ZEIST – In Zeist is De Vondst officieel geopend, een tweedehandswinkel waar kleding een tweede leven krijgt. Oprichtster Esther Vens heeft veel ervaring in de mode en ontwierp eerder eigen collecties. Samen met haar dochter selecteert ze zorgvuldig elk item en geeft soms oude kleding een creatieve twist. Mannenblazers zijn haar specialiteit. Door vorm en patronen toe te voegen, geeft ze de blazers een vrouwelijke touch. Al haar energie richt ze nu volledig op De Vondst in Zeist.

Kunt u iets vertellen over de visie van De Vondst?
‘Er wordt gewoon heel veel kleding gemaakt, en soms wordt dat te snel weer van de hand gedaan. Mijn missie is om mensen te laten herontdekken. Wat ik heel leuk vind: je komt hier binnen en je weet niet welke merken er zijn. Mensen vragen vaak: ‘Welke merken verkoop je?’ Dan zeg ik: ‘Ga maar kijken.’ Je weet dus niet wat je kan verwachten. En dat er vaak maar eentje van is, dat maakt het uniek. Mensen denken: deze past mij, en er is er maar één van. En om de twee weken is het weer anders.’

Het verandert dus regelmatig?
‘Ja, want als iets verkocht is, vul ik het met wat anders op. Dus het beeld is elke keer anders. En omdat ik vroeger collecties heb gemaakt, dacht ik: het is goed om mijn creativiteit op een andere manier in te zetten. Zo zijn de blazers een upcycleproject, dat was ook een deel van de missie.’

Hoe bepaalt u de indeling van de winkel?
‘Het eerste wat mensen vragen is: hangt het op maat? Dan zeg ik: nee. Een Franse M is iets heel anders dan een Amerikaanse of een Nederlandse M. Je hebt Spaanse merken, Franse, Nederlandse… alles hangt door elkaar. Ik zou alle broeken bij de broeken kunnen hangen, maar dat vind ik lelijk. Ik hou het liever op kleur. Mensen lopen vaak naar hun eigen kleurgroep. Als daar iets in jouw maat bij hangt, dan is dat dubbel geluk. Veel mensen zeggen: wat fijn dat je een voorselectie hebt gemaakt.’

Maakt u de upcycle-blazers zelf?
‘Ja, de eerste prototypes heb ik zelf gemaakt. Het ontwerp ook. Ik heb wel hulp gehad van een kleermaker, want het is natuurlijk ingewikkeld. Maar het idee was van mij, en ik wil er eigenlijk meer mee doen. Het gaat om iets een nieuw leven geven.’

Houdt u in het aanbod rekening met de seizoenen?
‘Ja, zeker. En dat is het luxe van zo’n winkel: je kan direct reageren. Normaal koop je een half jaar van tevoren in, maar hier kan ik meteen denken: het wordt koud, ik hang warme truien in de winkel. En ik vraag mensen nu ook echt om winterkleding te brengen, geen zomerkleding.’

Wat onderscheidt De Vondst van andere tweedehandswinkels?

‘Ik denk dat het ook iets persoonlijks is. Ik hou van mooie materialen, natuurlijke stoffen en van vorm. Als iemand tien dingen brengt en ik kies er twee, dan zijn dat vaak de dingen die de sfeer van de winkel uitstralen. Je probeert natuurlijk wel dat het verkoopt, maar dat gaat eigenlijk vanzelf. En we worden steeds strenger in het uitzoeken. In het begin vond ik dat moeilijk, omdat mensen zich dan snel persoonlijk aangevallen voelen. Maar dat gaat steeds beter.’

Wat gebeurt er als kleding niet verkoopt?
‘Alles krijgt twee tot drie maanden de tijd. Daarna gaat het terug naar de inbrenger, of naar een goed doel. Het systeem is consignatie: mensen brengen hun spullen, ik verkoop ze en zij krijgen 40% van de opbrengst. Als het niet verkoopt, krijgen ze het terug of zeggen ze: laat maar naar een goed doel gaan. Het is een mooi systeem, vooral voor de inbrenger. En ik heb geen risico, ik hoef geen spullen in te kopen die blijven liggen. Daarom doe ik ook niet aan uitverkoop.’

U vertelde al over de blazers. Waar komt die fascinatie vandaan?
‘Mijn opa was kleermaker van herenkostuums. Ik zeg niet dat dat mijn inspiratie was, want ik was toen klein. Maar er zit misschien toch iets in. Ik heb eerder iets met overhemden gedaan en nu dus met mannenblazers. Die zijn vaak heel mooi gemaakt. Ik wilde ze een vrouwelijke touch geven. Het is chic en cool tegelijk. In Zeist wonen bovendien veel mensen bij wie die blazers goed passen.’

Wat voor klanten komen er vooral?
‘Eigenlijk jong en oud. Maar ik merk wel dat er meer jongeren komen dan vroeger. Vooral mensen van rond de vijfentwintig die net werken. Vroeger had ik ook een kinderafdeling, nu niet meer, maar jongeren vinden hun weg hier goed.’

Heeft u een bijzonder moment meegemaakt dat u is bijgebleven?
‘In mijn vorige vestiging had ik een vrouw met een rollator die een wollige jas bracht. Ze nam er echt afscheid van. Wij zetten die jas op een paspop met een jeans eronder. Twee dagen later kocht een meisje van achttien die jas van haar kleedgeld. En een paar weken daarna waren de oma en het meisje tegelijk in de winkel. De oma was helemaal ontroerd. Dat is zo mooi: als je items uit de context haalt, kan het voor iedereen zijn.’

Luister hier de audioreportage van De Vondst van collega Ines Fernandes de Brito: