heb er veel in geïnvesteerd, in afdrukken, materialen en formaten. Soms schrijf ik zelf instanties aan, soms hoor je niks, soms kan het gewoon. Commercieel ben ik niet echt, maar ik heb weleens wat verkocht. Toch is dat niet mijn doel.
Mijn man Wim was destijds echt de motor erachter. Hij geloofde in me en daardoor kreeg ik vertrouwen om door te gaan. Wat ik nog steeds prettig vind, is dat je door de lens de wereld inkadert. Even is er niks anders dan wat je ziet. Dat vind ik heel rustgevend.’
Inspiratie in de natuur
‘De natuur is mijn grootste inspiratiebron. Als ik de tuin inloop, zie ik van alles. Soms moet je letterlijk op je knieën om een paddenstoel te fotograferen. Oktober is mijn favoriete maand, het licht is dan prachtig.
Als ik buiten loop zonder camera, word ik soms onrustig, omdat ik dan niet kan vastleggen wat ik zie. Inspiratie komt echt uit de natuur, dat maakt me rustig.
Ik heb mapjes vol met druppels, bos, water en kleuren. Weerspiegelingen vind ik ook prachtig, van een boom in het water tot iets abstracts. En het mooiste vind ik dat iedereen er iets anders in ziet.
Er is daarentegen niet één specifiek moment dat mijn kunst heeft gevormd. Het is meer dat ik langzaam oog kreeg voor gewone dingen. Een vergiet, een schaduw, druppels op een pan, dat kan allemaal fotomateriaal zijn. Je hoeft het alleen maar te zien. Er gaan werelden voor je open.’
Over kunst en kleur
‘Ik hoef niet naar de Himalaya om interessante foto’s te maken. Ik ga helemaal los in het bos, haha. Daarom ga ik graag naar het fotomuseum in Hilversum, waar de collectie vaak wisselt. Dan let ik op compositie en kleur, waarom vind ik iets goed of niet goed.
Mijn smaak is breed, van oude meesters tot Dali, abstract en surrealistisch. Ik hou niet van te liefelijke kunst. Na het overlijden van mijn partner merk ik dat ik behoefte heb aan sterke kleuren, dat doet iets met me.’
Het moment vastleggen
‘Ik werk niet met vaste ideeën. Vaak ontstaat het vanzelf. Ik ben meestal vroeg wakker en zodra het licht wordt, ga ik met mijn camera de tuin in. Mist, weilanden, zon, kleur, ik leg het vast.
Het gaat om het moment, want na tien minuten kan het totaal anders zijn. Ik wil dat bewaren en delen. Daarom gebruik ik geen Photoshop, maar een eenvoudig programma om contrast of uitsnede aan te passen. Ik heb een hekel aan lang achter de computer zitten.’
Kleine projecten en eigen pad
‘Ik maak ook collages, meestal op kleur. Soms doe ik mee aan projecten, dat geeft wat structuur. Laatst deed ik mee aan een expositie in Fort Maarsveen: Kunst in pocketformaat. Dan mogen werken maximaal 13 bij 18 centimeter zijn, dat vond ik erg leuk.
Eerst vond ik groot het mooist, nu juist klein. En ik doe alles graag zelf. Fotograferen is iets waar je niemand voor nodig hebt. Ik ben geen teamplayer, dus dit past goed bij me. Ik doe gewoon mijn eigen ding.’
Luister hier naar de audio reportage van Jessi van Andel over waarom Maarssen is gekozen als uitgangspunt voor haar tentoonstelling.
