Het aantal moties in de Tweede Kamer blijft al jaren stijgen. Waar het parlement ooit honderden moties per jaar behandelde, zijn dat er nu duizenden. Dat roept de vraag op: moet er een grens komen aan hoeveel moties een Kamerlid mag indienen?

Volgens arbeidsrecht student Reinier van der Horst, die onderzoek deed naar het gebruik van moties, zou zo’n limiet, mits goed doordacht, een goed idee kunnen zijn. “Het indienen van moties is steeds vaker een manier om zichtbaar te zijn”, zegt hij. “Ze worden gedeeld op sociale media als bewijs van politieke daadkracht, ook als er inhoudelijk weinig verandert.” Van der Horst zag tijdens zijn onderzoek dat veel moties worden ingediend zonder dat ze kans van slagen hebben. “Sommige Kamerleden weten van tevoren dat hun motie het niet haalt, maar dienen hem toch in om te laten zien: kijk, wij staan voor dit onderwerp. Dat is op zich begrijpelijk, maar het zorgt er wel voor dat de stapel blijft groeien.”

Een maximum op het aantal moties per Kamerlid zou volgens hem kunnen helpen om de drempel iets te verhogen. “Dan worden Kamerleden misschien kritischer in wat ze indienen. Nu is het te makkelijk om te laten zien dat je iets doet, zonder dat het iets oplevert.”

Toch blijft de vraag ingewikkeld. Een limiet op moties kan ervoor zorgen dat er zorgvuldiger met moties wordt omgegaan, maar raakt ook aan een belangrijk recht van Kamerleden om onderwerpen op de agenda te zetten. Minder moties betekent misschien meer focus, maar ook minder ruimte voor kleine partijen om zich te laten horen. De uitdaging ligt dus in het vinden van een balans: tussen kwaliteit en kwantiteit, zichtbaarheid en inhoud.

Nu over naar een andere belangrijke vraag: zal de motieflatie invloed hebben op wat er gebeurt in het stemhokje op 29 oktober? Onze verslaggever Bas gaat de straat op om dit te peilen! Ook spreekt hij Bert van den Braak, emeritus hoogleraar parlementair geschiedenis. Hij duidt waar de toename van moties vandaan komt.