MAARSSEN – In het dorpshuis in Maarssen wordt zoals elke vrijdagmiddag geklaverjast, gebiljart of getekend. Ook op Nationale Ouderendag, woensdag 3 oktober, is dat niet anders. Vaste vrijwilliger op vrijdagmiddag is de 77-jarige Lies den Ouden uit Breukelenveen. Ze werkt al jaren met plezier bij het dorpshuis en bij woonzorgcentrum Maria Dommer en vertelt hoe waardevol dit werk voor haar is.

Waarom bent u vrijwilliger geworden bij het dorpshuis?

‘Ik ben al mijn hele leven vrijwilliger geweest. In Tienhoven heb ik 25 jaar in het bestuur van het dorpshuis gezeten. Ik ga nu verhuizen naar Maarssen, dus zocht ik daar nog wat voor erbij. Ik ben hier ook vrijwilliger bij Maria Dommer, maar wilde graag nog iets extra’s doen. Dat ik een cateringdiploma heb, komt dan goed van pas bij het werk in het dorpshuis.’

Hoe lang doet u dit werk al, en wat houdt het precies in?

‘Ik werk nu ongeveer vijf jaar bij Maria Dommer en twee jaar bij het dorpshuis in Maarssen. Meestal kom ik er met de auto of scooter vanuit Breukelenveen. In het dorpshuis help ik achter de bar, schenk ik koffie in en maak ik een praatje met de bezoekers. Bij Maria Dommer is het iets anders: daar gaat het vooral om dagbesteding en hulp voor ouderen die wat extra ondersteuning nodig hebben.’

Wat merkt u bij de ouderen die hier komen?

‘Mensen zoeken vooral verbinding. Ze komen graag bij elkaar, eten samen en spelen spelletjes zoals biljart of klaverjassen. Ook zijn er teken- en schilderclubjes. Dat sociale contact is belangrijk voor de ouderen; sommige kennen elkaar van vroeger en vinden het fijn om elkaar weer te zien. Je merkt dat het dorpshuis echt een plek is waar vaak mensen boven de zestig elkaar kunnen ontmoeten. Dat maakt het waardevol.’

Zijn er bijzondere momenten die u zijn bijgebleven?

‘Niet echt één specifiek moment, maar het zijn vooral de kleine dingen. De gezelligheid, een praatje met iemand die je al jaren kent, of iemand die blij is dat je er bent. Dat maakt het mooi. Bij Maria Dommer werk ik al ongeveer vijf jaar. Daar komen mensen vaak omdat hun partner thuis even ontlast moet worden van de zorg. Het is dan fijn om te zien dat ze na een dag vol activiteiten weer tevreden naar huis gaan.’

Wat vindt u het moeilijkste aan het vrijwilligerswerk?

‘Bij Maria Dommer is het soms lastig om te zien dat mensen wel willen, maar niet meer kunnen. Sommigen hebben fysieke of mentale problemen, en dat kan confronterend zijn. Bij het dorpshuis is dat anders; daar komen mensen uit zichzelf, die nog goed ter been zijn en vooral voor de gezelligheid komen. Bij Maria Dommer is het vaker uit noodzaak. Sommige mensen willen eigenlijk niet weg van huis, maar het is beter voor hun partner als zij even wat rust krijgen.’

Zijn er dingen die u anders zou willen zien in het dorpshuis?

‘Nee, daar werk ik nog te kort voor. Ik heb het erg naar mijn zin. De mensen zijn vriendelijk en de sfeer is goed. Ik werk er graag achter de bar en geniet van de gezelligheid.’

Wat hoopt u dat het dorpshuis in de toekomst blijft betekenen voor ouderen?

‘Ik hoop dat het dorpshuis altijd een plek blijft waar ouderen elkaar kunnen ontmoeten. Samen eten, spelletjes doen, tekenen, schilderen en biljarten zijn allemaal activiteiten die mensen samenbrengen. Het is belangrijk dat dit soort plekken blijven bestaan, zodat ouderen actief blijven en niet vereenzamen.’

Welke boodschap zou u willen meegeven aan mensen die overwegen om vrijwilliger te worden?

‘Gewoon doen. Het geeft veel voldoening en een goed gevoel dat je iets kunt doen voor anderen. Je doet iets goeds voor de maatschappij en mensen waarderen dat enorm. Je merkt dat ze genieten van de aandacht, en dat doet jou ook goed.’

Danielle Reyes Urbano sprak tijdens Nationale Ouderendag met bezoekers die in het dorpshuis samen aan het tekenen waren.