LOENEN AAN DE VECHT – Op de boerderij van de familie Van Lindenberg in Loenen aan de Vecht werd een kerstfair georganiseerd door de leden van de Hervormde gemeente. De opbrengst is bestemd voor de voedselbank ‘Hoop voor Morgen’ in Amsterdam-Zuidoost. De fair vond plaats op 12 oktober. Door tweedehands kerstspullen te kopen, konden de bezoekers bijdragen aan de opbrengst. Willemiek Kettenis, medeorganisator van de kerstfair, vertelt over de fair en het doel van de opbrengst.
Kunt u uitleggen wat de leden van de Hervormde gemeente precies doen en welke rol jullie spelen voor de voedselbank ‘Hoop voor Morgen’ in Amsterdam?
‘Wij kwamen ooit in contact met voedselbank ‘hoop voor morgen’ in Amsterdam door een gemeentelid die veel betrokken was bij de voedselbank en veel voor deze mensen deed. Toen zeiden we: ja, het is toch eigenlijk wel heel leuk als wij wat voor de voedselbank gaan betekenen. Toen zijn we begonnen met een plantenmarkt, met planten voor het voorjaar. Dat doen we op de dag voor Moederdag en dat doen we dus ook al meer dan 15 jaar. Nou ja, van de een kwam het ander en toen kwam de kerstmarkt. Toen zeiden we: nou, we gaan er om het jaar een kerstmarkt bij doen.’
Hoe is het idee voor de kerstfair op de boerderij ontstaan?
‘Op gegeven moment ga je een beetje zitten brainstormen en denk je: oh, kerst is ook wel leuk, weet je wel. Toen zeiden we: nou, als we nu tweedehands kerstspullen vragen, dan kunnen we die gaan verkopen. En van die tweedehands kerstspullen kunnen we dan wel kijken of we daar nog wat van kunnen maken. Nou ja, er zijn hier in het dorp best wel wat hoveniers die allemaal meedenken. Die bewaren allemaal groen voor ons en dat groen gebruiken we weer voor de kerstspullen. Alle kerstballen en meukjes en dingen die we krijgen, die zoeken we allemaal uit. Dan gaan we eerst allemaal kerststukken maken, die we ook kunnen verkopen.’
Wat zijn de grootste voorbereidingen die komen kijken bij het organiseren van de kerstfair?
‘Het voordeel is dat wij dit al jaren met dezelfde club vrouwen doen en dat iedereen wel een beetje weet wat zij moet doen. De een zorgt altijd voor alle cateringzaken, een ander zorgt dat de juiste mensen er zijn en dat de juiste dingen worden aangeschaft. Iedereen heeft zo zijn eigen taak, dus we hoeven geen lange vergaderingen meer te houden. We vergaderen nog drie of vier keer per jaar, hooguit, en dan hebben we het allemaal weer op de rit. Dat maakt het wel heel fijn.’
Is dit de eerste keer dat jullie een kerstfair organiseren, of is er al traditie opgebouwd en wordt het steeds groter?
‘Ik denk dat dit de vijftiende keer is. Het is een traditie en mensen weten ons echt te vinden in het dorp. De kerstmarkt doen we in principe om het jaar, omdat het zo’n grote organisatie is. De plantenmarkt doen we ieder jaar. Van beide is de opbrengst voor de voedselbank.’
Wordt de opbrengst gebruikt voor voedselinkoop, administratieve kosten of specifieke projecten?
‘Het is een beetje waar zij het voor nodig hebben. De ene keer zitten ze vreselijk hoog in geldnood en dan zijn ze dolblij, omdat ze weer wat kunnen aanschaffen. Ze hebben ook wel eens meegemaakt dat alle vriezers of alle koelkasten kapot gingen. Nou, je weet het: dan moeten er weer nieuwe komen.’
Is er iets dat dit jaar anders of vernieuwd is ten opzichte van vorig jaar?
‘We proberen ieder jaar weer iets anders te bedenken om het weer een beetje leuk te maken. We hebben dit jaar voor het eerst iets nieuws gedaan. We waren een paar weken geleden op een marktje en daar zagen we een boom met allemaal zakjes eraan, met een nummertje erin. Dat nummertje was gekoppeld aan een cadeautje en dat hebben wij nu ook gedaan. Die boom was binnen anderhalf uur leeg, want het was zo verschrikkelijk leuk. Dus ik zei al: de volgende keer gaan we het iets meer optuigen. Nou ja, dat soort dingen: we proberen echt iedere keer weer wat nieuws te bedenken.’
Merkt u dat de bezoekers van de fair meer geïnteresseerd raken in het werk van de voedselbank door dit doel?
‘Wat we een beetje merken, is dat mensen inmiddels gewoon weten dat het voor de voedselbank is. Als ze binnenkomen, zeggen ze: oh, het is voor een goed doel. Dan moeten ze bijvoorbeeld 12,50 euro betalen en zeggen ze: nou, maak er maar 15 van hoor, want het is voor een goed doel. Mensen zijn ook zo betrokken: ‘Oh, is dit voor de voedselbank?’ Feitelijk hebben wij ook het gevoel dat we dat doel moeten vasthouden, want het leeft bij de mensen.’
