LEUSDEN- Natuurliefhebber Kees van Wegen (67) geeft lezingen over de relatie tussen bloemen en bestuivers. Donderdag 6 maart deelt hij zijn bewondering voor de bloemen en bestuivers tijdens een lezing in de bibliotheek in Leusden. Hij maakt zich ernstig zorgen om de huidige staat van de natuur en hoopt dan ook tijdens zijn lezingen een voorbeeld te zijn voor de bezoekers, maar verwacht geen grote veranderingen.
‘Ik geef lezingen over de relatie tussen bloemen en bestuivers en over roofvogels. Als er minder van deze dieren en insecten zijn, klopt het ecosysteem niet meer en gaat de kwaliteit van de natuur omlaag. Ik word depressief als ik kijk naar de slechte kwaliteit van de natuur en ik wil dat mensen zich hier bewust van worden. Ik hoop vooral dat de burgers zelf kleine stappen willen zetten en daarom geef ik ook mijn lezingen. In mijn lezingen leg ik uit hoe iemand zelf stappen kan zetten naar een betere natuur door middel van hun eigen tuin.’
‘Grote veranderingen verwacht ik overigens niet, de mensen die naar mijn lezingen komen zijn namelijk al veranderd en die willen verder leren. Bij mijn lezingen hier in Leusden komen nog geen 25 mensen, daar gaan we het simpelweg niet mee redden. We hebben het ook al verkloot met zijn allen, de natuur redden kunnen we niet meer, maar het proces van klimaatverandering verslomen kunnen we wel. Alleen veel grote stappen die we hierbij kunnen maken liggen bij de politiek en bedrijven, daarom is het ook zo belangrijk dat we op de juiste partijen stemmen.’
‘Ook al wil ik graag dat mensen stappen zetten naar een betere natuur, ga ik ze niet proberen te overtuigen tijdens mijn lezingen, want dat werkt averechts. Gedragsbeïnvloeding is lastig, maar mensen motiveren naar betere keuzes kan wel. Als mensen dan willen veranderen kan ik dit op een prettige manier doen door met ze in gesprek te gaan, zonder ze te vertellen wat ze niet goed doen. Ik ben er om de bezoekers te informeren tijdens de lezingen en niet om ze te vertellen dat ze het niet goed doen.’
‘Mijn liefde voor de natuur is begonnen toen mijn opa en oma een moestuin hadden vroeger. Elke zondag werd er dan door de moestuin gelopen om te kijken met welke plantjes het goed ging en met welke niet. Ook ging ik altijd met mijn oma in de berm een bos bloemen plukken en toen merkte ik al dat ik wel wat had met de natuur. Later, toen ik 18 was, woonden we op een plek waar een baggerdepot was, waar het zand lag uit de Eem. Mijn broer liep daar altijd met de hond en toen ik een keer meeging, zag ik allemaal mooie aspecten van de natuur, zoals de vogels. Buiten kom ik echt tot rust en kan ik volledig genieten. De natuur oordeelt niet over je, dus ik kan daar mezelf zijn.’
‘Door mijn liefde voor de natuur hoop ik ook echt dat meer mensen de stap gaan zetten naar het beter zorgen hiervoor. Het zou dus ook zeer wenselijk zijn als meer mensen naar mijn lezingen zouden komen, maar ik verwacht het niet, want zoals eerder gezegd komen alleen mensen die deze stap al hebben gezet.’
