Stichtse Vecht

Selecteer Pagina

Vrijheid van meningsuiting betekent niet altijd dat het makkelijk is: ‘Je uit minder snel je mening als je het gevoel hebt dat de rest het daar niet mee eens is.’

Vrijheid van meningsuiting betekent niet altijd dat het makkelijk is: ‘Je uit minder snel je mening als je het gevoel hebt dat de rest het daar niet mee eens is.’

LOENEN AAN DE VECHT- Yeliz Demir een 21 jarige taal en letterkunde student en inwoner in Loenen aan de Vecht, heeft een sterke mening die ze niet altijd deelt met haar dorp genoten. Nu het weer bijna 7 oktober is, wat twee jaar van de escalatie van de situatie tussen Palestina en Israël betekend, merkt zij dat ze haar stem wilt laten horen, maar dat haar omgeving daar soms invloed op heeft.

Yeliz, je woont in de Stichtse Vecht, Loenen aan de Vecht om precies te zijn, hoe bevalt dat?

‘Ik woon er al heel mijn leven dus ik ken eigenlijk niks anders, maar ik ben er niet de grootste fan van als ik eerlijk mag zijn. Mensen zijn er wat conservatief, zo merk ik bijvoorbeeld als vrouw met een Nederlandse moeder en een Turkse vader, dat mensen daar verschillende meningen over hadden. Ik heb wel eens te maken gehad met racisme en ik merk ook dat hun meningen over andere onderwerpen verschillen van die van mij.’

Wordt er aandacht besteed aan het conflict tussen Palestina en Israël in Loenen aan de Vecht?

‘Voor mij verbazingwekkend genoeg wel, zoals ik eerder zei is Loenen soms nog erg conservatief, wij hebben dan ook 5 kerken in het dorp. De kerk die het meest centraal staat in het dorp, heeft vanaf het begin al posters hangen met bijvoorbeeld het watermeloen symbool en de duif van de vrede en sinds een paar maanden terug hing er ook een groot doek met een gedicht over Palestina op. Dat zou ik daarentegen wel het enige noemen wat ik erover zie in het dorp.

Vind jij het belangrijk dat hier aandacht aan wordt besteed?

‘Ja, dat vind ik zeker, ik ben eigenlijk al geëngageerd met het onderwerp sinds 7 oktober 2023. Ik vind het al een belangrijk onderwerp sinds het begin en ik heb mij er ook zeker in verdiept. Zo heb ik dit jaar bijvoorbeeld ook mijn scriptie geschreven over nostalgie naar huis, focussend op Palestina, waarvoor ik me goed heb ingelezen. Ik vind het dan ook belangrijk om er aandacht aan te besteden want het raakt mensenlevens en tast mensenrechten elke dag aan en zo blijf je je bewust van het onrecht.’

Je zegt dat je het belangrijk vind dat er aandacht aan wordt besteed, doe je dit zelf ook? En hoe doe je dat?

‘Ja, dat probeer ik in ieder geval wel zo veel mogelijk te doen. Zo heb ik me aan het begin vooral ingelezen en heb ik het via mijn sociale media aan de kaart gebracht door veel informatie erover te plaatsen op bijvoorbeeld mijn Instagram story. Ook heb ik veel petities getekend van organisaties als Oxfam en Unicef, waar ik ook aan doneer en waar ik post van krijg wat me op de hoogte houd. Ik heb zelf ook een protest bijgewoond en ik hou me er wel dagelijks mee bezig.’

Heeft het dorp en de gemeente waarin je woont invloed op jou activisme?

‘Jazeker, door de ons kent ons cultuur en doordat ik me door mijn twee achtergronden niet altijd helemaal hetzelfde heb gevoeld als de meeste mensen en leeftijdsgenoten in mijn dorp, merk ik dat ik mij sneller op een negatieve manier bekeken voel. De ons kent ons cultuur oefent best wat druk uit door je het gevoel te geven dat je constant gezien wordt. Mensen staan dan ook dichterbij je waardoor ze makkelijker een oordeel geven in wat je doet. Of dit nou is via sociale media of op straat, je uit dus wel minder snel je mening als je het gevoel hebt dat de rest het daar niet mee eens is, want dan wordt jij gezien als ‘die gekke met die sterke mening’.’

Hoe reageren jouw vrienden in en buiten het dorp op jou activisme?

‘Ik heb er paar vrienden en kennissen buiten het dorp waarmee ik het regelmatig heb over bijvoorbeeld de genocide in Palestina die het daar over met mij eens zijn, maar ik heb ook wel eens vrienden gehad die het niet met mij eens waren en daar wat heviger op reageerde. Dat waren dan ook de wat meer conservatievere vrienden uit het dorp. Door die reacties praat ik er nu dan ook niet meer over met hun. Ik vind dit ook een goed voorbeeld van, dat als iemand ergens zo heftig op reageert ervoor kan zorgen dat je er gewoon over op houd.’

Luister hier naar de audioreportage van verslaggeven Zack, over de rode lijn demonstratie. Hij sprak met twee leden van Amnesty Stichtse Vecht. Ook sprak hij met Esther Ouwehand (PVDD) over het doel van de demonstratie. 

 

 

 

Over de auteur

Dilan Demir

Mijn naam is Dilan Demir, ik ben student aan de hogeschool voor journalistiek in Utrecht. Komende weken ga nieuws maken in de gemeente Stichtse Vecht, waar ik ook woon. In mijn tijd hier wil ik graag mensen informeren over de actuele gebeurtenissen in deze regio. Voor de rest vind ik het altijd erg leuk om persoonlijke verhalen van mensen aan te horen en hier wat over te schrijven. Zo zou ik graag een impact willen maken, hoe klein die schaal dan ook mag zijn.