Steeds meer vrouwen pakken hun plek in de top, maar echt gelijkwaardig is de werkvloer nog niet. De loonkloof, minder doorgroeimogelijkheden en een gebrek aan vrouwen op topposities laten zien dat er nog werk te doen is. Christy Pach is teamcoach en organisatieontwikkelaar. Ze helpt professionals, teams en management in kinderopvang en onderwijs bij samenwerking en communicatie. Daarnaast is ze bestuurslid van het Amersfoort Vrouwen Netwerk (AVN) , een netwerk voor vrouwen in leidinggevende posities. Ze vertelt hoe dit netwerk zich inzet voor vrouwen in en rond Amersfoort 

‘’We zijn een netwerk van en voor vrouwen in hogere functies en bespreken onderwerpen die ons raken. Er zijn heel veel grote vrouwennetwerken in Nederland maar wij houden die van ons bewust klein en in de omgeving van Amersfoort omdat we het belangrijk vinden dat onze leden elkaar ook echt goed kennen. Zo bouw je een sterk netwerk op. Onze leden kennen elkaar zowel formeel als informeel goed. We komen ongeveer vijf keer per jaar samen, dan is het altijd heel leerzaam en gezellig. 

‘Het gevoel dat je niet goed genoeg bent, terwijl je dat wél bent’ 

We hadden dit jaar bijvoorbeeld een masterclass over het imposter syndrome. Dat herkennen veel vrouwen: het gevoel dat je niet goed genoeg bent, terwijl je dat wél bent. Dat zal vast ook bij mannen voorkomen maar dit was echt iets waar we ons als vrouwen allemaal in herkenden. Daar dacht ik echt: oh ja, ik maak me ook wel eens kleiner dan dat eigenlijk nodig is. Een andere bijeenkomst die me echt bij blijft ging over hoe je als vrouw toch vanuit maatschappelijke en culturele achtergrond gezien heel erg beïnvloed wordt. Dat je als vrouw jezelf eerder wat bescheiden opstelt, omdat je denkt dat dat nodig is.  

Vrouwen hebben nog steeds een achterstand in te halen. Dat blijkt uit cijfers over loonkloof, doorgroeimogelijkheden en representatie op topposities. En wij proberen daar op onze schaal, via onze persoonlijke netwerken en de verbinding die we hebben met elkaar verandering in te brengen. 

We delen kennis, ervaring en soms ook ingangen voor nieuwe functies. Als iemand een bestuursrol zoekt, kan een ander binnen het netwerk een ingang bieden. Het meest belangrijke is dat we gewoon heel veel leren van elkaar, doordat de vrouwen in dit netwerk zoveel verschillende expertises hebben gaat dat leren ook wel vanzelf. Veel workshops die we doen zijn dan ook door leden voor leden. Op die manier is het leren en verbinden tegelijk. 

‘Ze laten zich minder snel de kaas van het brood eten‘ 

Leiderschap staat dus in al onze bijeenkomsten centraal. Hoe geef je vanuit jouw rol als bestuurder of manager vorm aan je leiderschap? En hoe ga je om met eenzaamheid op de werkvloer? Zeker in hogere managementfuncties kunnen vrouwen zich soms alleen voelen. Het is fijn daar met gelijkgestemden over te sparren. 

Ik heb wel het idee dat de nieuwere generatie vrouwen wat anders omgaat met leiderschap, en vooral ook seksisme op de werkvloer. Ze laten zich minder snel de kaas van het brood eten. Ik ben zelf tegen de zestig jaar en ik laat dat soort opmerkingen wat sneller gaan. Ik heb het gevoel dat de nieuwe generatie er wat zakelijker in staat. Dat zie ik bijvoorbeeld bij een jongere collega die als organisatieontwikkelaar veel werkt met bestuurders. Zij zit daar dan echt bovenop en reageert meteen fel als ze niet serieus genomen wordt. Dat is denk ik zeker een goed teken voor de toekomst van vrouwen in het werkveld.’’