BILTHOVEN- Al rondlopend bekijken de bezoekers en gemeenteambtenaren de geportretteerde intersekse personen in de tentoonstelling 1 op 90. De tentoonstelling opende deze week haar deuren in het gemeentehuis van Bilthoven. De gang vol met portretten en verhalen werd geopend door een van de geportretteerden zelf, samen met de wethouder voor inclusiviteit. “Mensen moeten voldoen aan het standaard plaatje van man en vrouw.”
Net voorbij de deuren, aan het begin van de gang, staat Koen Wildenbeest klaar om de tentoonstelling te openen. Wildenbeest werkt zelf in het gemeentehuis, een aantal van zijn collega’s zijn bij de opening van de tentoonstelling aanwezig. Hij is zelf een van de afgebeelde personen, maar zijn portret is nog niet te zien. Hij begint met een speech over interseks, de tentoonstelling en zichzelf. “Er wordt gedaan alsof wij niet goed zijn zoals wij zijn.” zegt Wildenbeest. “Je leert dat je niet bestaat.” Met deze woorden maakt hij duidelijk waar ‘1 op 90’ voor is gemaakt: informeren en accepteren. Informeren wat interseks betekent en accepteren dat interseks personen er zijn. Aan het einde van de speech trekken Wildenbeest en wethouder Hagedoorn het doek van het portret van Wildenbeest af waarna luid applaus volgt.
Na de speech lopen er veel mensen door de gangen heen om de portretten van dichtbij uitgebreid te bestuderen. Door het licht dat door de ramen prachtig op de portretten schijnt, valt de paarse toon op elk portret op. Interseks is onderdeel van de LHBTI+ community, die vaak de paarse kleur als symbool gebruikt. Toch is dit best gek. Zo zegt Wildenbeest: “Wij worden vaak vergeten door de LHBTI+. Mensen weten wat homo betekent, maar bij interseks hebben ze nog te vaak geen idee.” Wildenbeest droeg zelf een paars shirt, wat aangaf dat Interseks weldegelijk onderdeel is van de community. Dat interseks nog minder bekend is herkennen ook Esmee en Kate. Twee vriendinnen die samen een studie opdracht maken, en zich daarbij verdiepen in de LHBTI+. Zij voelen zich verbonden met de queer community. Door deze tentoonstelling kregen zij een veel mooier en beter beeld van het begrip Interseks. Door de tentoonstelling heen vertellen nog een aantal anderen dat zij nu beter begrijpen wat het betekent. Dit laat zien dat de tentoonstelling haar doel, ‘mensen informeren’, langzaam bereikt.
Ook Ella is aanwezig. Ella is ook een van de 21 geportretteerde mensen in de gang. Zij heeft een regenboogketting om, wat ook weer symbool staat voor de LHBTI+ community. Met een enorme glimlach staat zij naast haar portret aan het begin van de gang, trots dat zij onderdeel van deze 21 mensen mag zijn. Ze wist vrij snel dat zij mee wilde doen aan dit project. Zo zegt zij: “Het gaat om een grote groep onzichtbare mensen waar aandacht voor moet zijn.” Zij wil mensen helpen uit die rol te stappen. Zelf is ze namelijk opgegroeid in deze onzichtbaarheid. Van jongs af aan kreeg ze het label ‘jongen’ opgeplakt. Haar ouders gaven haar ook geen keuze. Ze mocht geen meisjesboeken lezen en als ze met poppen speelde werden ze afgepakt. ‘Ik wilde erbij horen, niets meer dan dat.’ Staat op haar portret. Tegenwoordig gaat het een stuk beter met Ella. Zo vertelt zij: “Vanaf een zeker moment ben ik erover gaan praten (…) ik ben geboren zo, wat kan ik er nou aan doen?” Ella praat open over haar verhaal. Ze wil mensen duidelijk maken dat niet altijd alles even makkelijk voor haar is. “Kennis is belangrijk. Dan maar gewoon liever open en bloot dan verbergen, mensen moeten weten dat het bestaat.” Aldus Ella.
Langzamerhand verdwijnen zij weer door de deuren aan het eind van de gang. Allemaal trots en blij dat zij tentoonstelling ‘1 op 90’ over interseks, in dit gebouw hebben mogen zien. Een aantal trotse collega’s van Koen Wildenbeest lopen nog even langs hem om hun dank te uiten voor het openen van een periode vol nieuwe acceptatie. Een gang gevuld met verhalen die ze niet snel zullen vergeten. “Wij zijn geen afwijking, wij zijn een toevoeging!” Aldus Wildenbeest.
