De toneelgroep “Steeds Beter” speelt op 28, 29 en 30 maart in Theater Het Lichtruim de voorstelling Hotel Victoria. De eerste voorstelling vindt plaats op vrijdagavond. De groep, die eens in de zoveel jaar een nieuwe productie op de planken brengt, is dit jaar weer van de partij. Voor de grote optredens wordt er natuurlijk flink gerepeteerd. De laatste voorbereidingen vinden plaats in een bescheiden repetitieruimte: de Voedselbank in De Bilt.

In de kleine ruimte hebben acht spelers zich verzameld. In het midden staat een bank, met daarachter een balie die dient als hotelreceptie. De helft van de groep staat aan de linkerkant van de kamer, terwijl de rest op een bankje aan de zijkant toekijkt en wacht op hun beurt. Een oudere vrouw loopt nerveus heen en weer. Ze heeft een kort grijs kapsel, draagt een bruine bril en witte pareloorbellen. De ruimte verstilt. Ze stapt naar voren en begint te zingen, alsof ze voor een publiek staat. Met een wit excentriek hoedje op haar hoofd roept ze poëtische teksten. De andere leden kijken tevreden toe en vallen vervolgens in, helemaal opgaand in hun rollen.

Martin, een van de spelers, betreedt het midden van de kamer en speelt zijn scène met een Amsterdams accent. Hij sjokt door de ruimte en zegt zelfverzekerd en kauwgom kauwend zijn teksten op. Daarna wordt een vrouw in een rolstoel geduwd. Ze heeft geen schoenen aan en haar haar hangt voor haar gezicht. Ze ligt ingezakt in de stoel en spreekt geen woord, ze kijkt alleen een beetje suf voor zich uit. Ze wordt door de kamer in haar rolstoel geduwd en verdwijnt weer uit het zicht.

“Pauze!” roept de regisseur.
“Wie haalt de cola? Ik heb er wel dorst van gekregen,” lacht een van de spelers. De groep verzamelt zich op de bank voor een korte pauze.
“We hebben eigenlijk te weinig tijd gehad,” zegt Martin, die niet alleen meespeelt maar ook helpt bij de decorbouw. “In november hadden we nog een andere voorstelling, waardoor we pas laat met Hotel Victoria zijn begonnen, maar ik denk dat het wel goedkomt.” De anderen knikken instemmend.
“Onze teksten zitten er goed in en we zijn klaar voor de grote voorstelling,” voegt hij toe.

Marijke de Wilde, een van de andere spelers, legt uit waar het stuk over gaat: “Hotel Victoria is een heel leuk stuk, vol drama. Het draait om een familiehotel waarin allerlei mysterieuze dingen gebeuren, zowel binnen het hotel als binnen de familie zelf.”

In het midden van de repetitieruimte staat een eenvoudige koffietafel. “Wij halen al ons decor tweedehands,” vertelt Cindy Donselaar, een van de spelers. “Deze tafel komt uit een kringloopwinkel en de bank hebben we goedkoop via Marktplaats gevonden. We moeten binnen ons budget blijven.” Martin van Weelden vult aan: “We doen dit allemaal als hobby en krijgen er niet voor betaald. Het entreegeld van de kaartverkoop gebruiken we om de benodigde spullen en ruimtes te bekostigen.”

De bank die ze via Marktplaats hebben gehaald, ziet er nog goed uit en heeft een lichtgrijze kleur. Achter de balie van het ‘hotel’ zijn nog wat andere accessoires opgehangen, zoals een telefoon, enkele schilderijen en boeken. De accessoires zorgen voor een realistischer effect in het decor. “Wij zijn al heel lang een bestaande toneelgroep en de meeste van onze leden zitten er al een tijdje bij. Gelukkig vinden de meesten het nog steeds superleuk,” zegt Cindy Donselaar.

Na de korte onderbreking keert de groep terug naar hun posities. De spelers kruipen weer in hun rol en de regisseur roept: “Actie!”