VEENSMEDERIJ- Strakke bewegingen die emotie uitdrukken, publiek wat luid reageert en huildende mensen in de zaal, voor Nora en Veerle was dit een droom die werkelijkheid werd. Op 22 oktober gaven zij hun eerste show, met de titel I Think I Forgot. De voorstelling vond plaats in de Veensmederij in Amersfoort en gaat over hun persoonlijke ervaringen en steun voor mensen met dementie. “We hebben het beiden van dichtbij meegemaakt,” vertelde Veerle na afloop. 

De zeventienjarige meiden uit Amersfoort gaven hun eerste optreden ooit, en dit deden zij in een lokaal theater dat hen veel steun heeft geboden. “De mensen hier waren meteen heel vriendelijk en hebben ons bij elke stap rondom de locatie geholpen,” legden ze uit. De voorstelling draait om dementie en Alzheimer, ziektes die veel voorkomen in Nederland. Volgens de officiële cijfers van Alzheimer Nederland lijden momenteel ruim 300.000 mensen aan dementie. Dit aantal groeit door de vergrijzing gestaag en heeft een enorme impact op patiënten en hun omgeving. 

Wanneer de meiden vertellen waarom ze specifiek voor dementie als thema kozen, valt er eerst een moment van stilte. Dan legt Veerle uit dat hun keuze is ontstaan door hun eigen ervaringen met de ziekte. Ze hopen door middel van hun dans de aandacht te vestigen op de emoties en uitdagingen van zowel de patiënten als hun mantelzorgers, familie en naasten. Ze willen vooral de manier waarop deze gevoelens zich uiten en de impact op het dagelijks leven belichten, want dementie gaat om veel meer dan alleen geheugenverlies. 

De voorstelling is opgebouwd uit verschillende scènes waarin moderne dans centraal staat. De meisjes gebruiken afwisselend krachtige en zachte bewegingen om het publiek mee te nemen in het verhaal op het podium. Tijdens de opvoering zijn er momenten van stilte, en dan hoor je soms gesnik uit het publiek, of hoor je mensen die diep ademhalen om zich voor te bereiden op wat komt. De twee dansers staan centraal in een lichtbundel die continu verandert om de gevoelens in elke scène te ondersteunen. Wat in het stuk sterk naar voren komt, is dat dementie om meer draait dan simpelweg vergeten. Zoals Nora het zei: “In de avond weet je niet meer wat je ’s ochtends hebt gedaan, maar dat is niet het enige waaruit dementie bestaat.” 

Dementie kan ook fysieke symptomen geven, zoals een veranderend slaapritme, problemen met eten en drinken, en niet meer je eigen lichaam herkennen, waarbij mensen zelfs niet meer weten hoe ze hun lichaam moeten verzorgen. Veel mensen zijn niet bekend met deze kant van de ziekte. Nora en Veerle wilden ook juist dit aspect onder de aandacht brengen. Veerle’s opa had bijvoorbeeld last van zulke symptomen, en deze hebben ze in de voorstelling uitgebeeld. Door schokkende bewegingen en afkeurend over de huid te wrijven, symboliseerden ze hoe zijn lichaam voor hem voelde als iets vreemds dat hij niet langer als ‘zijn eigen lichaam’ herkende. 

Aan het einde van de voorstelling was het duidelijk dat het publiek diep geraakt was. De emotionele impact was sterk, en veel mensen snikten hoorbaar. De meiden wilden niet alleen informeren maar ook een hart onder de riem steken aan mensen die mogelijk met dezelfde situatie te maken hebben. Dit was duidelijk te merken aan het publiek, dat bijna iedereen elkaar knuffelde na de voorstelling. Buiten de zaal konden bezoekers via een QR-code doneren aan het Alzheimerfonds, en 25% van de kaartopbrengst ging ook naar deze stichting. In hun afsluitende speech, toen iedereen de zaal verlaten had, deelden de meiden trots mee dat ze via eerdere benefietacties al 800 euro hadden gedoneerd aan het Alzheimerfonds en dat ze hopen nog meer bewustwording en steun te kunnen realiseren door middel van hun kunst. 

In de Veerensmederij werd de dansvoorstelling ‘I think I forgot’ opgevoerd. Verslaggever Daniël Huigen was ter plaatse en kreeg gelijk een flyer in handen waarna hij de voorstelling bijwoonde en de producenten van dit indrukwekkend spektakel interviewde.