ACHTERVELD – Op 73 kilometer afstand van de zee treedt vanavond het Achterveldse shantykoor op.  Het jaarlijkse optreden van het zeemanskoor is dit jaar druk bezocht, vrienden en familie van de koorleden zijn in groten getale aanwezig. 

Als je in buurthuis ‘ons gebouw’ binnenkomt, zou je niet kunnen missen dat je bij een optreden van een shantykoor bent. Door de gangen lopen meerdere koorleden, gekleed in azuurblauwe overhemden en rode bandana’s. Achter een tafel zitten twee mensen druk de kaartjes te controleren. Als je de zaal binnenloopt zie je kroonluchters aan het plafond in de zaal vol met klapstoelen. Ook is er een deel met statafels en een bar waar serveersters met dienbladen lopen.

In de zaal staat een groot podium met daarachter een enorm schilderij van de zee, het strand en een boot. Boven het podium hangen zakken en kratten, om het zeemansgevoel in de zaal te versterken. Na een paar minuten komen de leden van het koor het podium op gelopen, onder hard applaus van de zaal. De dirigent, zelf ook gekleed in het azuurblauwe overhemd, kondigt aan dat ‘de Zilvervloot’ gezongen gaat worden. ‘Die kennen we wel!’ schreeuwt iemand vanuit het publiek.

Zware stemmen beginnen te zingen ‘geen zee is te hoog, geen haven te ver!’ Het publiek swingt voorzichtig mee met de muziek en hier en daar hoor je stemmen meezingen. Na de nummers ‘over de zoute zee’, ‘sierra madre del sur’, ‘farewell to carlingford’, ‘er is een schip gezonken’ en ‘the fields of athenry’ wordt er een korte pauze aangekondigt.

‘Het begon eigenlijk gewoon als een groep vrienden die aan het zingen waren, en dat is uitgelopen tot dit.’ vertelt voorzitter van het koor Ton van Daatselaar. In de backstage ruimte van het kleine theater kleden tijdens de pauze de koorleden zich om voor het tweede deel van vanavond. De azuurblauwe overhemden worden verruild voor gestreepte shirts.