Erik de Graaf was vanaf het eerste moment gefascineerd door het verhaal van Pieter Cornelis Mondriaan, beter bekend als Piet Mondriaan. De Graaf las over het vluchten van Mondriaan tijdens de Tweede Wereldoorlog en was meteen overweldigd. Deze interesse mondde uiteindelijk uit in een graphic novel. Deze novel genaamd ‘Mondriaan: een beter wereld’ was genoeg reden voor het Mondriaanhuis om op 19 oktober samen met de Graaf een tentoonstelling te openen over de novel en het leven van Mondriaan.
De tentoonstelling is verdeeld over twee verdiepingen. Op de eerste verdieping bevinden zich veertien prenten rechtstreeks uit het boek. Ook liggen er twee schetsboeken en enkele attributen waarmee De Graaf de schetsen heeft getekend. Op de tweede verdieping zijn de muren bezaaid met huizen gevuld met interieur in de klassieke en bekende stijl van Mondriaan. Een bankje in het midden van de zaal heeft als doel de bezoeker zich omringd te laten voelen door kunst en hierover te laten reflecteren. De tentoonstelling is te bezichtigen tot 2 maart 2025.
Terwijl de receptionisten Sonja en Ries nog wat kibbelen over wat hun favoriete gebakje lopen de eerste bezoekers van het museum naar binnen. ‘Ik ben vanmiddag zelf niet bij de opening, want ik werk maar een halve dag’, vertelt Sonja van der Grift. Na haar pensioen 3 jaar geleden was ze op zoek naar een nieuwe bezigheid en vrijwilliger worden bij het Mondriaanhuis was voor haar een openbaring. Er werken ongeveer 50 vrijwilligers bij het Mondriaanhuis, ‘anders konden wij niet bestaan’, aldus van der Grift.
Hoewel de officiële opening pas om 4 uur ’s middags was, konden bezoekers ’s ochtends om 10 uur al een kijkje konden nemen. ‘Wij waren toevallig in de buurt en waren wel benieuwd naar het Mondriaanhuis’, aldus Jan die samen met zijn vrouw Hilde net de zaal van de tentoonstelling binnenloopt. ‘Vrienden van ons hadden een uitje afgezegd en het Mondriaanhuis leek ons vervolgens wel interessant’. Van de tentoonstelling zelf waren ze daarentegen niet op de hoogte, maar toch vonden ze het wel het bekijken waard. ‘Wat ik vooral heel mooi vond was het contrast tussen de zwarte prenten die de oorlog weergeven en de kleurrijke prenten waar Mondriaan zelf de hoofdpersoon is.’
-Uitspraak Piet Mondriaan in het boek, ook aan de muur te zien bij de tentoonstelling.
Dit is precies de gedachte die de Graaf in de graphic novel en tentoonstelling naar voren wil laten komen. De Amersfoortse kunstenaar Mondriaan moest namelijk vanwege het opkomende nazisme vluchten uit Nederland. Naast het feit dat het nazi-Duitsland al genoeg leed met zich meebracht, verboden ze ook het neoplasticisme. Dit was de abstracte kunstvorm van Mondriaan, bekend van de gekleurde vakken en zwarte lijnen, die hiermee kleur wilde brengen in een sombere, donkere wereld. Uiteindelijk was het ook deze dappere poging van Mondriaan die de drijfveer was voor de Graaf om hier eens in te gaan duiken.
Volgens student Wouter, die net uit de tentoonstelling is gewandeld, is het niet alleen Mondriaan die verandering probeert te brengen: ‘Dat het leven van Mondriaan nu via een striproman verteld wordt, spreekt mij als tiener veel meer aan’. Wouter is samen met zijn gezin in het Mondriaanhuis, ‘voor een opdracht voor school,’ mompelt hij met een diepe zucht. Die zucht komt echter niet van de tentoonstelling, aangezien hij zelf erg van stripverhalen houdt en juist door de tentoonstelling geïnteresseerd raakte in Mondriaan. ‘Kom je snel naar de laatste zaal, mama wil er heen want de film daar begint over een aantal seconden’, roept de vader van Wouter, Martin, terwijl Wouter net wil vertellen hoe merkwaardig de prent is van de 4 dansende Mondriaans.
Deze prent weerspiegeld de vrije geest die Mondriaan ervaarde toen hij luisterde naar de jazzstroming ‘boogiewoogie’. Dit verklaart ook de naam van zijn onafgemaakte laatste kunstwerk ‘Victory Boogie Woogie’. Aan dit kunstwerk ontbreekt alleen het bovenste gedeelte, aangezien Mondriaan het door zijn overlijden in 1944 nooit heeft kunnen afmaken.
