Dick Bouma (73) organiseerde 36 jaar lang tentoonstellingen voor de gemeente Zeist. Nu, 43 jaar nadat hij daarmee startte, hangt van 7 oktober tot en met 27 november zijn eigen tentoonstelling in de publiekshal van het gemeentehuis.
‘Tijdens mijn eerste opleiding werd mij één ding duidelijk: ik moet de creatieve sector in. Toen dit tot mij doordrong volgde ik nog de LTS voor instrumentmaker, een zeer technische opleiding. Ik miste de creativiteit. In Utrecht was er een nieuwe opleiding in opkomst: NIMETO. Een creatieve opleiding gevuld met vakken als kunst, vormgeving en fotografie. Ik was gelijk enthousiast. Tijdens de opleiding ontwikkelde mijn interesse en passie voor kunst zich verder.
Na NIMETO besloot ik verder te studeren en volgde ik opleidingen tot binnenhuisarchitect en later tot stedenbouwkundig tekenaar. Ik werkte ruim drie jaar op de stedenbouwafdeling van de gemeente Zeist toen ik op een dag stopte voor een prikbord in het gemeentehuis. Er hing een briefje op: er was een functie vrijgekomen voor een medewerker tentoonstelling. Ik wist gelijk: dit is iets voor mij, het staat me op het lijf geschreven.
In 1982 startte ik hiermee een lange carrière in de tentoonstellingenwereld. Het hoogtepunt bereikten we in 1984 met de tentoonstelling ‘Willem van Oranje’. 55.000 bezoekers kwamen verdeeld in bussen vanuit heel het land naar Zeist om het te bekijken. Het was een tentoonstelling van kleding en decors, welke gebruikt zijn in de bekende, gelijknamige televisieserie. Mijn taken varieerden van schilderijen regelen, tot kaarten verkopen en plekken aanwijzen. Voor het organiseren van een goede tentoonstelling denk ik dat het heel belangrijk is dat je goed voelt wat er in de markt speelt en waar het publiek behoefte aan heeft. Ik ga zitten op de stoel van de bezoeker. Als je kunst gaat presenteren waar geen doelgroep voor is, sla je de plank mis.
De plank misslaan is mij echter niet onbekend. Een debacle was de voorstelling Poesjkin in 2007. Poesjkin was een beroemde Russische dichter uit Moskou en grondlegger van de moderne Russische literatuur. Ik wilde zo’n beroemde naam naar Zeist halen. Met mensen van de ambassade scheurden we ‘s nachts naar een stichting in Brussel, waar de originele gedichten van Poesjkin in een expositieruimte hingen. We kregen de stichting zo ver om de gedichten te lenen voor onze tentoonstelling in Zeist. Na lang wachten was eindelijk de dag aangebroken dat de gedichten waren aangekomen in Zeist. En wat bleek: ze hadden ons slechts kopieën geleend van de beroemde dichter.
In mijn beginjaren maakten we veel tentoonstellingen. In de loop der jaren werd de subsidie vanuit de overheid steeds minder, het werd moeilijker om de tentoonstellingen te organiseren. In de negentiger jaren ging de stichting die de tentoonstellingen organiseerde failliet. Ik bleef in mijn eentje over, omdat ik als enige niet in dienst was bij deze stichting. Ik vond het zonde van de kunst en cultuur in Zeist. Het Slot is zo’n belangrijk icoon voor de gemeente, tentoonstellingen die hier worden georganiseerd brengen de mensen in Zeist samen. Toen ik dit aankaartte bij de gemeente zeiden ze: kijk maar of je het alleen weer op poten kan zetten. En dat deed ik. In mijn hele carrière organiseerde ik meer dan 170 tentoonstellingen.
Ik kom nog regelmatig in Slot Zeist. Ik zit in de commissie met de functie adviseur voor de organisatie van tentoonstellingen. Wat dat betreft kan ik toch moeilijk afscheid nemen. Ik vind het leuk om nog betrokken te zijn, zeker na 36 jaar. In 2018 ging ik met pensioen. Al die tijd schilderde ik al als hobby. Tijdens mijn tijd als coördinator bij de tentoonstellingen deed ik inspiratie op. Mijn grootste inspiratiebronnen zijn Kenne Gregoire, Li Zijian en Gerti Bierenbroodspot. Ik laat me inspireren maar neem het nooit volledig over; een plaatje kopiëren vind ik niet zo interessant. Daarom probeer ik er altijd mijn eigen twist aan te geven.
Sinds 2020 ben ik lid van Schildersvereniging De Toets in Zeist. Het is een inspirerende vereniging die ontzettend bijdraagt aan mijn ontwikkeling als schilder. Ik leer hier veel en neem artistieke en technische adviezen van andere leden mee naar huis. Bij deze expositie hoop ik dat mensen mijn kunstwerken een eigen interpretatie geven. Dat vind ik het allerleukste.’
Joost van Amerongen ging met Bouma in gesprek over zijn huidige expositie. Samen met Bouma neemt hij zijn kunstwerken onder de loep.
