Terwijl de woningnood steeds verder toeneemt, lukt het duizenden studenten niet om een kamer te vinden. De wachttijden lopen op, huren stijgen en veel jongeren blijven dus noodgedwongen bij hun ouders wonen. Wat ooit tijdelijk was, lijkt nu de vaste realiteit te zijn. En dit heeft gevolgen voor hun studie, sociale leven en mentale gezondheid.

Volgens cijfers van Kences is er landelijk een tekort van ruim 27.000 studentenwoningen. Dat tekort groeit nog elk jaar, terwijl de instroom van studenten op universiteiten en hogescholen blijft toenemen. In steden zoals Utrecht, Amsterdam en Groningen zijn de wachttijden soms langer dan een jaar. “De druk op de woningmarkt is structureel,” zegt Kences. “Er wordt wel gebouwd, maar niet snel genoeg om de groei van het aantal studenten bij te benen.” Ook tijdelijke oplossingen, zoals containerwoningen of leegstaande kantoorpanden, blijken vaak niet op lange termijn een goede optie.

Ondertussen blijven de huurprijzen van bestaande kamers stijgen. Studenten betalen soms honderden euro’s voor kleine, gedeelde ruimtes. Die ook nog eens niet goed onderhouden worden door de huisbaas. Veel van hen durven zich niet eens in te schrijven bij woningcorporaties, omdat de wachttijd gewoon veel te lang is.

De frustratie hierover groeit, en dat is duidelijk te horen en te zien tijdens het landelijke woonprotest. Komende vrijdag staan er op het Domplein studenten die eisen dat de politiek meer doet dan beloven en dat er eindelijk structurele maatregelen komen om betaalbare studentenhuisvesting mogelijk te maken.

In aanloop naar het protest komende vrijdag ging verslaggever Friso Brommer naar Amsterdam om te praten met Sahand Mozdbar. Hij is de voorzitter van de ASVA, dat is de studentenvakbond in Amsterdam. Ook sprak hij met Jolan de Bie, zij is de directeur van Kences, hét kenniscentrum voor studentenhuisvesting en een vereniging voor sociale studentenhuisvesters.

Luister de audio reportage hieronder!