Foto door Maaike Scalé

BILTHOVEN- Mantelzorg is geen makkelijk of gezellig onderwerp. Toch vindt Mieke Degenaar het belangerijk om haar ervaringen te delen, om zo ook andere te helpen. Op 10 oktober geeft ze een lezing in de Woudkapel over haar boek en ervaringen in de mantelzorg.

Aan een rustige straat in Bilthoven, verscholen tussen de bomen, ligt de Woudkapel, een ontmoetingsplaats voor inspiratie, bezinning en connectie. Vanavond wordt er onder andere een lezing gegeven over mantelzorg. Bij binnenkomst krijgen alle deelnemers een kop groene thee aangeboden. De tien stoelen staan in een cirkel, met in het midden een boeket bloemen op de grond. De portretten aan de muur weerspiegelen de deelnemers in de ruimte. Met de regen op het schuine dakraam wordt het al bijna een gezellige huiskamer. Toch zijn de emoties die in de lucht hangen bijna tastbaar. 

In de hoek ligt een stapel met boeken, getiteld Een bron van zorg. Deze titel staat ook op een banner in de hoek, schuin achter Mieke Degenaar, de schrijver van het boek en degene die de lezing geeft. De schrijfster opent de lezing door eerst wat over haarzelf te vertellen. Ze heeft al 40 jaar ervaring in de zorg. Ook werdt ze onverwachts mantelzorger voor haar man. Al haar ervaringen en die van andere mantelzorgers en zorgverleners zijn opgenomen in haar boek. Naast haar activiteiten met betrekking tot haar boek is ze ook actief in mindfullnes en meditatie. ‘Ik ben niet makkelijk in een hokje te plaatsen,’ verteld Mieke. ‘Wees er trots op.’ zegt een deelnemer. 

Mieke opent het gesprek door eerst een stuk uit haar boek voor te lezen. Een deelnemer steld snel met een piep haar gehoorapparaat bij, om het maar goed te kunnen horen. Het fragment gaat over het moment dat ze erachter kwam dat haar man terminaal ziek was op de boot naar Texel en dat ze als het ware weg vaart van wat vroeger normaal was. De krachtige metafoor raakt de groep, het is duidelijk een ijsbreker. Na het verhaal van Mieke beginnen er dan ook meer deelnemers te praten over hun ervaringen in de mantelzorg. Er komen veel ziektes en aandoeningen aan bod, zoals Parkinsons en dementie, maar ook verschillende terminale kankersoorten en herseninfarcten. Een deelneemster krijgt een brok in haar keel als ze over haar recent overleden man praat, maar ze wordt getroost door degene naast haar. Iedereen begrijpt elkaar, aangezien ze hetzelfde meemaken of hebben mee gemaakt

Het is meer een praatgroep dan een lezing, ontdekken de deelnemers. Het is fijn om je verhaal te kunnen delen met mensen die hetzelfde hebben meegemaakt, is de consensus. Er worden over en weer vragen gesteld, en complimentjes uitgedeeld. ‘Het is toch fijn dat je hier je emmer kan leeggooien!’ roept een deelnemer. 

Na afloopt is er een gevoel van opluchting. De deelnemers konden hun ei kwijt en dat geeft veel rust. Een paar deelnemers kopen het boek van Mieke, die er dan wat in schrijft. ‘Blijf sterk,’ is de boodschap. Ondertussen worden de theekopjes opgeruimt en afgewassen. Daarnaast wordt de kring opgebroken en de tafels worden terug geschoven, zodat de kamer weer als een vergaderruimte kan worden gebruikt.

Hieronder het audio-verslag door Luka Gorter