Het Rietveldpaviljoen is voor 75e jarige ondernemer Hans van Helden de plek waar hij dagelijks te vinden is. Nu hij ouder wordt is hij er in de toekomst klaar voor om het stokje door te geven. Maar voor nu geniet hij van de finale van zijn werk en een hoogtepunt dat onlangs om de hoek is gaan kijken: een tweede pand dat binnenkort voor Amersfoortse kunstenaars, een aparte expositieruimte en galerie wordt.
Ben je opgegroeid met kunst?
“Ik kan mij herinneren dat we in de vierde klas van de middelbare school naar het museum in Den Haag gingen en dat daar een expositie van Pompeii was. Dat maakte op mij een verpletterende indruk, als ik daar eens iets mee te maken kan krijgen.”
Wat was je motivatie om wel in de kunst wereld te beginnen?
“Hoe kun je nou iets waar mensen niet meteen op afstuiven toch aantrekkelijk maken zodat ze zich erin verdiepen?Ik ben 27 jaar geleden begonnen, ik zat toen in het onderwijs dus ik gaf ook wel les over dit soort onderwerpen. Toen zag ik mijn kans schoon om in de museum wereld terecht te komen en te kijken of alle theorie die ik heb ingeslikt ook echt werkt.”
Hoe begon je toen met deze stap?
“Ik heb jaren musea geholpen weer op de been te komen als ze niet goed liepen, of om een tentoonstelling te maken om nieuw publiek te trekken. Ik woonde in Amersfoort maar ik was eerst niet zo betrokken bij de stad. Toen werd er een museum verbouwd en raakte ik meer geïnteresseerd in mijn eigen omgeving.”
Wanneer kwam het paviljoen op je pad?
“Het pand stond toen leeg en de gemeente had het te koop gezet. En met heel veel andere Amersfoorters was ik daar heel boos over, we waren bang dat het weg zou lopen. We hebben ons toen als burgerbeweging heel erg sterk gemaakt voor het behoud van het Rietveldpaviljoen als kunsthal. En toen mochten we drie maanden bewijzen van de gemeente dat het een kans van slagen had. Toen bleek ik uit die initiatiefgroep de enige die uit de museumwereld kwam, dus zo ben ik een beetje de trekker geworden. ”
Is het geslaagd?
“Ik heb mijn leven lang heel veel verschillende dingen gedaan, maar ik ga nu een ding heel erg goed doen om te bewijzen dat dit kan heb ik toen gezegd. Dus ik heb eigenlijk alles zo’n beetje uit mijn handen laten vallen en ik ben hier gewoon zeven dagen in de week begonnen. In het begin met een handje vol mensen en inmiddels zijn we met z’n 60en. Ik beschouw het zelf als een prachtige finale van het werk.”
Wat is een Hoogtepunt geweest?
“Het is raar, ik kijk nooit zo terug. Ik ben op dit moment heel erg vol van het feit dat we twee week geleden ineens het pand twee deuren verder gehuurd hebben. Omdat we er eigenlijk een beetje uitgroeien, onze kunst komt voor zeventig procent van buiten. En dat is ook onze taak om mensen uit het land te trekken en niet alleen Amersfoort. Toen dacht ik als ik nou iets specifieks voor de Amersfoortse kunstenaars kan doen, is dat heel positief voor de binding. We zijn bezig met een aparte expositie plek voor Amersfoortse kunstenaars, die daar ook kunnen verkopen, het is echt een galerie.”
Hoe zie je de toekomst van het paviljoen?
“We zijn wel heel optimistisch eigenlijk, mijn rol wordt kleiner maar dat voelt fantastisch. Er ligt een vierjarig progamma klaar, we weten welke thema’s er aan de orde komen. Inmiddels ben ik zo ver dat als ik in de toekomst stop, ik weet dat het doorgaat en dat is gewoon heel bijzonder.”
