De 38-jarige Dave van Kaam is toeschouwer bij het ‘Uit je Dakloos’ debat in TivoliVredenburg, waar politici van verschillende partijen debatteren over dakloosheid en het woningentekort. Hij raakte twee jaar geleden dakloos na een stukgelopen relatie. Sindsdien is het elke dag overleven en probeert hij het beste ervan te maken. Niet alleen voor zichzelf maar ook voor anderen. Hij is zelf een initiatief gestart om Oost-Europese arbeidsmigranten, die in dezelfde situatie verkeren als hij, te helpen met het vinden van onderdak. Een leefgroep noemt hij het zelf, ze leven op een gekraakt veldje bij fort Blauwkapel, aan de rand van Utrecht.

Overleven

‘Voor mij is elke dag overleven totdat ik aan de beurt ben, doen wat we kunnen doen. ’s Nachts zijn de meeste daklozen actief om hun dingentjes te doen, statiegeld verzamelen bijvoorbeeld. De meeste mensen kiezen ervoor om dat ’s nachts te doen omdat ze er niemand mee lastigvallen of dat er niet op hen neergekeken wordt. Het stereotype dakloos is niet hoe de meeste daklozen er uit zien, het zijn vaak de gebruikers onder de daklozen die eruitzien zoals mensen denken. De keuze is aan de dakloze zelf, ik ben al twee jaar dakloos en ik probeer elke dag de beste vorm van mijzelf te zijn. Toen ik hier net binnenkwam lopen dacht de presentator dat ik de wethouder was.

Ik heb weinig perspectief, ik ga van wachtlijst naar wachtlijst. De mensen die hier op het podium het hardst stonden te roepen zijn letterlijk degenen die mij geen kans geven. De overheid is uiteindelijk degene die verantwoordelijk is voor het probleem. Er zijn meerdere oorzaken van het probleem maar ik hou er liever van om naar oplossingen te kijken. Voorkomen is beter dan genezen, ik denk dat preventie het belangrijkste is. Begin bij het begin, zorg ervoor dat iemand niet dakloos wordt.

Veiligheid

Sindsdat ik een eigen initiatief heb gestart zie ik dat opvangcentra niet de juiste oplossing zijn. Het is goed dat ze bestaan maar ik ervaar mijn huidige situatie beter dan toen ik in een opvangcentrum zat. Het draait dan vooral om veiligheid. De onveiligheid op straat komt door de slechte samenwerking van instanties. Op straat hangt het maar net af van wie je kent. Je bent zo sterk als de mensen die je om je heen hebt. Ik probeer ervoor te zorgen dat we een veilige community vormen. Door de onzekerheid en onveiligheid heb ik een jaar geleden een veldje gekraakt. Dat veldje heb ik helemaal opgeknapt, het stond helemaal vol met onkruid tot wel twee meter hoog. Hier ben ik een soort leefgroep gestart om Oost-Europese arbeidsmigranten een plek te geven. Ze kunnen hier hun tentje of iets dergelijks opzetten om effectief te rusten, in de binnenstad kan dat niet.

Met zo’n debat als die van vandaag hoop ik dat er een overeenstemming tussen partijen komt over de aanpak van het daklozenprobleem. De politiek moet zich bewust zijn van de ernst van het probleem en de slechte samenwerking tussen de gemeente en de landelijke politiek. Ik heb goede dingen op het podium gehoord en ik hoop dat het waargemaakt wordt.’

Afgelopen vrijdag was het Wereld Daklozendag. Aan de hand daarvan was er in Tivoli het Uit je Dakloos verkiezingsdebat georganiseerd. Zoals de naam al suggereert ging het over dakloosheid.
Landelijke politici, lokale raadsleden, betrokken bestuurders en inwoners gingen met elkaar in gesprek, over de symptomen en bestrijdingsmiddelen van het probleem.
Bram Hoek bracht verslag uit.