Zaterdag 4 oktober was protestzangeres Sophie Straat bij platenwinkel Plato in Utrecht voor een kleine instore-show en signeersessie naar aanleiding van haar nieuwe album ‘Wie de fak is Sophie Straat’. Het publiek gaf een luid applaus, maar hoe kijkt ze zelf naar de release van het album?

Hoe is de release tot nu toe gegaan?

‘Het is gek. Het is eindelijk uit, en dan denk je: ‘Dit gaat mijn leven veranderen.’ Misschien een beetje overdreven, maar zo voelt het. En dan word je wakker en is het leven nog hetzelfde. Tot nu toe heb ik dus eigenlijk nog geen idee. Als artiest heb je wel een app om de streams bij te houden, maar mijn telefoon is daar te oud voor, dus ik kan dat niet bijhouden. Ik heb ook nog niet zo veel meegekregen van eventuele positieve of negatieve reacties.’

In de show gaf je aan dat ‘slapen’ je favoriete nummer is, kun je uitleggen waarom?

‘Slapen is niet per se mijn favoriete nummer van de plaat, maar wel om live te spelen. Slapen is gewoon heel leuk om met de band te doen. Dan hebben we een hele goede dynamiek, gaan we lekker met elkaar in een groove en dat is heel leuk. Het ene liedje is heel leuk om live te doen, het andere is heel leuk om te luisteren, en een ander is dan weer heel leuk om te maken – zo heeft elk nummer een beetje zijn eigen ding.’

Wat was je motivatie om voor dit album ook Engelstalige teksten te schrijven?

‘Het nummer Let me tell you something ‘bout my country gaat over het verhaal van Nederland, de lelijke kant van de geschiedenis, en dat mag iedereen weten. Vandaar dat het in het Engels is, iedereen buiten Nederland mag het óók weten.’

‘Het andere nummer (Old and Wise) is half in het Engels, omdat dat over familie gaat en mijn familie is Engelstalig. Wanneer ik het in dat nummer over hen heb, spreek ik mijn ouders eigenlijk na – en die spreken dus Engels tegen mij.’