Marco Koetsier, voorzitter sponsorcommissie en bestuurslid bij v.v. Jonathan in Zeist, heeft walking football voor mensen met beginnende dementie ruim een jaar geleden opgericht bij voetbalvereniging Jonathan. De deelnemers hebben net nieuwe shirts gekregen van sponsor ‘Santé Partners’ met hun naam achterop. Wekelijks nemen ongeveer 20 mannen en vrouwen deel aan dit ‘feestje’.

Hechte club

In een gezellige kantine komen de voetballers iedere woensdag samen om te voetballen. Vooraf drinken ze samen een kopje koffie met een lekkere tosti erbij. Daarna gaan ze naar het veld om een potje te voetballen tegen elkaar, maar vooral met elkaar. Koetsier zegt iedereen gedag als hij op het sportpark is van v.v. Jonathan. In de bestuurskamer zit hij rustig zijn espresso op te drinken. Koetsier is lovend over de groep. ‘Het zijn echt vrienden geworden van elkaar. Het is lachen, gieren en brullen met elkaar.’ Dit merk je dan ook als je langs de zijlijn staat met de partners van de voetballers. ‘In het begin kwam iedereen om de afgesproken tijd half tien op het complex, maar tegenwoordig staat de eerste al om negen uur in de kantine met een kopje koffie in zijn hand’, constateert Koetsier. Door dit initiatief voelen de patiënten met beginnende dementie zich echt bij de maatschappij horen en kunnen ze even de ziekte achter zich laten. ‘De voetballers zelf vinden dit initiatief geweldig. Laatst heeft Santé Partners, die de shirtjes voor de spelers heeft gesponsord, voor hun eigen media geschreven: ‘Het lijkt wel één groot feest.’ Het plezier straalt van de spelers af. Het is een wekelijks feestje voor deze mensen.’ Ook voor de partners, die vaak mantelzorgers zijn, is dit een leuke activiteit. Ze kunnen eindelijk weg van huis en hoeven niet meer aan die vervelende ziekte te denken. ‘Daarnaast vieren we ook samen met de partners van de spelers Sinterklaas. Ook staat altijd koffie en een tosti voor ze klaar en zelfs af en toe gebakjes. Dit hebben we in eerste instantie allemaal zelf gefinancierd, maar dat wordt op een gegeven moment wel te veel, dus komen sponsoren om de hoek kijken en zonder hen is dit allemaal niet gelukt’, vertelt Koetsier.

Tegenslagen

Door de ziekte moeten ook sommige mensen stoppen in loop van tijd. ‘Als de voetballers in een later stadium zijn van de ziekte dan kunnen ze ineens agressief worden en herken je ze niet meer van hoe ze vorige week waren. In dit soort gevallen zeggen de trainers of de partners van de spelers dat het genoeg is geweest. Dit is natuurlijk een moeilijke beslissing.’ Deze beslissing beschermd ook de andere voetballers. De club organiseert het walking football op iedere woensdag, omdat dan ook veel vrijwilligers zijn die eventueel te hulp kunnen schieten als de situatie escaleert. ‘Laatst stapte een speler zelf al uit het veld en ik was toen op de club en ik sprak de normaal altijd zo vrolijke man aan en nu zag ik dat zijn blik helemaal was veranderd en hij keek me boos aan. Hij doet nu jammer genoeg ook niet meer mee.’ Koetsier legt uit waarom ze walking football doen en geen normaal voetbal: ‘We doen walking football, omdat het anders te lastig wordt met de coördinatie voor de deelnemers. Het is ook geen voetbalwedstrijd en ook geen training, maar het is gewoon bewegen met elkaar. Sommige spelers die al verder zijn in het ziekteproces, die vinden het dan misschien al lastig om naar dezelfde kleur te spelen, dus we willen ze het niet nog lastiger maken door het spel sneller te laten verlopen.

Andere initiatieven

Het walking football bij v.v. Jonathan is niet de enige plek waar mensen met dementie kunnen sporten. In Zeist heb je ook een tennisclub waar deze mensen terecht kunnen. Daarnaast is in Odijk ook een voetbalclub waar je ook walking football kan spelen, maar dan niet alleen voor mensen met dementie. Sportief Zeist en stichting Naburen zetten zich allebei in voor deze doelgroep om ze te laten bewegen. ‘Eén van onze sponsoren heeft een boksschool, waar mensen met Parkinson kunnen boksen. Niet dat ze tegen elkaar slaan, maar tegen een bokszak’, grapt Koetsier. Het bewegen helpt om een soort eiwit aan te maken wat het proces kan vertragen. In Nederland is, zover Koetsier weet, geen andere voetbalclub die ook walking football organiseren voor mensen met dementie. ‘We zijn laatst wel benaderd door twee andere verenigingen die dit hebben opgepikt via Alzheimer Nederland. Zij komen ook hierheen om te kijken hoe wij dat doen. Het wordt gezien en we doen echt wat voor onze medemens en dat geeft een goed gevoel.’