ZEIST – De EO-Jongerendag en christelijke festivals krijgen veel aandacht in de media. Er wordt gesproken over een groeiende belangstelling voor het christelijk geloof onder jongeren. Maar is dat ook zo in Zeist? Jongere Tomas vertelt hoe hij zijn geloof beleeft, terwijl Mirjam Dekker, scriba van de protestantse Grote Kerk in Driebergen, een andere kant van het verhaal laat zien: veel kerken worstelen met het vinden en binden van jongeren.

Geloof via ouders en kerk

Tomas (18) uit Zeist groeide op in een gelovig gezin. ‘Mijn ouders gingen naar de kerk, dus ik ging mee en zo ben ik erin opgegroeid,’ zegt hij. ‘Wat me het meest trekt, zijn de mensen. Vooral dat er veel andere jongeren zijn. Dat houdt je erbij.’

Voor Tomas betekent het geloof ook keuzes maken. ‘Op zondag plan ik niets. Ik zou nooit op zondag gaan werken.’ Hij voelt zich thuis in zijn kerk, omdat hij er al jaren komt en veel mensen kent.

Jongeren in de kerk: weinig en kwetsbaar

Mirjam Dekker is scriba van de protestantse Grote Kerk in Driebergen, vlakbij Zeist. ‘Wij merken niet direct dat er meer jongeren naar de kerk komen,’ vertelt ze. ‘Er is een tienergroep, en een groep 35-plussers, vooral ouders die het geloof aan hun kinderen willen meegeven. Maar de twintigers zijn bijna onzichtbaar, en dat baart ons zorgen.’

Volgens haar is het minder vanzelfsprekend dat jongeren naar de kerk gaan. ‘Veel jongeren komen alleen als het moet, bijvoorbeeld bij een begrafenis of huwelijk. Dat is jammer, want de kerk biedt veel meer dan dat.’

Op zoek naar aansluiting bij jongeren

‘De kerk is aan het zoeken hoe we jongeren beter kunnen betrekken,’ zegt Dekker. ‘Dat is niet makkelijk. De vanzelfsprekendheid is weg, en dat is eigenlijk ook goed, want geloof moet je bewust kiezen. Maar het is wel een uitdaging om jongeren te interesseren voor de kerk.’

Geloof en openheid

Mirjam Dekker benadrukt dat de kerk tegenwoordig veel opener is, ook over thema’s als gender en seksualiteit. ‘De tijd dat de kerk stil stond, is voorbij. Mensen denken soms dat het geloof achterloopt, maar dat is niet zo.’

Tomas bevestigt dit. ‘Als ik twijfels heb, kan ik daar open over praten. Mensen staan er voor open, er is ruimte voor gesprek.’

Hoe zien leeftijdsgenoten het geloof?

‘Op school en bij sport voel ik me soms een uitzondering,’ zegt Tomas. ‘Er zijn wel meer christenen, maar niet zoveel die het echt actief beleven. Niet iedereen wil erover praten.’

De EO-Jongerendag ziet Tomas niet als zijn ding, maar zijn kerk organiseert wel activiteiten zoals kampen voor jongeren.

Wat biedt de kerk nu aan jongeren?

Volgens Dekker is de kerk een plek waar jongeren rust kunnen vinden, steun bij vragen en een gevoel van gemeenschap. ‘In een tijd waarin veel mensen zich eenzaam voelen, kan de kerk daar iets aan doen. Geloof gaat niet alleen om jezelf, maar om samen iets delen.’

Een stille beweging

Er is in Zeist geen grote opleving van jongeren die massaal naar de kerk gaan, concludeert Dekker. ‘Maar er is wel een stille beweging. Jongeren zoeken hun eigen vorm van geloven. We hopen dat zij zich welkom voelen en kunnen vinden wat bij hen past.’

Tomas sluit daarbij aan: ‘Geloof gaat voor mij vooral om de mensen om je heen en het delen van je leven. Dat hoeft niet ingewikkeld te zijn.’