Ruim vijftig jaar na hun eerste protesten duiken de Dolle Mina’s dit jaar opnieuw op. De vrouwenbeweging protesteert weer regelmatig over thema’s zoals veiligheid voor vrouwen, kinderopvang, abortus en de loonkloof. Afgelopen dinsdag was het in Den Haag aan de Haagse Dolle Mina’s: op de Grote Markt veranderden zij het standbeeld van Haagse Harry tijdelijk in “Haagse Harriette”. Een symbolische oproep aan kiezers om tijdens de verkiezingen te stemmen op partijen die vrouwenrechten en gelijkheid serieus nemen en opnemen in hun partijprogramma.
In Nederland is de politieke vertegenwoordiging nog altijd uit balans. Vrouwen vormen iets meer dan de helft van de bevolking, maar hun aandeel in de Tweede Kamer blijft steken op zo’n 40 procent. En dat terwijl vrouwenorganisaties zoals de Dolle Mina’s al decennialang strijden voor gelijke zeggenschap. De Dolle Mina’s, bekend om hun ludieke en confronterende acties in de jaren zeventig, grijpen de verkiezingen aan om opnieuw aandacht te vragen voor vrouwenrechten. De beweging telt inmiddels meer dan vierduizend leden en bijna veertig lokale afdelingen, waaronder de Haagse groep.
Ook Haagse Mina Frederike was bij de actie op de Grote Markt in Den Haag. Zij streed als twintiger in de jaren zeventig ook al mee bij de Dolle Mina’s. Toen ze hoorde dat de Dolle Mina’s weer terug waren, was ze erg blij: “Ik ben eigenlijk mijn hele leven lang vrij activistisch geweest. In maart was het vrouwendag en toen ontstond al de actie rondom de femiciden. Het is net alsof het dan een soort golfbeweging is die steeds groter wordt. Zoals nu de laatste maanden de femicide heel erg in alle kringen van de maatschappij leeft.” Als ze terugkijkt op toen en nu, ziet Frederike dat de strijd uit de jaren zeventig nog lang niet voorbij is. “Het is natuurlijk vreselijk dat abortus nog steeds in het strafrecht staat, Het is vreselijk dat er nog steeds zo veel geweld tegen vrouwen plaatsvindt en dat er nog steeds blijf-van-mijn-lijfhuizen moeten zijn.”
De actie past in een bredere golf van feministisch activisme in Nederland. Eerder dit jaar kwamen honderden vrouwen samen tijdens de actie “Wij eisen de nacht op”, die aandacht vroeg voor de veiligheid van vrouwen op straat. Net als toen klinkt nu opnieuw de oproep om niet stil te blijven. Voor Frederike komt dit bekend voor, ze verwijst naar fakkeloptochten die de Dolle Mina’s hielden in de jaren 70 om aandacht te vragen voor veiligheid op straat voor vrouwen. “Dat is nu dus nog net zo hard nodig. Het is treurigmakend en boosmakend, maar zet ook weer aan om in actie te komen.”
Frederike vertelt dat ze het nog wel spannend vond om zich opnieuw aan te sluiten bij de actiegroep: “Ik had het natuurlijk al gedaan, maar toen was ik 23. Nu ben ik een soort oude muts,” lacht ze. “Maar ik had zo’n gevoel van, ik wil het wel doen. En toen was ik daar, en het was werkelijk een warm bad, alsof ik thuiskwam. Het is een geweldige groep en ik ben ook steeds actiever in de groep. Het voelt heel fijn, om dit te doen samen met anderen. Dat is hetzelfde gevoel dat ik dan in de jaren zeventig had: met anderen samen ergens voor te staan en daar je energie in te steken en iets voor elkaar te krijgen.”
Want hoewel veel is veranderd sinds de vrouwenrechten-acties uit de jaren zeventig, is de strijd nog niet gestreden. De Dolle Mina’s hopen dat hun Haagse Harriette kiezers herinnert aan één boodschap: dat de stem van vrouwen telt, niet alleen op papier, maar ook in de politieke praktijk.
Verslaggeefster Floor van der Vaart was bij de actie van de Haagse Mina’s. Zij stelde de vraag: Waarom is het anno 2025 nog steeds belangrijk om vrouwenrechten in de politiek te benadrukken? Bekijk hier de reportage.
