Het is erg regenachtig en terwijl iedereen langzaam binnen komt druppelen stijgen er warme geuren op uit de keuken. Mensen starten gretig gesprekken en stellen zichzelf aan elkaar voor. In de woudkapel worden vaker activiteiten georganiseerd, zoals onder andere concerten, wandelingen, lezingen en kerkdiensten. Waarom dan een soepmaaltijd? “Soep is simpel.” Verteld Madelief Brok, organisator en predikant bij de vereniging. “Soep is lekker laagdrempelig, en dat is precies wat deze maaltijd is; laagdrempelig.” Iedereen mag mee eten, toch is het duidelijk dat er alleen mensen van boven de 55 zijn. Dit zijn leden van de vereniging, maar ook nieuwe mensen die er nog nooit eerder zijn geweest. ‘Sommige leden komen hier al 40 jaar, maar er zijn inderdaad ook mensen die niet zo vaak komen. Dit is ook een gelegenheid voor hen om kennis te maken; vaak weten ze helemaal niet dat ze naar dezelfde vereniging gaan!” Dat is ook het doel van de soepmaaltijd, legt Madelief uit terwijl ze vlug naar de keuken loopt om de soep te serveren, “Het in contact brengen van mensen die soms komen en mensen die al heel vaak komen. Dat vind ik voor nu belangrijk, gewoon het samenzijn.”

Als Iedereen gaat zitten en het eten opgediend wordt valt het voor een paar seconden stil. Terwijl iedereen eet beginnen de complimenten over het eten duidelijk hoorbaar te worden. Een echtpaar is net verhuisd, en ze vertellen hoe thuis ze zich al voelen mede dankzij de gastvrijheid van de buurtbewoners. Ze zijn er voor de eerste keer bij, maar het lijkt alsof ze iedereen al jaren kennen. Er hangt een positieve en luchtige sfeer in de zaal. Madelief kondigt aan dat het tijd is om van plek te wisselen. Ze had vooraf aangekondigd dat ze halverwege een kleine stoelendans zouden doen om iedereen even te spreken, om te voorkomen dat je de hele maaltijd met dezelfde mensen praat. “Of onderbreek ik nu alle gesprekken? Er wordt instemmend geknikt en geantwoord; de deelnemers waren zo verdiept in hun tafelgenoten dat ze het liefst lekker door wilden praten.

Als de soep op is en ze nog een laatste kopje koffie drinken, klinkt er een rustige piano melodie door de zaal. Een man is opgestaan en is begonnen met spelen. Het wordt wat stiller, maar niet ongemakkelijk in de zaal. Iedereen is content en klaar om richting huis te gaan. Madelief verteld voordat iedereen vertrekt dat het enorm gezellig was, en ze noemt de volgende agendapunten op. “Deze maaltijd was natuurlijk gratis, want we vinden dit erg belangrijk, dat mensen in contact komen met elkaar. Voor concerten of andere activiteiten vragen we soms een kleine commissie.” Er stijgt tevreden gemompel op als de deelnemers opstaan en hun jas aantrekken. “Heerlijk was het ja, ik heb het enorm naar mijn zit gehad!.”